Kuriozitete

Është një situatë e zakonshme që pasagjerët të dëgjojnë pilotin të thotë: “Zonja dhe zotërinj, ne jemi tani në lartësinë tonë të fluturimit prej 11 mijë metrash” gjatë fluturimit, dhe ka një sërë arsyesh pse kjo lartësi zgjidhet më së shpeshti.

Sipas USA Today, lartësia normale e fluturimit për shumicën e aeroplanëve komercial është midis 10 mijë dhe 13 mijë metrash, ose 9 mijë dhe 12 mijë metrash mbi nivelin e detit. Zakonisht, aeroplanët fluturojnë në një lartësi rreth 10 ose 11 mijë metrash.
Pjesa ku rrinë më së gjati aeroplanët në ajër quhet stratosfera e poshtme, e cila është pak mbi troposferë, pjesa më e ulët e atmosferës, sipas Qendrës UCAR për Edukimin e Shkencës. Fluturimi në këtë zonë ka shumë përparësi që e bëjnë atë një nga mënyrat kryesore për aeroplanët për të shkuar nga një vend në tjetrin.

Arsyeja më e madhe për këtë lartësi qëndron në efikasitetin e kerozinës. Ajri më i hollë krijon më pak tërheqje, që do të thotë se aeroplanët mund të përdorin më pak kerozinë për të ruajtur shpejtësinë.

Fluturimi në një lartësi më të madhe është edhe për faktin se aeroplanët mund të shmangin zogjtë (zakonisht), dronët, avionët e vegjël dhe helikopterët. Gjithashtu, drejtimi që po udhëton aeroplani juaj mund të ndikojë se sa lart do të ngjitet. Aeroplanët që fluturojnë në lindje do të fluturojnë në lartësi tek dhe të gjitha drejtimet e tjera do të fluturojnë në lartësi çift. Rrugët që shkojnë në të njëjtin drejtim planifikohen shpesh në mënyrë që aeroplanët të jenë 300 metra mbi ose nën njëri-tjetrin për të shmangur përplasjen.

Fluturimi në një lartësi më të madhe mund të minimizojë gjithashtu turbulencat. Lartësia gjithashtu mund t’u japë pilotëve një avantazh të vlefshëm kur janë në ajër: motin. Sipas Traveller, nëse do të ndodhte diçka që do të kërkonte një ulje emergjente, lartësia u jep pilotëve shumë më tepër kohë për të rregulluar situatën ose për të gjetur një vend të sigurt për t’u ulur sesa nëse do të ishin nën 3000 metra.

Viti i Ri është festa e urimeve dhe dëshirave më të mira, shoqërimit, argëtimit, ngritjes së dollive, tryezave të begatshme dhe shkëmbimit të dhuratave të ndërsjella.

Kësaj feste njëkohësisht dhe në mënyrë të njëjtë i gëzohen të gjitha brezat: fëmijët, të rinjtë, si dhe të moshuarit, sikur ata që presin dhuratat, ashtu edhe ata që me kënaqësi i përzgjedhin dhe i dhurojnë ato.

Kremtimi i Vitit të Ri është një ndër traditat më të vjetra rituale e shprehur gati tek të gjithë popujt e botës, pa marrë parasysh racën, fenë, kombin dhe përkatësitë e tyre të ndryshme. Disa hulumtues mendojnë se kremtimin e festës së Vitit të Ri, më së pari e kanë aplikuar kinezët, ndërsa një grup tjetër mendon se kjo traditë zanafillën e vet e ka nga romakët e vjetër.

Sipas dëshmive ekzistuese materiale të zbuluara deri tani, është vërtetuar se festën e Vitit të Ri më 1 Janar, së pari herë, në mënyrë festive dhe rituale, e kanë kremtuar romakët e vjetër dhe për ta kjo festë ishte simbol i fillimit të jetës së re plot shpresa të mira për të ardhmen.

Edhe pse popujt e kremtojnë këtë festë me besim në një fillim të ri dhe më të begatshëm, asaj nuk i gëzohen të gjithë në datën e njëjtë, sepse disa popuj e aplikojnë kalendarin Lunar (llogaritja sipas rrotullimit të Hënës), kurse disa të tjerë atë Solar (llogaritja sipas rrotullimit të Diellit).

Në krahasim me kalendarin solar, i cili është fiks dhe i pandryshueshëm me 365 ditë, ata popuj që kalendarin e tyre e përcaktojnë sipas ciklit Lunar (të hënës) ardhjen e Vitit të Ri çdo vit, nuk e kremtojnë në ditën e njëjtë, sepse sikur dihet, ciklet e hënës janë të ndryshueshme dhe momenti i ndërrimit të mot moteve kremtohet me fillimin e hënës së re, gjegjësisht në muajin shkurt të vitit tonë kalendarik .

Vitin e Ri Lunar, sot më tepër si festë tradicionale popullore e festojnë në Kinë, Indi, Japoni, Vietnam, si dhe në disa shtete të tjera të Lindjes, dhe atë paralelisht, së bashku me kremtimin e Vitit të Ri Solar, të përllogaritur sipas kalendarit Gregorian.

Për kinezët, Viti i Ri Lunar është festa e pranverës. Ajo konsiderohet si kremte më e madhe nacionale, e cila shënohet me pompozitet të madh. Në Japoni kjo festë kremtohet me tryeza të begatshme plot me specialitete të rralla tradicionale, e në mesnatën e ndërrimit të motmoteve jehojnë 108 të rëna të kambanave nga të gjitha tempujt budistë anë e kënd vendit. Simbolika e 108, nënkupton si vërejtje dhe porosi për largimin e 108 mëkateve të mundshme të njeriut në jetë.

Edhe populli hebre Vitin e Ri e kremton në mënyrë madhështore, sepse ajo edhe sipas mësimeve religjioze, konsiderohet si festë shpirtërore, me të cilën shënohet përvjetori i fillimit të krijimit të Botës. Tek këta data e kremtes është e ndryshueshme për shkak të aplikimit të kalendarit të kombinuar lunar – solar.

Edhe një gjë është karakteristike tek kremtimi çifut i Vitit të Ri: ata në çastin e ndërrimit të motmoteve, kanë vërtet një tryezë të pasur, por në dallim me popujt e tjerë, ajo është e shtruar vetëm me gjëra të ëmbla, pra tryeza e tyre e pasur është e begatshme vetëm me ëmbëlsira.

Në viset e ngrohta të gjysmësferës jugore të rruzullit tonë, Viti i Ri kremtohet në stinën e verës, pa borë dhe mrekullia dimërore me të cilat jemi mësuar në viset veriore, por kjo, aspak nuk e zvogëlon madhështinë e pompozitetit të kremtimit të saj.

rëndësishme që në tavolinën festive familjare gjatë pritjes së Vitit të Ri , të sigurohet sa më shumëllojshmëri ushqimesh. Me këtë akt besohet se viti që vjen do të jetë aq i pasur dhe i begatshëm, sa është e pasur vetë sofra festive e asaj mbrëmjeje.

Në traditën e popujve gati të të gjithë botës fëmijët e lindur më 1 janar, konsiderohen si fëmijët më fatlumë në botë.
Puthja në mesnatë nuk është vetëm shprehje e momentit euforik të kremtes, por ajo shpreh edhe konfirmimin e bekimit të miqësisë dhe të afërsisë me atë person, edhe gjatë 12 muajve të vitit që po na vjen.

Njeriu i parë, i cili do t’u hyjë në shtëpi pasmesnate, besohet se ai gjatë tërë vitit pasues do të jetë një person fatsjellës për ju dhe besnikërisht mund të mbështeteni në të.

Preferohet që ndonjë punë apo veprim që ju ka mbetur në gjysmë ta përfundoni pikërisht në ditën e ndërrimit të mot moteve. Ky veprim do t’u sjellë shumë fat dhe punë të mbarë në të gjitha ndërmarrjet tuaja, gjatë tërë vitit të ardhshëm.

Nëse dëshironi që viti i ardhshëm të jetë i lumtur dhe me fat, atë në asnjë mënyrë nuk duhet ta prisni me borxhe. Tentoni që para ardhjes së Vitit të Ri t’i paguani të gjitha borxhet që i keni, sepse kështu viti që vjen do t’u sjellë fillim të mbarë në të gjitha fushat e jetës.

Të gjithë portofolët tuaj këtë mbrëmje mos i lini të zbrazëta, por i mbushni me monedha, sepse kështu besohet se viti i ardhshëm do t’iu përcjellë më shumë begati dhe pasuri

Në Angli shumë shijojnë gjelin e detit, byrekët e grirë dhe dhuratat më 25 dhjetor. Por për disa fëmijë ata marrin dhurata shumë më shpejt. Krishtlindjet festohen ndryshe në të gjithë botën – ju mund të keni disa nga traditat tuaja të veçanta familjare që vijnë edhe nga vende të tjera.

Holanda

Festimet e Krishtlindjeve fillojnë herët në Holandë dhe pjesë të Belgjikës, pasi Santa Klaus, mbërrin me varkë të shtunën e fundit të nëntorit. Ai udhëton nëpër Holandë i veshur me rroba të kuqe peshkopësh. Ai gjithashtu nuk hipi në një sajë siç bën Ati i Krishtlindjeve në prag të Krishtlindjeve, përkundrazi, ai udhëton mbi një kalë të bardhë të quajtur Amerigo. Kur ai mbërrin, fëmijët lënë jashtë një këpucë me një karotë brenda për kalin e tij Amerigo. Fëmijët zakonisht marrin dhuratat e tyre në mbrëmjen e 5 dhjetorit, e cila njihet si Sinterklaas Eve.

Gjermania

Festimet e Ditës së Shën Nikollës gjithashtu fillojnë në Gjermani më 6 dhjetor. Fëmijët rregullojnë dhomat e tyre, pastrojnë lodrat e tyre dhe këpucët dhe çizmet lëmohen dhe vendosen jashtë pranë derës. Të nesërmen në mëngjes, çizmet mbushen me ëmbëlsira, arra dhe dhurata të vogla nëse fëmijët kanë qenë të mirë.

Nëse ata kanë qenë të keq, shërbëtori i Shën Nikollës Knecht Ruprecht do t’u lërë degëza! Në Gjermani në prag të Krishtlindjes hahet një vakt, i cili nuk do të përmbajë mish dhe fëmijët do të hapin gjithashtu dhuratat e tyre kryesore të Krishtlindjeve më 24 dhjetor.

Polonia

Disa fëmijë në Poloni mund të marrin dhurata më 6 dhjetor për ditën e Shën Nikollës, e njohur edhe si Sw Mikolaj në vend. Mbrëmja e Krishtlindjes është gjithashtu një punë e madhe në Poloni, ku familjet tradicionalisht mblidhen për një vakt të njohur si Wigilia. Ata do të fillojnë të hanë kur të shohin yllin e parë në qiellin e natës. Vakti ka 12 pjata, të cilat tradicionalisht do të përfshijnë peshk krapi. Ai do të përfshijë gjithashtu familjen që do të ndajë një meshë të veçantë të quajtur “Oplatek”, e cila simbolizon faljen dhe të rriturit japin dhurata.

Spanja

Krishtlindjet nisin më 8 dhjetor në Spanjë me festën e ngjizjes së papërlyer. Në Katalonjë, më 8 dhjetor, ka një festë të veçantë që quhet rrahja e trungut të Krishtlindjes. Çdo natë deri më 24 dhjetor, fëmijët ‘ushqejnë’ trungun e gëzuar me fruta të thata dhe arra. Ata gjithashtu mbulojnë trungun – i quajtur Tió de Nadal – me një batanije që të qëndrojë i ngrohtë. Më pas në natën e Krishtlindjes trungu i vogël nxirret jashtë dhe rrihet me shkopinj nga fëmijët ndërsa ata këndojnë një këngë tradicionale. Pas kësaj, fëmijët shikojnë nën batanije për të gjetur se Tió de Nadal ka ‘djedhur’ shumë ëmbëlsira! Ashtu si në Poloni, vakti kryesor i Krishtlindjes hahet në prag të Krishtlindjes, i quajtur la Nochebuena.

Një tjetër traditë ndodh më 22 dhjetor. Ekziston një short i madh i quajtur El Gordo, i cili transmetohet në televizion dhe radio, ku shumë njerëz fitojnë para. Më 28 dhjetor, Spanja ka ekuivalentin e Ditës së Gënjeprillit, të quajtur Dita e të Pafajshmëve të Shenjtë, kur njerëzit bëjnë shaka me njëri-tjetrin. Fëmijëve mund tu jepen disa dhurata në ditën e Krishtlindjes, por tradicionalisht ato hapen më 6 janar. Kjo quhet Epifania, kur Tre Mbretërit thuhet se e kanë vizituar foshnjën Jezus dhe i kanë dhënë dhuratat e tyre.

Finlanda

Përsëri, nata e Krishtlindjeve është një festë e madhe në Finlandë, ndërsa dita e Krishtlindjeve është më e qetë dhe e kaluar duke u çlodhur në shtëpi me familjen. Në një qytet të quajtur Turku, ndodh një ceremoni e veçantë, të cilën shumë njerëz e shikojnë në televizor ose e dëgjojnë në radio. Në ceremoni shpallet fillimi i periudhës së paqes së Krishtlindjes, e cila zgjat nga mesdita e natës së Krishtlindjes për 20 ditë.

Ekziston një traditë për të fshehur bajamet në qull dhe kush i gjen do të ketë një vit me fat përpara. Ata gjithashtu mund të vizitojnë një sauna për tu çlodhur gjatë ditës, para festimeve të mëdha në mbrëmje. Babai i Krishtlindjes njihet si Joulupukki, që do të thotë “dhi e Krishtlindjeve”. Për shkak të kësaj, njerëzit vishen me maska dhie për të ofruar dhurata.

Suedia

Në Suedi, ka një festë të veçantë në Ditën e Shën Lucia, që është 13 dhjetori. Nuk është plotësisht e qartë se nga erdhi tradita e Shën Luçisë, pasi ka disa histori që mund të ishin përzier së bashku. Një histori thotë se Shën Lucia ishte një vajzë e re e krishterë që u vra në shekullin e IV për shkak të asaj që ajo besonte. Suedezët e shënojnë këtë me shumë procesione Lucia, të udhëhequra nga një vajzë me një fustan të bardhë me një kurorë qirinjsh.

Fëmijët hapin dhuratat e tyre në prag të Krishtlindjes. Një natë më parë, ata pritet të lënë një tas qull për Tomten – emrin e tyre për Babain e Krishtlindjeve – në mënyrë që ai të lërë dhurata për ta. Suedezët kanë gjithashtu vaktin e tyre kryesor në prag të Krishtlindjeve. Kjo ka tendencë të jetë një shuplakë e madhe e quajtur Julbord, të cilën njerëzit inkurajohen ta vizitojnë disa herë për të ngrënë shumë ushqime!

Norvegjia

Fëmijët norvegjezë kujdesen për dy krijesa në Krishtlindje. Së pari është një krijesë si një dhi e quajtur Julebukk, e cila është një gnome që mban dhurata. Më pas është Jul Nisse, i cili ruan kafshët e fermës dhe bën hile me fëmijët nëse nuk ia lënë qull. Ata duhet ta bëjnë këtë nëse duan t’u lihen dhurata, të cilat i hapin në prag të Krishtlindjes pas vaktit kryesor.

Norvegjia gjithashtu i jep Britanisë së Madhe një pemë të Krishtlindjes çdo vit, e cila qëndron në sheshin Trafalgar në Londër. Kjo do të thotë të falënderoj për ndihmën e Norvegjisë gjatë Luftës së Dytë Botërore.

Italia

Epifania (6 janar) shënohet në Itali kur fëmijët do të marrin një çorape ëmbëlsirash nëse kanë qenë të mira ose një çorape plot me qymyr nëse nuk kanë qenë. Këtë e sjell magjistarja italiane e Krishtlindjeve, e cila quhet La Befana. Disa thonë se ajo shoqëroi Dijetarët në rrugën e tyre për tek foshnja Jezusi në Epifaninë.

Thuhet se ajo është e moshuar, e shëmtuar dhe vesh rroba të këqija, sepse është simbol i vitit të vjetër që ka përfunduar. Pak si njerëzit në MB mund të lënë një karotë për Rudolph dhe një byrek me grirë për Babain e Krishtlindjeve në prag të Krishtlindjeve, disa familje do të lënë një gotë verë dhe pak ushqim për La Befana. Ashtu si me shumë familje në MB, dreka në ditën e Krishtlindjes është vakti më i rëndësishëm.

Islanda

Fëmijët në Islandë duhet të presin derisa të mbarojë vakti i Krishtlindjes përpara se të lejohen të hapin dhuratat e tyre. Tradicionalisht, pjata kryesore e vaktit quhet Hangikjot, e cila është një këmbë qengji i pjekur. Ata në fakt kanë 13 Krishtlindje të Babait, të quajtura Yule Lads! Thuhet se këta personazhe të djallëzuar jetojnë në male dhe vizitojnë qytetet një nga një në 13 ditët para Krishtlindjeve.

Fëmijët i lënë jashtë këpucët djemve Yule, të cilët do të lënë dhurata në to nëse kanë qenë të mira, ose patate të kalbura nëse kanë qenë të këqija. Ekziston një traditë që thotë se të gjithë duhet të marrin një veshje të re për Krishtlindje. Prisni disa rroba të reja për Krishtlindje nëse jetoni në Islandë! Nëse nuk e bëjnë, ato mund të hahen nga një mace gjigante e Krishtlindjeve, e cila i përket nënës së djemve Yule, e quajtur Grýla!

Greqia

Në shumë vende në Greqi, Pashkët festohen më shumë se Krishtlindjet. Megjithatë, Krishtlindjet janë ende të rëndësishme. Fëmijët shkojnë nga shtëpia në shtëpi në prag të Krishtlindjeve, duke luajtur muzikë dhe duke kënduar këngë në këmbim të ëmbëlsirave për të ngrënë. Para Krishtlindjeve, borziloku i freskët mbështillet rreth një kryqi prej druri, i cili përdoret për të spërkatur ujë rreth shtëpisë për të mbajtur larg goblinat e djallëzuar të quajtur Killantzaroi. Disa njerëz gjithashtu mund të mbajnë një zjarr të ndezur që ata mendojnë se do të ndalojë goblinat të shkaktojnë kaos! Dhuratat zakonisht jepen më 1 janar.

Për të ndihmuar veten për të arritur qëllimet tuaja ju rekomandojmë të lexoni traditat që shumë kultura të ndryshme i ndjekin.

Mbajini paratë poshtë tapetit.

Nëse dëshironi të keni më shumë para vitin që vjen, ndiqni të njëjtën taktikë që populli romun ndjek. Ata besojnë se nëse i vendosni paratë poshtë tapetit kur ora shkon 12 viti i ri do t’ju sjellë më shumë të ardhura financiare. Për të pasur akoma më shumë fat ju këshillojmë të vishni të brendshme të kuqe ose të thyeni gotat natën e vitit të ri shtypni poshte rek,lamen lexo me shume

Ndizni furrën dhe muzikën.

Në shumicën e rasteve paratë vijnë kur fitohen me djersë. Prandaj nëse dëshironi që viti i ri të jetë i mbarë shumë njerëz në Trinidad dhe Tobago besojnë se çelsi është që të keni një shtëpi të pastër dhe të mblidhni familjarët tuaj duke gatuar gjëra të shijshme për ata. Ëndërrat do ju bëhen realitet nëse gatuani fasule të zeza për ditën e vitit të ri.

Hani mirë.

Populli afgan rekomandon se nëse kombinoni natën e vitit të ri frutat e thata si bajamet, lajthitë, arrat, qershitë, kajsitë dhe rrushin e thatë fati i mirë do ju ndjekë gjatë gjithë vitit tjetër.

Thuajini lamtumirë fatit të keq.

Në Brazil njerëzit vishen me të bardha sepse besojnë se viti i ri në këtë mënyrë do t’ju sjellë paqe dhe qetësi mendore. Ata rekomandojnë se viti i ri duhet t’ju gjejë në ujë dhe sapo t’ju afrohen dallgët duhet të hidheni sa më lartë të mundeni.

Mbusheni shtëpinë tuaj me para dhe fruta të rrumbullakëta.

Ndërsa në Filipine nuk është e nevojshme t’i drejtoheni detit në vend të saj ata veshin rroba me pika dhe hidhen aq sa kanë mundësi në mesnatë. Për t’ju sjell akoma më shumë fat ata rekomandojnë të hidhni disa monedha nëpër dhomat e shtëpisë kur ora shënon 12. Gjithashtu mbajini dritat ndezuar gjatë natës dhe mbusheni tavolinën e vitit të ri me fruta të rrumbullakta të madhësive të ndryshme.

Hani disa kokrra rrush dhe bëni gati valixhen

Frutat janë protagonistët kryesor në traditat e Amerikës Latine: Në Venezuelë ose Bolivi, njerëzit për të pasur sa më shumë fat hanë ekzaktësisht 12 kokrra rrushi në mesnatë. Për ata që 2019-ta do t’i gjejë duke udhëtuar botën ja një truk fatsjellës që mund të bëni: Merrni valixhen dhe bëni disa xhiro me të rreth shtëpisë, kjo do ju rrisë mundësitë që të shikoni vënde të reja gjatë vitit të ri.

“Vetëm pesë minuta të tjera dhe do të ngrihem”, mendoni ju, duke shtyrë alarmin dhe duke ngushëlluar veten se të paktën do të flini pak më shumë. Dhe kështu ndodh shumë herë. Por a e keni pyetur ndonjëherë veten se sa e keqe është kjo që bëni për shëndetin tuaj?

Studiuesit zbuluan se njerëzit që zgjohen pas alarmeve të shumta të gjumit kanë më shumë gjasa të kenë një ritëm më të shpejtë të zemrës sesa ata që zgjohen menjëherë pas alarmit të parë. Një ritëm i përshpejtuar i zemrës në pushim është i lidhur me një sërë gjendjesh, si sëmundjet e zemrës dhe diabetin.

Nga 450 të anketuar, 57 % thanë se ishin më të prirur për të shtyrë alarmin. Ekspertët thonë se është më mirë që të vendosim një alarm të mëvonshëm sesa të na ndërpresë gjumin herë pas here. “Trupi urren të zgjohet nga një alarm sepse e frikëson atë, kështu që rrahjet e zemrës rriten dhe hormonet e stresit rriten.

Duket pak e çuditshme për ta bërë këtë me trupin tuaj disa herë në mëngjes. Mund të mos jetë vdekjeprurëse, por sigurisht që nuk ju përgatit mirë për ditën e ardhshme”, tha eksperti i gjumit, Neil Stanley. /abcnews.al

E keni pyetur ndonjëherë veten pse ashensorët kanë pasqyra ? Nuk është vetëm një këndvështrim stilistik, por ka edhe përmbajtje.

Gjëja e parë që të vjen ndërmend është e thjeshta, e dukshme: Të shikojmë veten ose të rregullojmë grimin. Është e vërtetë, por pas kësaj fshihet dhe një histori.

Kur filluan në “epokën industriale” të ndërtonin ndërtesa të larta dhe të konkurronin me kompanitë e ndërtimit për “ndërtesën më të lartë në botë”, katet ishin të mbushura me njerëz. Por kishte një problem. Në atë kohë ashensorët ishin të ngadaltë, dhe rrjedhimisht duhej shumë më shumë kohë se tani për të ngjitur katet. Njerëzit që i përdorin ankoheshin.

Zhvilluesit menduan se çfarë të bënin për të zgjidhur këtë problem që udhëtimin e bënte monoton. Dhe, voila, ata vendosën pasqyra.
Pas vënies së tyre, njerëzit pushuan së ankuari, pasi nuk e vërenin kohën duke parë veten në pasqyrë, duke rregulluar disa gjëra që nuk shkonin me pamjen e tyre ej.

Me pasqyra, njerëzit tani shohin reflektimin e tyre, që do të thotë harrojnë të kenë frikë dhe harrojnë kohën. Kjo është e gjitha.

Teologu Miron Çako ka folur sot për nuskat dhe hajmalitë, të cilat shumë njerëz besojnë se na mbrojnë nga syri i keq.
I ftuar në “ABC e Mëngjesit”, ai shpjegoi se çfarë janë nuskat, që përdoren si shkrime në letra apo objekte të vogla.

Sipas teologut, këto nuska të mbajnë larg perëndisë dhe ndikojnë te marrëdhënia me të.

“Nuskat janë disa shkrime të futura në një lloj letre apo objekte që njerëzit i mbajnë në karakterin fatsjellës, apo për t’i mbrojtur nga diçka. Por cështja është a funksionon nuska si mbrojtje? Problemi është që njeriu bie shumë poshtë kur beson te nuska. Ky objekt që e ka krijuar vetë njeriu ose një tjetër dhe ja ka dhënë. Pra, është diçka e krijuar nga njeriu. Edhe kjo në qoftë se ne do ta mbajmë, kthehet në një lloj perëndie, edhe të prish marrëdhënien me perëndinë. Fyen perëndinë, i cili është ai që ndikon dhe mbron jetën njerëzore.

Njerëzit thonë: ‘Vajta te x, te magjistari, ose fallxhori. Mbajta këtë nuskën u bëra mirë, por ky është një mashtrim, sepse ti ke hequr lutjen me perëndinë dhe ke vënë komunikimin me një sharlatan që është një magjistar”, tha Çako.