Përbërësit:
– 500 – 600 g patate;
– 1 kungulleshë e vogël;
– 1 qepë;
– 1 domate e vogël;
– 1 spec i kuq;
– hudhër pluhur;
– kripë;
– piper;
– erëza të thata,
– vaj.
Përgatitja:
Pastroni patatet dhe kungulleshën dhe pritni në rrathë, shtoni erëzat e thata dhe kripën, piperin, hudhrën dhe vajin dhe të gjitha bashkoni mirë.
Specin priteni në pjesë të mëdha, si edhe qepën, pastaj qitni kripë. Radhisni në një tepsi të cilën e keni lyer me vaj.
Përzieni të gjitha dhe radhisni në mënyrë alternative në tepsi.
Bashkojeni edhe domaten e prerë. Qitni vaj dhe piqeni në 220 gradë Celsius rreth një orë.
Mbulojeni me folie 15 – 20 minutat e parë, pastaj hiqjani folien që të piqet dhe të skuqet mirë në lëngun e vet. Është fantastike.
Me patate shkëlqyeshëm shkon edhe supa e shijshme dhe ndonjë peshk.
Qërojmë, lajmë dhe ndajmë qepët në feta të holla. I vendosim në një tenxhere të madhe me gjalpin dhe i skuqim derisa të jenë zverdhur.
Shtojmë miellin, i skuqim, i përziejmë mirë dhe shtojmë lëngun e zarzavateve.
I lëmë të ziejnë për 30 minuta. U hedhim kripë dhe piper.
Ndërkohë, ndezim furrën. Hedhim supën nëpër tasa që durojnë nxehtësinë e furrës, vëmë në çdo tas copat e bukës (sipër supës), hedhim djathin e grirë dhe i kalojmë për disa minuta në furrë.
Në mungesë të këtyre tasave, mund të hedhim një pjesë të djathit të grirë te supa akoma e nxehtë, pjesën tjetër të djathit e hedhim mbi fetat e bukës dhe së bashku me djathin, kalohen në furrë për disa minuta derisa buka të jetë thekur.
Përbërësi:
600 gr fileto pule ( 4 fileto mesatare)
3 kokrra vezë
1 qepë
3 patate
2 karrota
1 filxhan çaji kos ( 200 gr)
kripë dhe piper të zi
Rigon, trumzë
1 lugë gjelle mustard
pak vaj ulliri ( 2 lugë gjelle)
Përgatitja:
Lajmë filetot e pulës dhe I presim ato në kubikë sa një kafshatë dhe e kaurdisim në tigan sat ë zverdhet. Qepën e presim shumë hollë, në kubikë të vegjël. Në një tas rrahim 3 kokrra vezë të plota dhe shtojmë në to kosin dhe I përziejmë sëbashku duke shtuar në tas edhe mishin e pulës, shtojmë pak rigon dhe pak trumzë dhe lugë gjelle mustardë. Grijmë në rende nga ana e trashë e saj patatet dhe karrotat dhe I shtojmë në tas dhe qepë e grirë hollë ( nëse dëshironi mund të kaurdisim pak miellin) . I trazojmë të gjthë përbërësit mirë në tas dhe I shtojmë në një tepsi të lyer me pak vaj ulliri, e nivelojmë sipërfaqen dhe e evndosim mbi të në fund feta të holla me domate. Opsionale ne fund mund të përkasim me pak djath kackavall.
Nga të gjithë produktet, fiqtë janë ato që ngjallin më shumë kujtime veçanërisht nga fëmijëria teksa shumë prej nesh kacavirreshin nëpër pemë për të mbledhur fiq.
Por, ajo që nuk dinim e ndoshta shumë prej nesh nuk e dinë akoma, është se fiqtë janë një burim shumë i pasur me fibra dhe plot me vitamina e minerale.
Fiqtë janë të pasur me kalium, kalcium, magnez, hekur si dhe janë një burim shumë i mirë me antioksidantë, me vitamina A, E dhe K që kontribuojnë në shëndet dhe mirëqenie.
Fiqtë luajnë një rol shumë jetësor në organizëm sidomos për të kundërshtuar efektet e kripës, e cila zvogëlon përthithjen e kaliumit dhe rrit tensioni e gjakut.
Fiku klasifikohet kryesisht në bazë të ngjyrës që ka dhe mund të jetë jeshil, i verdhë, vjollcë, i zi dhe i bardhë.
Duke marrë për bazë ngjyrën, përzgjedhja e fikut lehtësohet ndjeshëm. Një fik i pjekur siç duhet arrin të ruajë ngjyrën edhe pasi është këputur.
Fiqtë i gjejmë në përmasa të ndryshme, të vegjël, mesatarë dhe të mëdhenj. Në bazë të përmasës, ndryshon edhe shija dhe aroma e frutit.
Natyra e ngjyros fikun me disa prej nuancave më të bukura si në pjesën e jashtme, ashtu edhe në brendësi të tij. Tuli i fikut shpesh ka ngjyrë të zbehtë, të kuqe ose vjollcë, në varësi të kultivarit.
Tipet dhe llojet e fiqve
Në botë numërohen mbi 700 lloje fiqsh. Jeshilët janë më të përhapurit, dhe më pas vijnë të verdhët. Fiqtë jeshilë janë më të përdorurit në botë për tharje, pjekje, gatime dhe për ngrënie.
Në përgjithësi, fiqtë klasifikohen në katër tipe kryesore: Caprifig, Calimyrna, fiqtë e zakonshëm dhe fiqtë e kultivarit San Pedro.
Pavarësisht ngjyrës, fiqtë i përkasin të paktën njërës prej këtyre kategorive. Fiqtë jeshilë janë të lehtë për t’u rritur.
Kjo pasi falë ngjyrës, fruti përshtatet shumë me pemën dhe rrjedhimisht gjasat janë më të pakëta që fiku të bjerë pre e zogjve apo kafshëve.
Fiqtë e zinj nga ana tjetër ia kalojnë varieteteve të tjera me ngjyrë të kuqe, kafe ose vjollcë.
Fiqtë e zinj karakterizohen nga përmbajtja më e lartë e sheqerit natyral dhe ëmbëlsia që dhurojnë është e pashoqe.
Ata përmbajnë madje edhe më shumë zink që është një kontribues kryesor në prodhimin e testosteronit, një nga hormonet mashkullore më të rëndësishme.
Në aspekt vlerash, duhet të dini që si fiqtë jeshilë ashtu edhe ata të zinj ofrojnë të njëjtat përfitime, duke nisur nga shmangia e rrezikut të zhvillimit të radikaleve të lira dhe shfaqjes së diabetit./AgroWeb.org
Gastronomia shqiptare me identitetin e saj përbën një aspekt të rëndësishëm të kulinarisë, ku pothuajse çdo krahinë ofron specialitetet e saj të veçanta.
Kryeministri Edi Rama sot në ditën e Gastronomisë publikoi një video duke promovuar gatimet shqiptare, që kanë shumëllojshmëri shijesh dhe një menu mesdhetare ku nuk mungojnë bulmetrat, vaji i ullirit, mjalti, prodhimet e tokës dhe ato të detit.
“Mirëmëngjes në ditën e Gastronomisë kemi plot arsye për të dashur kuzhinën tonë dhe amvisat patjetër”, – shprehet Rama.
Kuzhina shqiptare është një përzierje e influencave të kuzhinës turke, asaj ballkanike dhe europiane. Ajo është e njohur për vlerat e larta ushqimore dhe shijen e saj mjaft të mirë
Gatimi i mishit të pjekur, sidomos qengjit dhe përgatitja e byrekëve të ndryshëm është e përhapur në të gjithë vendin. Veçanërisht në krahinat e jugut dhe Shqipërisë së mesme është i njohur përdorimi në shkallë të gjerë i perimeve dhe zarzavateve, vajit të ullirit, erëzave të ndryshme dhe limonit.
Pjatat e peshkut janë të njohura veçanërisht në qytetin e Shkodrës (tava e krapit), Pogradecit (korani me arra dhe lloje të tjera), zona bregdetare e Jonit dhe Adriatikut etj.
Në Shqipëri gatuhen ëmbëlsira të shumëllojshme, shumë prej të cilave janë të përbashkëta edhe për vendet e tjera ballkanike si (ballkavaja, kadaifi, sheqerparet, hashurja etj.
Si rezultat e klimës së përshtatshme mesdhetare Shqipëria është e njohur për kultivimin e rrushit dhe prodhimit e një varieteti verërash të kuqe dhe të bardha. Ndër më të përmendurat janë ato Merlot, Kabërnet, Pinot Nero, Kallmet, Shesh i Zi, San Gioveze, Riesling, Shesh i Bardhë etj.
Pija më tradicionale alkoolike është rakia (një lloj Brandy i prodhuar nga rrushi). Në disa zona të Shqipërisë prodhohet edhe rakia e kumbullës (Korçë, Dibër), ajo e manit (Boboshticë etj). Shqipëria është gjithashtu e njohur edhe për prodhimin e konjakut Skënderbej, i përmendur për shijen dhe aromën e tij. Konjaku shqiptar ka fituar gjithashtu edhe çmime ndërkombëtare.
Ndër pijet jo alkoolike është për tu përmendur boza (një pije freskuese me bazë misrin), e prodhuar në veri të vendit sidomos në krahinën e Kukësit si dhe rehania, e cila vjen nga lëngu i rrushit dhe është pije tipike e Skraparit.
Turistët e shumtë që vizitojnë vendin tonë, ushqimet tona tradicionale i pëlqejnë shumë dhe janë një ndër gjërat e para në listën e të preferuarave prej tyre nga Shqipëria përveç bukurive natyrore./atsh
