Intervista

Një 36-vjeçare shqiptare ka marrë për herë të parë guximin të rrëfejë tmerrin që ka kaluar kur e kanë përdhunuar.

Vasfije Krasniqi-Goodman e cila tashmë jeton në teksas të SHBA-ve, me lot në sy ka rrëfyer se si rreth 20 vite më parë kur ajo ishte vetëm 16 vjeç dy policë serbë e kanë përdhunuar.

Vasfija nga fshati Babimovic i Vushtrisë rrëfeu torturën që iu desh të kalonte gjatë luftës së Kosovës.

Ajo tregoi për Televiozionin publik të Kosovës:

“Më 14 prill të vitit 1999 kam qenë në oborr dhe kam hyrë brenda dhe i kam thënë nënës me dalë dikush te dera me qelë derën. Dikush jashtë derës na tha ‘qelne derën’… edhe është dashtë me qelë. Ne nuk e dinim nëse kanë hy me na vra apo kanë hy me bastisë, mirëpo ai pyti se ku e keni babën edhe vëllanë. Nana i tha që janë në Gjermani, e ai më tha: ‘Jo nuk janë në Gjermani, por kanë shkuar në luftë’.Ai hyri brenda dhe më pastaj më mori mua, më tha se do të shkojmë për të dhënë deklaratë në polici.Nuk doja të shkoja, por ai më kapi dhe më futi në një makinë 101-sh të kaltër. Ai nuk vazhdoi drejtë ku është stacioni i Policisë, por ka vazhduar në drejtim të Prishtinës. Unë e dija por se kuptoja se çfarë do të ndodhë me mua, sepse unë kam qenë fëmijë, 16-vjeç. Dhe ka ardhur në fshatin Babimovc, ka qenë një kishë aty, fshati ka pasur shumë serb. Në atë moment unë vetëm doja të vdisja me një plumb edhe kurgjo tjetër. Veç me më vra. E ka ndal makinen dhe më ka detyruar me dalë prej makines dhe aty kishte patur kallamoq. Më ka gjuajtur aty dhe çfarë ka ndodhur pastaj nuk mundesh me marrë me mend. E ka pasur dorën e majtë të lidhun edhe thoshte: ‘Nuk të vras sepse kështu hjekë më shumë’. Pastaj është kthyer në makinë dhe ka ardhur një tjetër; ai nuk ka qenë me rroba të policisë, por me rroba civile. Më ka dërguar në një shtëpi tjetër afër shitores së fshatit Babimovc. Kur është kthyer ky i vjetri prapë në makinë dhe ka kaluar një ushtar aty. I kam thënë që unë dua vetëm të shkojë në shtëpi. Ai më ka thanë ‘mos trego ku je kanë, thuaja në shtëpi se ke qenë me dhënë deklaratë në polici. Më ka thanë që nëse u tregon familjarëve ne kemi me të vra.”

36-vjeçarja, e cila kishte qenë vetëm 16-vjeçare në kohën kur i ishte nënshtruar torturave dhe dhunimit seksual, tanimë jeton në Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe është nënë e dy fëmijëve.

Një i burgosur ka dalë ditën e sotme dhe i shoqëruar nga forcat e  rendit, ai do të përballet me babin e tij në në rubrikën “Shihemi në gjyq”. I burgosuri Murat Masha dhe ka ardhur nga institucioni ku vuan dënimin dhe ai do të ballafaqohet me babain e tij Besim Mashën, i cili nuk ka shkuar asnjëherë të takojë djalin në burg që prej 3 vitesh.

Murati para 3 vitesh është akuzuar nga Policia dhe nga Prokuroria si dhe dënuar nga Gjykata si autori i një vjedhje më armë, në banesën e një komshiu të tyre, zotit Qemal Dacit. Që nga ajo periudhë e deri më sot, zoti Besim nuk është takuar me djalin dhe është në hasmëri dhe më familjen e Dacit. Murati është dënuar me 7 vite e gjysëm burg.

Një situatë gazmore u shënua një ditë më parë në emisionin “Zonë e Lirë”, teksa shpjegohej nga e ka origjinën shprehja “p*rdhë me rigon”.

Një prej të ftuarve të veçantë tek Arjan Çani mbrëmjen e djeshme ishte profesor Edmond Tupja, i cili ka folur në lidhje me librin më të ri të përkthyer në shqip nga ai, i cili tregon për njohjen dhe dashjen e trupit të njeriut.

Teksa Tupja shpjegonte si përherë fakte interesante, një mesazh i lezeçëm mbërrin në telefonin e Arjan Çanit nga ish-ministri Ylli Manjani.

Ky i fundit pyet profesorin nëse di t’i shpjegojë se cila është origjina e shprehjes së famshme shqiptare “pordhë me rigon”.

E si përherë, profesori e ka përgjigjen gati.

Ai sqaroi:

”Më përpara në Gjirokastër, njerëzit e varfër nuk kishin çfarë të hanin dhe prandaj e ngjyenin bukën me vaj ulliri dhe rigon. Për këtë arsye, edhe p*rdha kur dilte, ishte e ‘rigonizuar”.

Pjetër Shkoza ishte një prej kundërshtarëve të regjimit komunist. Ai ishte arratisur dhe kishte qëndruar 44 vite pa u rikthyer në Shqipëri. Ky personazh unikal ka dhënë një intervistë në emisionin “Histori me Zhurmues” të autorit dhe drejtuesit Pandi Laço në moshën 101-vjeçare, 5 vjet para vdekjes. (ndërroi jetë në moshën 106-vjeçare në korrik 2016).

Ai ishte korrier i komitetit të maleve i kryetarit të saj Mark Gjonmarkaj. Në vitin 1951 ai arratiset nga Shqipëria dhe rikthehet pas 44 vjetësh. Gjatë emisionit ai tregon torturat gjatë burgosjes dhe sfidat e arratisjes nga Shqipëria.

“Familja ime është marrë gjithnjë me punët e veta dhe jo me politikë, deri sa hyri ushtria e huaj, Italia. Ku mora pjesë unë me vëllanë tim Nikollën, jo për politikë, por për jetën time. Fillimisht komunistët u sollën mirë me ne sepse mendonin se do të na bënin për vete. Aty çaloi puna. Kur ata panë se ne nuk bëheshim palë me ta, ata na sulmuan. Na morën gjithë pasurinë dhe atëherë filluan burgjet dhe persekutimet ndaj nesh. Bardhok Biba ishte armiku më i madh i joni, ne nuk bëmë atë që na tha ai dhe ai na paditi. Mua më dënoi me vdekje në Shkodër dhe Nikollës i tha: Rri urtë.

Më vonë Bardhok Biba më çoi fjalë dhe unë shkova e takova. Më kërkoi ti tregoja ku e merrte postën Mark Gjonmarku. Unë nuk i tregova. Mark Gjonmarku në shtëpinë tonë ka patur besë gjithmonë. Ne nuk e tradhëtonim. Dhe ai thirri policinë dhe më arrestuan dhe çdo ditë më bënin proces hetimor. Më vinin telin elektrik në të dy veshët dhe më ngrinin në ajër. Kapiten Nesti i thonin atij që na torturonte. Kam jetuar dy vjet aty derisa erdhi rasti, më njohën dhe më doli për zot Xhemal Llazani. Kur kam hyrë në burg kam qenë 90 kile dhe kur kam dalë nuk kam qenë më shumë se 40 kile. Pasi doli amnistia në Jugosllavi ne vendosëm të ikim atje. Nuk na trajtuan keq sepse ishte ndërhyrja amerikane. Por të gjithë ikën nga Jugosllavia, jo me viza, por me grupime. Kemi ikur në Itali dhe më pas bëmë dokumentat dhe ikëm në Amerikë. Në Shqipëri lash gruan shtatzënë, vëllanë dhe shumë të afërm të tjerë. Gruan time e kuzonin çdo ditë se fliste me mua sepse donin ta hiqnin. E morën e torturuan dhe i thanë se do ta torturonin edhe më shumë dhe ajo kishte marrë litarin dhe kishte varë veten. Një prej vëllezërve nisi të ikië në Jugosllavi dhe e arrestuan dhe e dënuan me 14 vjet burg. Vëllai i dytë nuk hyri në burg, ndërsa vëllai i tretë vdiq në burg, 36 vjet ka vdekur. Shkruanim letra me familjarët, po ata nuk i merrnin letrat tona, sigurimi shkruante letra të tjera për ta. Iu thonin se ne po na rrihnin e po na torturturonin nëpër rrugë.

Në vitin 1992 kam ardhur për herë të parë pas 44 vitesh në Tiranë. Kishin dalë të gjithë të më prisnin, takim i zi ishte. Të gjithë qanin, s’është takim ai. Vëllait i ra të fikët. Kur isha në Amerikë, të më thonin ta fal gjithë botën nuk e doja, doja vetëm të takoja edhe një herë familjen”, tha Pjetër Shkoza.

*Ky material është pjesë përbërëse e arkivës së Televizionit Klan për periudhën 1998-2012