Debat

Në rubrikën “Shihemi në Gjyq” tek “E Diela Shqiptare”, u zhvillua seanca midis Ilirit dhe Lavdoshit. Shkak është bërë një objekt i tipit garazh 370 metra katrorë, i ndërtuar në një pallat, për të cilin Iliri pretendon se ka bërë një marrëveshje me ndërtuesit 10 vite më parë.

Iliri dëshironte të largohej nga qyteti i Fierit dhe në mes hyn Lavdoshi, i cili i është lutur që t’i japë garazhdin.

Ilir: Po nuk janë 10 metra, janë 370 metra. Është një pasuri, një pronë e tërë, një jetë të tërë kemi punuar në emigrim. Tani të vijë ky, se kush ia ka marrë andej, se ç’ka bërë, se çfarë marrëveshjeje ka bërë…

Kontrata mes ndërtuesve dhe Ilirit është prishur dhe firma i thotë që për këtë pronë duhet ta paguajë ai Ilirin dhe jo t’ia kthejë ajo paratë. Lavdoshi ka paguar gjysmat e tyre, ndërsa pjesën tjetër ende jo, edhe pse kanë kaluar 10 vjet.

Lavdosh: Ku janë letrat, letrat i bëre ti.

Ilir: Gjeji letrat, kush ta ka marrë.

Lavdosh: Janë letra ato që më keni dhënë mua, më mas htruat mua.

Ilir: Unë kam llogari me Lavdosh Merajn.

Lavdosh: Mua më ke sjellë gabimisht.

Ilir: 25 milionë lekë, nuk kam ardhur fare gabimisht, kam ardhur me të drejtë.

Lavdosh: Harroje se nuk të jap lekë, gjallë në botë.

Ilir: Ti do t’i japësh dhe me interesa.

Lavdosh: Lekë nuk ka. Harroje po të them.

Ilir: Nuk del i gja llë që këtu nga salla sot.

Lavdosh: Do dal, si kokrra e mollës kam për të dalë.

Ilir: Do dalësh me firmë te Eni aty, 45 milionë lekë.

Olimbia dhe vajza e saj Rozeta janë në një k onflikt për shtëpinë. E moshuara, e cila ishte pjesë e rubrikës “Shihemi në gj yq” në Tv Klan ka treguar historinë e saj.
Ajo është nëna e tre fëmijëve, një djalë i ka vd ekur, djali tjetër qëndron në Elbasan në Spitalin Psikiatrik pasi vuan nga pr obleme të shëndetit me ndor. Olimbia thote se është shumë e var fër, rrëfen se fle rrugëve e lulishteve sepse nuk ka para.

Arsyeja pse Olimbia nuk qëndron në shtëpinë e saj është bashkëshorti i vajzës që është gjerman, i cili e ka dh unuar dhe nuk e lejon të qëndrojë në banesë.

Në një lidhje telefonike vajza e Olimbisë, Rozetës, thotë se do i kthejë çelësin e shtëpisë Olimbisë, por ne momentin kur e ëma flet, ajo mbyll telefonin.

JA BISEDAT

Eni Çobani: A është e vërtetë që keni këtë de bat me nënën tuaj? Nëna juaj po ju dëgjon në këto momente.

Rozeta: De bat kemi ne, por unë nuk nxjerr njeri nga shtëpia.

Eni Çobani: Pra, nuk i keni thënë nënës suaj të dalë?

Rozeta: Jo nuk i kam thënë dhe më lini rehat se kam pr oblemet e mia.

Olimbia: I thuaj mos ta mbyllë dhomën me çelës ajo se e ka mbyllur shtëpinë me çelës.

Rozeta: Ta sjell unë çelësin mos ki merak.

Olimbia: Derën hajde hape, atë bëj ti dhe më liro shtëpinë, atë shiko ti. Ik e shko ku të kesh kokrrën e qejfit, jo në Gjermani, po matanë Gjermanisë shko ti, atë bëj. Hape derën, më jep çelësat në dorë mua, të rregulloj shtëpinë time dhe shtëpinë e dua në emrin tim.

Zonja Rozeta mbyll telefonatën gjatë përgjigjes së zonjës Olimbi.

Në këtë pikë zonja Olimbi zbulon se të dyja posedojnë ur dhër mbrojtjeje ndaj njëra-tjetrës, por ajo është dh unuar nga dhëndri i saj gjerman.

Eni Çobani: Tani për të kaluar nga emri i Rozit në emrin tuaj kjo bëhet me vullnetin e palëve, pra Rozi duhet të vijë dhe të pranojë para një noteri, kalimin e pronësisë në emrin tuaj. Me ç’dëgjuam ne tani, ajo nuk pranoi as të diskutonte dhe shikoj që ajo vullnetin për kalimin e pronës nuk e ka. Për mua është e rëndësishme fakti që ajo mos t’iu shqe tësojë, pra që ju të vazhdoni të jetoni në banesën tuaj, pse jo të merrni edhe djalin tuaj dhe nuk ma merr mendja që zonja do të vijë t’iu shqe tësojë.

Olimbia: Unë për të jetuar jetoj edhe aty në kuzhinë ku jam, edhe në aneks, edhe në ballkon, unë ashtu jo, por unë jo, dua djalin, të marr dhomën, të marr edhe djalin të jetojmë.

Eni Çobani: Po ajo çelësin do jua sjellë.

Olimbia: Çelësin? Po çelësin e heq fare unë, por kam urdhër mbrojtjeje nuk dua ta hap vetë derën. Derën ajo duhet të vijë të flasë këtu, të thojë që jam dakord që shtëpinë t’ia lë mamasë derisa të ketë jetën e vet gja llë. Kur të vd es unë, le ta marrë shtëpinë. Unë jam e sëmurë, ditët me numërim i kam, me 500 sëmundje jam në trup, po të paktën të vijë, me tru në kokë, si vajzë që është, që e mora e rrita, herë me bukë e herë pa bukë, ajo duhet të vijë të flasë vetë.