Kardiomiopatia hipertrofike është një çrregullim i muskujve të zemrës, i karakterizuar nga hipertrofia asimetrike ose simetrike, trashje e barkushes së majtë ose të djathtë të zemrës. Sëmundja është shpesh e trashëgueshme.
Për shkak të trashjes së muskulit të zemrës, mund të shfaqen simptoma të ndryshme dhe shqetësime hemodinamike në zemër, si dhe mund të shfaqet ishemi dhe aritmia, të cilat mund të çojnë në të ashtuquajturën vdekje të papritur kardiake.
Simptomat kryesore të sëmundjes janë:
– Një ndjenjë dhi mbjeje në gjoks
– Ndjenja e rrahjeve të zemrës (palpitacione)
– Të fikët
– Vështirësi në frymëmarrje (dispne)
– Frymëmarrje e shpejtë (ortopnea)
– Vertigo
– Simptomat dhe shenjat e dështimit të zemrës (ënjtje të duarve, këmbëve dhe akumulim i lëngjeve të barkut)
Megjithatë, shumica e pacientëve janë pa simptoma dhe sëmundja zbulohet tek ata gjatë një prej ekzaminimeve sistematike. Ecuria natyrale e sëmundjes është relativisht e qëndrueshme për 5-10 vjet dhe më pas vërehet një përkeqësim i lehtë i funksionit të barkushes së majtë dhe shfaqja e simptomave të përmendura.
Mjekimi
Trajtimi varet nga simptomat dhe prania e furnizimit të dobët të gjakut në zemër. Një pacient pa simptoma nuk ka nevojë të trajtohet, por vetëm të monitorohet rregullisht.
Në rastin e simptomave më të lehta ndihmojnë beta-bllokuesit, të cilët ulin presionin e gjakut dhe në këtë mënyrë ngarkesën në muskulin e zemrës. Në format më të rënda rekomandohet dhënia e dizopiramidit, i cili largon pothuajse të gjitha simptomat e sëmundjes.
Nëse nuk arrihet sukses me terapinë medikamentoze, përdoret trajtimi kirurgjik.
Vdekshmëria totale vjetore e pacientëve të rritur është midis 2-4%. Në rreth 50% të pacientëve, vdekja është e papritur dhe e papritur shpesh te atletët. Vdekja e papritur ndodh më shpesh gjatë sforcimit dhe shkaktohet nga çrregullime hemodinamike dhe aritmi.
