Në takimin e dytë, Bruno ka ftuar Alvisën në shtëpinë e tij, ku ka vendosur që të gatuajë për të. Biseda e tyre pati te nsion pasi Bruno donte të dinte nëse Alvisa ka mbyllur çdo marr ëdhënie të lënë pezull.
Alvisa u duk sikur keqkuptoi çdo gjë dhe i tha Brunos se do të largohet nga takimi, por ai arr iti ta qetësonte dhe t’i shpjegonte të gjithë situatën.
Alvisa: Pse më rri si e bukura shejtan? Më ndihmo pak.
Bruno: I dua gjërat gati, jo të më futësh në punë.
Alvisa: Atëherë po i bëj gjërat gati.
Bruno: Ke ndonjë gjë alergji?
Alvisa: Kam grerëzat, meqë ti je shumë i mirë kam frikë se të hanë grerëzat.
Bruno: Pse më dukesh si në tension?
Alvisa: Jam top fare.
Bruno: Kur ia heq kokën karkalecit, më duket sikur i pret shpresat dhe më pëlqen shumë.
Alvisa: Ne nuk e lamë kështu, e lashë takimin… Karkaleci nëse është këtu, i ka ikur shpresa. Tu ca telefoni…
Bruno: Po kemi njerëz. Ty nuk të shkruajnë?
Alvisa: Po më shkruajnë.
SHQIPERIA IME
