Opinione

Nga Ina Kasimati

Më vjen keq ta them, po në Shqipëri jemi qindra vite larg nga mjeksia që duam. Unë kur u diagnostikova me kancer gjiri para 4 vitesh , operacionin e bëra tek spitali onkologjik në QSTU.Jam operuar( unë dhe shumë pacientë) në një krevat me tre këmbë dhe mu hoqën të gjitha limfonodulat pasi kështu ishte aparatura .

Më pas shefja e terapisë, Dr.Dhurata nuk më dha terapinë sipas protokollit dhe vetëm kur shkova në Itali për vizitë , e mësova këtë gjë.Kur u ktheva dhe ja thash Dr.Dhuratës ,ajo më tregoi listën e pacientëve që prisnin prej disa muajsh të merrnin Zoladexin.I shkruajta atëhere Drejtorit të përgjithshëm Z.Joti .Asnjë përgjigje.

I shkruajta Ministres , znj.Manastirliu.Asnjë përgjigje.Pastaj një shoqe më sugjeroi ti shkruaja Kryeministrit. Mu duk absurde , por e bëra.Dhe për gjysëm ore drejtori i spitalit më shkruajti një sms ( të lante gojën) Znj.Kasimati , ju e keni marr ilacin në farmacinë e spitalit ….( qesharake) E kundërshtova dhe i shkruajta që nuk e kam marr ilacin dhe as që nuk e dija ku ishte farmacia e spitalit.Pas disa ditësh më telefonuan dhe u futa në listë për ilaçin.Pas tre vitesh ( dmth vitin e kaluar) kur mu përsërit sëmundja dhe u bë publike thirrja për të më ndihmuar financiarisht të ikja jashtë dhe qindra shqiptarë filluan të më mbështesnin , më morri në telefon ministrja znj.Manastirliu dhe më pyeti për shëndetin.

I thash dua të iki në një spital jashtë , pasi spitali onkologjik për mua ishte kthyer në një tmerr që tek dera e hyrjes ku të shtynte polici dhe koordinatori dhe në dhomën e vogël e onkologes, që shkoja cdo tre muaj dhe për ironi pas covidit ishin dy mjekë, që thjesht mbushnin kartelën dhe ikje bëje terapinë.Asnjë krevat në dhomë, as stetoskop, as privatësi të komunikoje me doktorin , tek dera prisje në këmbë në rradhë … , Nuk e di nëse keni shkuar në spitalin onkologjik , në katin e parë ku janë vendosur foto nga Shqipëria turistike me një diciturë në anglisht të një.firme Farmaceutike ; Bëje tani , atë që pacienti ka nevojë më pas”

Aty ishte edhe një fotografi nga një kishë në Voskopojë ku në oborr ishte një varr….Kur e kam parë jam tmerruar .I bëra foto .Ja dërgova drejtorit, e postiva edhe në faqen time në fb dhe më pas u hoq …

Para se të nisesha në Francë , falë mbështetjes të shqiptarëve , dhe jo të shtetit , unë prisja përgjigjen e biopsisë , por nuk e morra pasi në spital mungonin kitet ….Ndërkohë në ato koridore spitali kam takuar familjarë të pacientëve aty , të shqëtësuar për mungesë të ilaceve, kimioterapisë…Për të mos folur për skanerin që ngelet si një gjë e rrallë që të bëhet dhe jo si një procedurë rutinë për të të ndjekur në ecurinë e trajtimit mjeksor , apo analizat , ilacet ….Një pacient që derdh sigurimet shëndetësore nuk ka pse ti shkruajë drejtorit, ministrit, kryeministrit….Është turp!Në cilin vënd të Europës ndodh kjo ? Shërbimi shëndetësor duhet të jetë një normalitet nëse trajtohesh/ opetohesh në spitalin publik dhe nëse nuk bëhet aty , skena e sigurimeve shëndetësore e merr përsipër mbështetjen e pagesës për pacientin. …Pse pasi bëhesh publik dhe kërkon ndihmë, ministrja të merr në telefon dhe ” lan moralin* që shteti e dha ndihmën…Jam kurioze të dijë në rastin e aktorit Fuga cfarë mbështetje i ka dhënë shteti , kur ai është një pagues i sigurimit shëndetësor? Po Pr.Petrela cfarë ka bërë konkretisht kur ai është doktor në spitalin publik dhe neurokirurgu më i mirë ?

Nga Elda Zavalani
Kur do ndalet e keqja? Kur do gjejmë pak paqe e pak qetësi? Kur do t’i vijë fundi çmendurisë? Kur do pushojë lufta? Kur ata miliona refugjatë do kthehen ne vendin e tyre? Kur do gëzohen fëmijët? Kur do thahen lotët? Kur do dëgjohet vetëm muzikë dhe jo krisma? Kur do pastrohet ajri dhe qielli nga tymi? Kur do ringjallet shpresa dhe do lulëzojë jeta?

Ka vetëm një përgjigje:

Kur ne ta ndjejmë njëri-tjetrin, ta duam njëri-tjetrin, ta ndihmojmë e ta shpëtojmë njëri-tjetrin, t’ja lehtësojmë dhimbjen njëri-tjetrit.

Vetëm dashuria dhe dhembshuria do ta shpëtojnë këtë botë të trazuar.

Në këtë 1 mars kam një lutje në vend të urimit:

“Zot, jepju njerëzve edhe nga një zemër tjetër, të duan më shumë, të ndjejnë më shumë, të përpiqen më shumë, të mendojnë më shumë, ëe japin me shumë !”

P.S. Shkrim i shkruar kohë më parë

Pas më shumë se 40 vitesh shërbim në spitalin Infektiv në Tiranë, mjeku Tritan Kalo është njoftuar përmes një shkrese nga QSUT për daljen e tij në pension, dhe rrjedhimisht ndërprerjen e kontratës së punës.

Në një postim në rrjetet sociale, Kalo shkruan se Ministria e Shëndetësisë ishte shumë e zënë për të treguar së paku një mirënjohje për vitet e gjata të punës në Infektiv, ku në jo pak raste ka rrezikuar edhe jetën e tij, për shkak të kontaktit të vazhdueshëm me sëmundje të rrezikshme.

Postimi i Kalos:
20.07.2023…..Dy ditë pas daljes në pension e ke kohën e mjaftë të lexosh me kujdes shkresën e ardhur nga Burimet Njerzore të Drejtorisë së QSUNT-së, me anë të së cilës ti njoftohesh për daljen përfundimtare në pension…..ASGJË jo normale jashtë praktikës burokratike të njoftimeve në raste të ngjashme…..

AJO që më befasoj ishte rreshti i fundit i shkresës, ku “shprehej e koncentruar MIRËNJOHJA INSTITUCIONALE”, për kontributin tim 42 vjeçar në Shërbimin e Sëmundjeve Infektive të QSUNT-së, në lidhje me Ofrimin e Përkujdesit Mjeksor sa më cilësor për mijra e mijra të sëmurë, në kushte shpesh të rrezikshme edhe për vetë jetën time, nisur nga natyra kontagioze jetëlënduese dhe jetëmarrëse e shumë e shumë Sëmundjeve Infektive…..”DORA E NGROHTË E PUSHT-SHTETIT” ishte e lodhur për të shprehur diçka më shumë për PUNËN, PROFESIONALIZMIN dhe PËRKUSHTIMIN tim ndaj popullit dhe vëndit tim…..

MSHMS nga ana e saj kishte shumë e shumë obligime të tjera, për të evidentuar punën dhe të kontributin e të gjithë atyre, që “sapo kanë filluar të cicërojnë” në “kopështin e madh të Përkujdesit Shëndetsor Kombëtar”, sa nuk e gjeti të mundëshme të përcillte në faqen e saj zyrtare së paku një foto e një mesazh falenderues për kontributin 42 vjeçar të një individi “kenedian” si unë, i cili në çdo kohë e rrethanë KURRË nuk pa se çfarë bëri Atdheu për të, përkundrazi me mish e me shpirt u përpoq të bëj më të mirën për vëndin e për popullin e tij…..

Vetëm KM u kujdes që urimi i tij i përvitshëm për ditëlindje të mos mungojë…..ZEMËRNGROHËS ishte fakti se së paku ndjenjat e respektit e të mirënjohjes së një populli të tërë ndaj punës e kontributit tim, u shprehën më bukur e më fuqishëm se kurrë ndonjëherë…..Together forever!!!

Gazetari Poli Hoxha tha në një intervistë për Euronews Albania se Arben Ahmjetaj hetohet prej më shumë se 7 muajsh nga SPAK, ndaj dosja e sjellë prej tyre është voluminoze dhe e kopsitur.

Kjo, sipas tij është arsyeja pse Arben Ahmetaj zgjodhi të mos ballafaqohej me drejtësinë dhe u largua ndryshe nga disa të tjerë që menduan se do shfajësoheshin rrugës.

“Për herë të parë SPAK solli një dosje voluminoze dhe të kopsitur. Është një hetim që zgjat prej më shumë se 7 muajsh ku është punuar në mënyrë intensive dhe ndryshe nga çfarë jemi mësuar.

E gjitha filloi me atë shprehjen, ndiq paranë. Kjo kërkoi edhe kohën e duhur dhe mbledhjen e materialit. Është bëtë një tentativë më herë për të kërkuar heqjen e mandatit që u shty 1 muaj për disa materiale të tjera që u vërtetuan. Dhe duke qenë se kemi të bëjmë me një zyrtar shumë të lartë do kishte bujë të madhe dhe ndaj SPAK është treguar i kujdesshëm. Është akuza e kopsitur dhe kjo detyroi vetë Ahmetajn t’i shmangej ballafaqimit, ndryshe nga të tjerët që kanë menduar se rrugës do shpëtojnë”, tha gazetari.