Ministria e re e Arsimit, Evis Kushi, e cila sot nis javën e parë të punës si pjesë e qeverisë, para se të shkonte në zyrë ka shoqëruar të bijën për në shkollë.
Ajo ka ndarë një fotografi, duke shkruar se para nisjes së një jave intensive me angazhimet dhe sfidat e reja, e kishte të pamundur të mos bënte një copëz rrugë deri tek shkolla e saj me një shoqe shumë të mirë të sajën, vajzën e madhe Ana.
“Bisedova sërish me të mbi rëndësinë e mbajtjes së maskës, ruajtjen e distancës me shoqet dhe shokët e klasës dhe zbatimin e çdo rregulli që ruan shëndetin e saj, nxënësve, mësuesve e gjithë të tjerëve.
Koha që po kalojmë është e pazakontë në çdo aspekt, e në këtë kuadër, nevojitet kujdes shumë më i madh dhe respektim i çdo mase që frenon përhapjen e koronavirusit. Vetëm në këtë formë do të arrijmë të gjithë së bashku ta kalojmë këtë sfidë aspak të lehtë për çdo njeri. Javë të mbarë të gjithëve!”, shkruan Kushi. /noa.al
Tr ansgjinori Luana ka treguar se për shkak të paragjykimeve dhe talljeve nga të tjerët është detyruar që të largohet nga qyteti i tij i Durrësit, për në Elbasan.
Ai ka kërkuar ndihmën e psikologes të shkollës kur shkoi në vitin e parë gjimnaz në Durrës, por psikologia i ka treguar historinë e tij edhe kolegëve të saj.
I ftuar në emisionin Historia ime në Tv Klan, përballë Mirela Milorit, Luana tha se nga ky moment mësuesit filluan ta pëqeshnin e ta shihnin me sy të keq.
Madje Luana filloi të binte nga mësimet, për këtë arsye vendosi që të shkonte në Elbasan, ku gjeti shumë paqe dhe rehati si në shkollë ashtu edhe në shoqëri. Flet gjithashtu nëse emri ka lidhje me Luana Vjollcën si dhe faktin se e ka pritur familja vendimin e tij.
Pse u largove nga Durrësi për në Elbasan?
U regjistrova në shkollë në vitin e parë në qytetin e Durrësit dhe duke u shoqëruar me njerëz tr asgjinorë si puna ime në qytet fillova të ekspozohesha më shumë. Aty filluan ngacmimet më shumë, puls që pata një interivistë në shkollë me psikologen, kur në ato momente me shumë trysni, unë kisha shumë nevojë për ndihmë, kisha nevojë të shprehesha tek dikush dhe të flisja se çfarë po ndodh me mua.
Plus e tr ansgjinorët si puna ime fillova t’i merrja fobi sepse nuk doja të përfundoja si ato. Unë ëndërroja që në fëmijëri të isha një femër e fuqishme, të mbaroja një arsim, një femër e pavarur. Të gjitha këto dëshira fillova t’ja tregoja psikologes. Normalisht si në Shqipëri që jemi, nuk të mban gjë barku dhe normalisht do shprehesh tek kolegia dhe ashtu bëri edhe psikologia.
Pra theu kodin e saj të punës?
Ajo tregoi, dhe pashë një ndryshim kolosal tek mësuesit në mënyrën si silleshin me mua, kur ngrihesha në mësim më shikonin me përqeshje. Filluan të më hidhnin fjalë, më pas u përhap më shumë. Filluan ngacmime nga çunat, kërcënime të kota, gjë që më bëri të futesha në trysni dhe të bija nga mësimet. Kështu vendosa të lija familjen e qytetin e të shkoja në Elbasan. Kam qëndruar 3 vite në Elbasan tek shoqata Tjetër Vizion , jetoja tek ajo shoqata.
Vazhdove shkollën aty, me çfarë rezultatesh?
Isha presidenti i shkollës, gjithmonë unë isha vëmendja e shkollës, në çdo aktivitet mësuesit me mua krenoheshin. Në çdo mbledhje që vinin nga Ministria unë dilja përpara dhe prezantohesha. Në shkollë kam pasur një eksperiencë shumë të bukur e shokët më kanë mbështetur pavarësisht orientimit tim.
Pse ke zgjedhur emrin Luana?
Shumë veta mendojnë për shkak të Luana Vjollcës, unë e vlerësoj si personazh, por jo. Thjesht unë i përkoj shenjës së Luanit në horoskop. Meqë kam punuar një vit në televizion dhe një vit kam lexuar horoskopin aty, u fiksova shumë.
Si je përpjekur t’ja shpjegosh të shtëpisë.
Ata e kishin kuptuar dhe përpiqeshim që të mos e ngacmonim njëri-tjetrin si për shembull pse vishesh kështu si femer apo me këto ngjyra, e kemi lënë pezull. Por unë e lëshova topin, duke dalë në televizion në 17 Maj para dy vitesh duke dhënë një intervistë të shkurtër me mikrofon. Përmes televizionit ata mësuan të vërtetën time. Në fakt ata e dinin, thjesht ata më panë të veshur, të lyer.
Mirela Milori: Çfarë ndodhi kur shkove në shtëpi?
Asnjë gjë, madje unë isha frikësuar dhe kisha mbajtur një tërheqje duke mos kontaktuar pak me familjen, duke menduar prit sa të qetësohen.
Po me babin si ka qenë marrëdhënia?
Babai im ka qenë njeri shumë i butë dhe i mrekullueshëm sepse nuk më ka privuar asnjëherë nga gjërat që unë dua. Sigurisht që ka ato shqetësimet e veta por nuk ka ushtruar dhunë apo ku di unë.
Ministrja e Arsimit, Besa Shahuni është ndalur në Fushë Krujë, në ditën e parë të shkollës.
Ajo ndan disa fotografi dhe thotë se e kaloi mëngjesin nëpër shkollat që u hapen sot për herë të parë pas 6 muajsh.
“Ndalova në gjimnazin ‘Shote Galica’ Fushë-Krujë, shkollë e cila ka marrë të gjitha masat e nevojshme në funksion të protokollove të sigurisë së ruajtjes së shëndetit. Gjimnazi është shkollë pritëse edhe për nxënësit e 3 shkollave të dëmtuara nga tërmeti, ‘Sherif Dervishi’, “Bilaj” dhe “Mazhë e Vogël”, deri në rindërtimin e tyre”, shkruan Shahini.
Ajo shton se gjatë bashkëbisedimit me nxënësit, u ndje mirë ndërsa dëgjoi prej tyre se janë plotësisht të ndërgjegjshëm mbi respektimin e masave anti-COVID, fakt i cili më ngroh që do ta përballojmë me sukses normalitetin e ri.
“I porosita nxënësit të mësojnë fort sivjet, të dalin me rezultate të mira, si dhe të dëshmojnë se përkundër sfidave, ne jemi të qëndrueshëm dhe do t’ia dalim më së miri”, shkruan ministrja. /a.y/noa.al
Letra motivuese e Abraham Lincoln, e cila duhet të lexohet nga çdo mësues para fillimit të vitit shkollorë.
Mësues i nderuar.
Djali im sot e fillon shkollën.
Pas pak, gjithçka do të jetë për të e çuditshme dhe e re, prandaj do të doja ta trajtonit butësisht.
Është një aventurë që ai do ta marrë me vete nëpër të gjitha kontinentet.
Të tilla aventura që ndoshta mund të përfshijnë luftëra, tragjedi dhe fatkeqësi. Ta jetosh këtë jetë, të duhet besim, dashuri dhe kurajo.
Për këtë, i dashur Mësues, do t’ju lutesha ta merrnit përdore e t’i mësoni gjëra që do t’i duhen t’i dijë, mësojeni atë – por butësisht, nëse mundeni.
Mësojeni se për çdo armik, ekziston një mik.
Atij do t‘i duhet të mësojë se jo të gjithë njerëzit janë të drejtë, se jo të gjithë njerëzit janë të sinqertë.
Megjithatë mësojeni se për çdo faqezi ka një hero dhe se për çdo politikan egoist, jeton një lider i përkushtuar.
Mësojeni nëse mundeni se 10 centë të fituar kanë shumë më tepër vlerë se një dollar i gjetur. Në shkollë, mësues, është shumë më e ndershme të dështosh se të mashtrosh.
Mësojeni atë si të humbë hijshëm, dhe si t’i gëzohet fitores kur ai fiton.
Mësojeni të jetë i mirë me njerëzit e mirë, dhe i ashpër me njerëzit e ashpër. Mundohuni t’i qëndrojë sa më larg zilisë, nëse do të mundeni dhe mësojani sekretin e një buzëqeshjeje të çiltër.
Mësojeni po të jetë e mundur – si të qeshë kur të jetë i trishtuar, dhe se të derdhësh lotë nuk është aspak turp.
Mësojeni se mund të ketë dështim të ndershëm dhe fitore të turpshme.
Mësojeni t’i përqeshë cinikët.
Mësojeni nëse mundeni të zbulojë mrekullinë e leximit të librave, por gjithashtu i jepni edhe kohën e mjaftueshme për të kundruar misterin e përjetshëm të fluturimit të zogjve në qiell, të bletëve në diell e të luleve mbi një kodër të gjelbër.
Mësojeni të këtë besim në idetë e tij edhe nëse të gjithë do t`i thonë se janë të gabuara.
Mundohuni t`i mësoni birit tim forcën për mos e ndjekur turmën edhe kur të gjithë vrapojnë pas fitimtarit.
Mësojeni të dëgjojë me vëmendje çdo njeri, por gjithashtu të shoshisë të gjithë atë që dëgjon në sitën e së vërtetës dhe të marrë veç të mirën.
Mësojani atij sesi të shesë talentin dhe zgjuarësinë e tij tek ofertuesi më i lartë, por mos të pranojë kurrë asnjë lloj çmimi për shpirtin e zemrën.
Lejojeni të ketë kurajën për të qenë i padurueshëm. Lejoheni të ketë durimin për të qenë trim.
Mësojeni atë të ketë besim sublim te vetvetja, sepse atëherë ai do të ketë gjithmonë besim sublim në njerëzimin dhe në zotin. Këto janë kërkesat, mësues, por ju bëni më të mirën që mundeni. Ai është fëmijë i vogël dhe i mirë. Dhe është biri im”.
Me respekt,
Abraham Lincoln
