Orikuminews

Alushajt jane familje me tradita te larta patriotike. Ne kete familje lindi edhe Sadedini me 1905. Ende Shqiperia ishte nen sundimin osman. Babai i tij, Ahmeti merrej me blektori   dhe punonte nje cope toke ne rreze te Pezule. Nuk ishin ne gjendje te mire ekonomike por ishin familje e ndershme atdhetare.

Me 6 prill 1939 Sadedini rrembeu armen dhe u bashkua me bashkefshataret e tij te Hani i Geges ne fushe Dukat per te luftuar pushtuesin fashist-italian qe zaptoi Shqiperine me 7 Prill 1939. Ai ishte pjesetar i cetes partizane territoriale te fshatit Dukat dhe mori pjese ne te gjitha aksionet qe organizoi ceta.

Ishte trim dhe perdorte shume mire mitralozin. Mitralieri Sadedin Alushi  qellonte ne shenje ne cdo aksion luftarak qe kryente ceta. Kurre nuk iu nda cetes.

Me 5 gusht 1943 ne Shatah te Dukatit u degjua mitralozi i Sadedinit mbi autokolonen italiane. Autokolona u shpar tallua. Ceta mori ar met dhe pajisjet e tjera dhe ushtaret rober i la te lire. Ushtaret dhe oficeret shkuan ne Vlore dhe u ar matosen. Armiku ishte dinak dhe i pabese. Ar miqte u rikthyen me 8 Gusht 1943 dhe ne fushe Dukat e do gjen dhe e shkat erruan gjithcka.

Sadedini ishte ne rreze te Pezule. Lu ftoi kunder forcave fa shiste dhe rezistoi. Ata ishin shume. Plu mbat e armikut e pershkuan gjoksin e trimit. Ai u v ra per te mos vd ekur kurre. Rapsodi kendoi :

Sadedin Ahmet Allushi
Te dyzetat nuk i mbushi
Fjale pak e zemer prushi
Fa shistet italiane
E rrethuan ne cdo ane
Donin ta zinin te gjalle
Veshtire ta kapesh luane
Preferon me mire i v rare
Se sa te kapet i gjalle.

U shpall deshmor me vendim nr 24. date 30.10.1979.

Nga Halo Sinani

70 VJET CLIRIM..Tragjasi ecen me kohen Tragjasi jeton me luften.ndaj dhe kete poeme sa nje peme jakushtoj tragjasit ku sot muret e zhuritura na sjellin ne kujtese ate epope te lavdishme ,luften e bijve dhe bijave e Tragjasjote qe dhane jeten per lirine qe gezojme sot..Lavdi deshmoreve…

O Tragjas jeton me luften

(Ne 70 vjetorin e clirimit atdheut,kushtuare Tragjasit dhe bijve te tij qe i dhane aq shume luftes clirimtare)

Ja ku erdhe prape o i kuqi Nendor
Nendori betejave nendori lirise
Sot gjaku bijve te tu kuqon me shume se kurre
Gjaku i bijve te tu,Tragjas i Laberise

Sa shpejt kaluane keto shtate dekada
Ndaj dita e lirise me ktheu koken prapa
Pershkoja rrugen tende dhe i heshtur mendonja
Sa shume i ke dhene o Tragjas,vendit te Shqiponjave

Lart atje ne sfond,ne altarin e Lirise
je dhe ti nder te paret Tragjas i Laberise

E kush si ju i dha vendit mbi 300 luftetare
E kush si ju i dha atdheut mbi dyzet deshmore
I dha kater heronj,yje te pashuare
Flasin muret e tua qe qendrojne si meteore

Ishin aktivistet e tu,te asaj lufte regjizore
Me Halim Rramohiton,dhe me Sinan Gjone
Me te tjera figura,zemer zjarrta “emblema”
Si Shyqyri Alimerko dhe Fejzo Gjomema

Apo babai i aksoneve biri atentateve
Ai Maliq Muco qe s’flinte gjume pas darke
Se u printe ne balle,merte plumbin i pari
Heroi i “Kicokut”Kastriot Muco Komisari

Eh ! sa komandante te shquar lufte
Ajo vater asaj rreze mali nxori
Me Abaz Fejzon e zgjuare dhe te hekurt
Me kolonelin Sali Ormenin”Taborrin”

Eh ! sa gjenerale me emer,dhe me dhjetra Kolonele
Baballare te ushtrise ajo vater kish pjelle
Ishin Bijte e tu ata qe hidhnin ne ere depo
Ishin bijte e tu qe prinin demostrata
Me veshtrimin hedhur,larg ne horizonte
Paralajmeronin lirine nga malet e larta

Ishin bijte e tu pioneret e pa epur
Qe rrugicave te qyteteve te mernin gjak ne vetull
ishin bijte e tu qe u jepnin plumbin ballit
Fashove,spiuneve,dhe kujtdo tradhetari
Ata qe lanin hesapet dhe zgjidhnin hallet
Pastaj me pushken ne sup,bleronin malet

“Maje malit a maje gurit
Kudo degjohej pushka jote
Gjaku derdhej per flamurin
Per lirine e kesaj toke”

Ishin djemte dha vajzat e tua si nuse
Krenaria e Brigades se peste sulmuese
E ku nuk lane gjurme ,ku nuk derdhen gjak
Qe nga “Qafa e Kicokut”ne Kosove dhe ne Sanxhak

Atje ku me e ashper behej beteja
Ne zhegun e vapes,ne bore ne shi,ne ngrice
Ne “Qafen e Gjarperit”,ne shpellen e Kozares
Ne Gjalicen e Lumes,ne Mavrove dhe Drashovice

Te varfera ne vater,te zjarrta ne zemer
Ishin bijat tuaja qe sakrifikuane rinine
Kur ne gerxhe ne male e shkruane ate emer
Deshmore te atdheut me Zonjen “heroine”

Ne gjurmet e Norave te Hotit dhe Kelmendit
Qe me armet ne dore ato troje mbronin
Ecnit dhe ju me kengen e maliherit
Se atdhene e lire pa “Barbare enderronit..

Ndaj atje ne Shkalle te Matit ne nje pllaje mali
Kompania jote u ndesh me mercenare
Atje te mori plumbi,tu ngrit “Piedestali”
Per te mbetur Zonja Curre si “Yll i pashuare”
Dhe trimerite e tua nuk kane te mbaruare
O Tragjas i Laberise i kengeve dhe valleve
Kot te huajt nuk na kane lakuare
Kur na kane quajtur “Mbreteri e vogel e maleve”

Ne “Qafen e Gjarperit”ne nje nga netet e nxehta
Nje mitroloz gjerman nuk kish te pushuare
E pse e plagosur trimja Rajme Stepa
Ja rremben nazistit armen neper duar…

Te tjere aktiviste te luftes antifashiste
Nuk u qendruane dot torturave te kampeve naziste

Atje ne “Lager Mauthauzen”sundonte “Efialti”
Ndaj nuk dukej te vinte Cane Ali Caci
Kurre nuk do ktheheshin,me kot priste Tragjasi
Mustafa Selam Mucon,dhe Muhamet Alem Kabashin
Apo trimat qe s’ju tremben torturave,plumbit
Si Hektor Shyti ne kampin e Prishtines
Si Elmaz Alimerko ne kampin e Zemunit

Dhe rrije i heshtur Tragjas asaj maje kodre
Me eren e luftes qe ndihej ne vatra
Gati ne flake e gjithe Shqiperia
Ne flake te tera,male fusha fshatra

Te kish dhene natyra nje vendosje “ideale”
Me detin perballe dhe qarkuare me male
Ndaj dhe “Pipinot” ndiqnin te njejtin avaz
Nga malli qe kishin,te vizitonin shpesh Tragjas

Nje dite te bukur maji provuane te tera armet
Donin te tatonin pulsin tek guret e pragut
E ku kish poligon me te sigurt se Tragjasi..?
Nga perroi Xhamit dhe rrezen e “Cirakut”

Dhe nje dite vape gushti kur po u vinte fundi
Me te gjitha armet ndermoren nje fushate
Goditen gjithe fshatin,shpella pyje dhe korije
Po shpejt e harruan se “Shqiponjat fluturojne lart”

Luftonin djemte e cetes”Hodo Zeqiri”
Dhe nuk tundeshin nga “Instikami”
Se kishte komandante te zote ne krye
Me Xhemil Cakerrin dhe Berto Asllanin

Ikte nje dimer i veshtire
Por bisha me shume u egersua
Kur nuk matej dot me djemte ne male
Kthehej dhe digjte shtepite e tua

Nje dite pashke prilli bilbilat kendonin
Te dogji Gjermani dhe e nxori merakun
Lart ta ngriti emrin,me popujt qe lirine donin
Ndaj ne strofen e tij,shkuane ja moren hakun

Lufta e djemve tuaj ku liria ne ball u ndriste
Na rreshtoi ne nje front me boten Antifashiste

O Tragjas i Laberise tani se c’mu kujtua
Se ne nje lume gjaku,notonin dhe simotrat e tua

Me Vranishtin e “Lumit” me Boroven martire
E njejte ish masakra e njejte kasaphana
Me Lidice te Prages a Oradour Sur Glaine
Apo ne Saint’Anna di Stazzema atje ne Toskana

Ne Limozh te Frances ne Oradour sur Glaine
Luhej nje drame e madhe nga bisha Gjermane

Muret e zhuritur qendrojne si “Memorial”
Qe te kujtojne te kaluaren,masakrat e bishes
Nje muze qe flet per 642 te masakruare
Ne depot e drithit apo brenda mureve te kishes..

Por i njejte ish skenari e njejte dhe skena
Skenari i torturave i djegjes i flakes
Qe nga Saint’Anna di Stazzema
Gjer tek Borova jone dhe Lidice e Prages

Por ti o Tragjas ne kerkim te idealeve
E bere luften dhe nuk u gjunjezove
Fale asaj natyre dhe atyre maleve
Popullin e ruajte dhe lirine e fitove

Luftonin bijte e tu ne gjithe Shqiperine
Luftonin dhe bijte e shqipes maleve rreth teje
Kur ceta dhe bataljone formonin ushtrine
Qe i dha ngjyren “Clirimtare” asaj epopeje

Dhe vinte Br12S si roja e kongresit
Ne malet e Laberise ne zonen e bregdetit

“Vallja e luftes” te tjera skena gjente
Qe nga Gjon Bocari ne majen e “Llustres”
Betejat e tua mernin ngjyra vjeshte
Brigjeve te Shashices,brigjeve te Jonufres

Dhe ti o Tragjas e pse nen qiell te hapur
Ne front dhe prapavije rrihte zemra jote
Tani ishe njesh me luften me vatren e perflakur
Po te qeshte “liria” lart ne horizonte

Shkollat ku ne sot mesojme
Apo rrugicat e qyteteve
Na kujtojne heronjte e maleve
Ata bijte e nenave

O Tragjas i Laberise
Qe i jep drite historise
Bijte e tu ne lufte te rene
Te kane ngrit dhe i ngre ne kenge
Ndaj vepren e tyre me lavdi mbuluare
Historia e ka shkruare

Por ne emer te heronjve te deshmoreve luftetareve
Te viktimave dhe atij fshati zhuritur dhe djegur
E meriton “piedestalin” gdhendur me germa kapitale
Ku te flasin ne shekuj bijte e tu te heshtur
Se ti Tragjas ecen me kohen
Se ti Tragjas jeton me luften..

Athin  M.Vreka,Vitori Ferati Vreka

Të shkosh në plazhet e gjirit të Vlorës nga Uji i ftohtë e deri në Orikum dhe të mos lësh një pjesë nga koha jote për në Llogara, mos thuaj  që isha në Vlorë. Një vakt në Llogara, mëngjes apo drekë, është një kënaqësi mbresëlënëse. Ushqimet blegtorale bio këtu janë fantastike, ose, ndoshta  kështu të duket mes freskisë së pishave, që nga mishi i pjekur në hell, nga djathi, gjiza, salca e lëkurës e deri te arapashi, gatim tradicional i zonës me të përbrendshmet e qengjit, miell  misri dhe gjalpë.

Kënaqësia tjetër më e madhe, është rruga që mbi Dukat e deri në qafë sipër, ku duket Riviera, fshatrat e Himarës, Korfuzi dhe brigjet e Jonit.

E shijon këtë mrekulli me makinë, natyrisht duke ecur ngadalë, por edhe duke zbritur here pas here nga makina për të marrë një dorë çaj apo rigon mali, apo për të soditur pishat, që për shkak të erës, i ngjajnë një flamuri të shpalosur, dhe bash për këtë ato quhen pisha flamur.

Në qoftë se je i ngeshëm dhe kurioz mund të hysh thellë në pyll dhe të relaksohesh me pamjet e mrekullueshme dhe bimësinë që gjen atje.

Llogaraja është shfrytëzuar si vend pushimi që në periudhën komuniste. Këtu ishin ndërtuar kampe pushimi për punonjësit dhe për fëmijët.

Tani aty është krijuar një fshat i bukur turistik me hotele, motele, restorante dhe mjedise argëtuese çlodhëse dhe argëtuese. Vegjetacioni i dendur dhe klima e freskët në verë dhe e ashpër në dimër, me mundësi shfrytëzimi për lojëra dimërore, shto këtu edhe rrugën që shkon nga Tirana për në Sarandë e bëjnë këtë vend nga më të vizitueshmit në Shqipëri.

Fshati turistik

 Fshati Turistik Llogora ndodhet në zemër të Parkut Kombëtar Llogora. Ajo ka një sipërfaqe prej 1.2 ha. Në brendësi të saj ndodhen 16 vila druri, hotel 4 katësh me pishinë të brendshme, Beer Club, Tavernë, Restorant, Bar, fushë basketbolli, sallë konferencash dhe dy salla të vogla të cilat mund të përdoren për festa të vogla familjare ose mbledhje.

Në stinën e verës kur temperaturat janë të larta në qytetet e tjera të Shqipërisë, në Llogora temperatura gjatë ditës është 10 gradë Celcius më e ulët, ndërsa gjatë natës arrin 10-12 gradë Celcius. Kjo ju jep një freski gjatë gjithë ditës dhe një gjumë te ëmbël gjatë natës. Ndërsa në periudhën e dimrit Fshati Turistik Llogora mbulohet nga dëbora. Në brendësi të territorit shëtisin të lirë drerë dhe sorkadhe të cilët i bëjnë pushimet në këtë vend akoma më magjike.

Në raste festash, Fshati Turistik Llogora organizon mbrëmje argëtuese me muzike live, darka speciale dhe surpriza te tjera.

Fshati Turistik Llogora ofron mundësi argëtimi për të gjitha moshat, duke filluar që nga pishina, që ndodhet në brendësi të hotelit dhe është funksionale gjatë gjithë vitit, një fushe basketbolli, bilardo, ping-pong, table-soccer, mjetet e nevojshme për trecking (ecje në mal) etj.

Gjithashtu, sipas dëshirës, në dispozicionin të turistëve ka udhërrëfyes që shoqërojnë në zonat më të bukura të parkut kombëtar Llogora si: Pllaja e Jul Cezarit, Pisha Flamur, shpella të zonës, në Dukat etj.

Në Fshatin Turistik Llogora ndodhen tri salla konferencash me kapacitete përkatësisht 160, 30 dhe 20 persona, të cilat mund të përdoren për konferenca, seminare, trajnime, mbledhje biznesi, etj. Këto salla janë të pajisura me të gjitha sistemet bashkëkohore audio dhe vizive.

Llogara-Dukat, Orikum-Karaburun: një zonë, dy ekosisteme

Një nga qendrat më të mëdha në këtë zonë ka qenë dhe është Orikumi, që shtrihet në bregun jugperëndimor të Gjirit me të njëjtin emër, në këmbët e gadishullit të Karaburunit. Qendra arkeologjike ndodhet në një kodër të ulët shkëmbore gëlqerore në fundin e një skele druri që ndan një lagunë të vogël nga gjiri (Pasha-Liman). Një kanal, tani i shndërruar në një kënetë lidhte lagunën me detin. Orikumi ka qenë qytet antik i disa periudhave, që nga ato greke, romake dhe deri në mesjetën e hershme. Sot ai është kthyer në një qytet modern, që merr më shumë rëndësi dhe gjallëri në nerv me vërshimin e turistëve të shumtë vendës dhe të huaj. Orikumi ka akoma mundësi dhe resurse të tjera turistike të pashfrytëzuara. Ende një pjesë e tij, më e bukura, mbahet nga repartet ushtarake në një vijë të gjatë bregdetare.

Por Orikumin nuk duhet ta marrësh të shkëputur nga e gjithë zona për rreth që fillon nga Lugina e Llogarasë deri në Pashaliman (tek Gjiri i Bristanit) duke u kufizuar me Gadishullin e Karaburunit, me luginën e Llogarasë dhe Dukatit fushë duke përfunduar me lagunën e Orikumit. E vendosur midis Parkut Kombëtar Llogara dhe Rezervatit Natyror të Menaxhuar Karaburun kjo zonë shërben si një urë lidhëse midis dy ekosistemeve natyrore, dhe është pjesë e pandarë natyrale e tyre.

Çuditë natyrore të portës së Rivierës Shqiptare

Parku Kombëtar i Llogarasë gjendet në juglindje të qytetit të Orikumit dhe 37 km larg qytetit të Vlorës. Ai përmbledh një sipërfaqe prej 1,010 ha. Ajri i freskët e i shëndetshëm, pamja e mrekullueshme e drurëve halorë,fshati turistik dhe ujët e ftohtë që burojnë nga brendësia e maleve i japin këtij parku vlera turistike e kombëtare. Nga të huaj e vendas cilësohet si një nga vendet më të bukura të Rivierës Shqiptare. Parku i Llogarasë përbëhet nga dru halore, pisha e zezë, bredhi, lisi, mëllenja e butë e robulli. Ështe shpallur monument natyror dhe kulturor në vitin 1966, po në atë vit ka marrë dhe statusin e parkut kombëtar. Prej disa vitesh në park funksionojnë një sërë objektesh turistike si hotele të vegjël, restorante, bare të hapura në natyre, etj., të cilët kënaqin kërkesat e turistëve dhe udhëtarëve.

Tri gjëra që nuk duhet të lësh pa parë dhe pa shijuar në Llogara

Pisha flamur

Te kilometri 31 i rrugës Sarandë-Vlorë, në dalje të Parkut, në të djathtë të rrugës kryesore, ndodhet Pisha Flamur, që është shpallur Monument Natyre dhe që është lehtësisht e dallueshme.

Ajo ndodhet në lartësinë 910 m mbi nivelin e detit, ka një moshë mbi 100 vjeçare dhe  mbart vlera unikale, si vepër artistike e erërave të Jugut. Pisha i përket llojit Pinus nigera. Ka formën e flamurit si rezultat i veprimit të erërave të forta të juglindjes. Është e gjatë 20 m, ka perimetër 3.30 m, diametri maksimal 75 cm, ka moshë rreth 100 vjeçare. Ky monument ka vlera shkencore, biologjike, estetike dhe turistike. Disa degë po thahen nga faktorët natyrorë.

Pisha flamur vazhdimisht ka tërhequr vëmendjen e vizitorëve vendas e të huaj dhe është botuar në guida të ndryshme turistike dhe botime shkencore. Natyrisht këtu nuk mund të rrish pa bërë një foto, me të cilën mund t’u mburresh miqve në Facebook, duke u thënë: “A e shihni ku kam qenë unë”?!

Për të vajtur tek ky monument merret rruga automobilistike Vlorë – Dukat – Llogora deri pra se të dalësh në Qafën e Llogorasë, në të djathtë të rrugës, pasi keni kaluar fshatin turistik. Por edhe po nuk patë Pishën Flamur të evidentuar si të tillë, në Llogara ka plot pisha të tilla, që për shkak të erërave, në një anë janë të zhveshura dhe në anën tjetër kanë  plotë degë, si një flamur i shpalosur.

Kullat e Dervish Aliut në Dukat

Kullat e Dervish Aliut ndodhen në afërsi të fshatit Dukat i Vjetër, 4 km nga rruga nacionale Vlorë-Sarandë. I ndërtuar në fillim të shek. XIX ky kompleks mban emrin e Dervish Aliut, personazh i njohur si organizator i revoltave fshatare kundër reformave të Tanzimatit në Shqipëri gjatë viteve 1847-1848. Banesa është e tipit Kullë, që i ngjan një keshtjellëze të fortifikuar.

Kullat e Dervish Aliut u ndërtua në vitin 1828 nga specialistë janinas, për të siguruar mbrojtjen e fshatit, si dhe për të shërbyer si strehim në kohë të vështira sulmesh a luftërash.

Tri kullat e Dervish Aliut kanë rreth 40 frëngji dhe prej andej mund të luftonin mbi 200 luftëtarë.

Në dhjetor 1977 Kullat e Dervish Aliut u shpallën shtëpi-muze dhe u  morën nën kujdes nga Instituti i Monumenteve të Kulturës. Edhe sot ato gëzojnë statusin e Monumentit të Kulturës, por  fatkeqësisht, me gjithë rikonstruksioneve që i janë bërë, po shkojnë drejt degradimit.

Për të vizituar këtë monument kulture ndiqet rruga që të çon në qendër të Dukatit të Vjetër. Pasi arrihet në qendër të fshatit merr rrugën që të çon në lagjen “Mazo”. Rruga që të çon deri në qendër të fshatit përshkohet nga makina, më tej rreth 1 km ecet në këmbë.

Sipas dëshirave dhe shijeve këtu gjen të gjitha llojet e kuzhinave, që nga ato evropiane, por edhe të krahinave të tjera shqiptare. Por ajo që është e veçantë në artin kulinar të restoranteve të Llogarasë, është kuzhina tradicionale labe, mishi i pjekur në hell, kukurecët, arapashi dhe kosi me arra.

Të shkosh në Llogara dhe të thuash nuk kam ngrënë arapash, më mirë mos trego se ke qenë atje. Arapashi është specialiteti më tipik i kuzhinës së staneve të Labërisë. Bëhet në formë qulli me miell misri, gjalpë dhe të brendshmet e kecit dhe të qengjit. Se çfarë shije dhe sa i këndshëm është, nuk përshkruhet dot. Po të doni, shkoni dhe e shijoni!

Një nga qendrat më të mëdha në këtë zonë ka qenë dhe është Orikumi, që shtrihet në bregun jugperëndimor të Gjirit me të njëjtin emër, në këmbët e gadishullit të Karaburunit. Qendra arkeologjike ndodhet në një kodër të ulët shkëmbore gëlqerore në fundin e një skele druri që ndan një lagunë të vogël nga gjiri (Pasha-Liman). Një kanal, tani i shndërruar në një kënetë lidhte lagunën me detin. Orikumi ka qenë qytet antik i disa periudhave, që nga ato greke, romake dhe deri në mesjetën e hershme. Sot ai është kthyer në një qytet modern, që merr më shumë rëndësi dhe gjallëri në nerv me vërshimin e turistëve të shumtë vendës dhe të huaj. Orikumi ka akoma mundësi dhe resurse të tjera turistike të pashfrytëzuara. Ende një pjesë e tij, më e bukura, mbahet nga repartet ushtarake në një vijë të gjatë bregdetare.

Por Orikumin nuk duhet ta marrësh të shkëputur nga e gjithë zona për rreth që fillon nga Lugina e Llogarasë deri në Pashaliman (tek Gjiri i Bristanit) duke u kufizuar me Gadishullin e Karaburunit, me luginën e Llogarasë dhe Dukatit fushë duke përfunduar me lagunën e Orikumit. E vendosur midis Parkut Kombëtar Llogara dhe Rezervatit Natyror t ë Menaxhuar Karaburun kjo zonë shërben si një urë lidhëse midis dy ekosistemeve natyrore, dhe është pjesë e pandarë natyrale e tyre.

Pas projektit të Rilindjes Urbane në mandatin e parë qeverisës, në të dytin ‘Rama 2’ është fokusuar të fshatrat, pra Rilindja Rurale.  Kryeministri pas mbledhjes ditën e parë në Lezhë ka dalë në një konferencë për media ku ka treguar mes të tjerash edhe vendimin për fshatrat.

Kryeministri eshte shprehur se “Një tjetër vendim i rëndësishëm është përcaktimi i një liste, pas një procesi relativisht të gjatë bashkëbisedimi me të gjithë kryetarët e bashkive në rang territori, të 100 fshatrave në territorin e Republikës së Shqipërisë, ku ne do të stimulojmë zhvillimin e integruar rural, për të krijuar modelin e ri të këtij zhvillimi që do të shtrihet edhe në pjesën tjetër të hapësirës rurale.Ky model ka të bëjë me infrastrukturën, ka të bëjë me diversifikimin e ekonomisë, me zhvillimin e kapitalit social, me ndërhyrjet në dobi të trashëgimisë kulturore e me radhë” deklaroi ai,

Rilindja rurale me 100 fshatrat e parë ishte njëri nga vendimet që mori qeveria sot në Lezhë, ndërsa në ditët në vijim do të prezantohet edhe plani për agro-turizmin.

Shoqata atdhetare kulturore Tragjasi i ka derguar nje kerkese zyrtare Kryeministrit Edi Rama me subjekt ‘ Kerkese per perfshirjen e Tragjasit ne 100 fshatrat me status te vecante’.

Ne kerkesen e saj shoqata Tragjasi shtron argumentat e saj perse Tragjasi duhet perzgjedhur ne 100 fshatrat me status te vecante :

1- Tragjasi mund te behet qender historike natyrore

2- Ne burimet e Izvorit te behet nje park rajonal turistik

3-Mund te behen kooperime familjesh bujqesore dhe shtimi i fermave organike ne bujqesi dhe pemtari.

4- Ka kushte te favorshme per zhvillimin e agroturizmit

5-Zhvillimi i blektorise dhe industrise se perpunimit te produkteve

6-Mundesi e mire per ndertimin e vilave dhe fshatrave turistike

7-Kerkohet shtrimi i rrugeve brenda fshatit