Më në fund është zgjuar dhe kthyer në realitetin politik edhe deputeti i opozitës, Nard Ndoka i cili thotë se partitë opozitare kanë vendosur “vijën e kuqe” qeverisë.
Ndoka: “Opozita e Bashkuar” vendosi në Shkodër vijën e kuqe në letër; koha për ti rënë vizë qeverisë e kuvendit! Tunduni o popull, nëse nuk lëvizim shpejt e fort; kjo qeveri po i vendos vijën e zezë këtij vendi!
Një rrëfim të rrallë për bashkëshortin e saj vjen nga Xhuli, gruaja e Teodor Kekos, ndërsa ajo tregon amanetin e tij. Ndërsa ka folur për gazetën Panorama, Xhuli ngeli vetëm, me dy djemtë, kur ishte vetëm 42 vjeç. Nga ajo kohë, ka kaluar një jetë tjetër, që ajo e konsideron si të tretën. E para ka qenë me familjen, e dyta me Dorin dhe jeta e tretë pa Dorin! Me amanetin që Keko i kishte lënë djalit të vogël, Elios, “Përpiqu të shkosh edhe ti në Holandë, te Martini, sepse mami është e re dhe duhet të martohet”, vetëm sa qeshi. Jo se nuk e mendoi asnjëherë… Ka nevojë edhe ajo që të dielën në mëngjes të jetë dikush pranë saj, të flasë ose jo, por ta dijë që po bën kafe për dy! Do ta kishte gjetur, me siguri, sikur mos të kishte dy kushte; burri që do të vinte t’i ngjante Dorit dhe babait të saj.
ANI JAUPAJ/ Sot, në ditën që do të ishte ditëlindja e 60-të e Teodor Kekos, kjo është jeta e Xhulit! U takuam për të folur për Dorin, por, a nuk flet ç’ka ngelur për atë që ka qenë?! A nuk njihet dikush më mirë, prej marrëdhënies me dikë tjetër? Dhe jo vetëm me Xhulin. Me fëmijët, me prindërit, me miqtë… Dori ishte përherë mes të gjithëve. Shtëpia e tyre nuk ishte asnjëherë vetëm me ata të katërt e nëse aty nuk kishte më vend për të gjithë, zbrisnin te kafe “Europa”. Kështu ka qenë me të dy që në fillim. Sa kaloi viti i parë i universitetit ku studiuan të dy për Gjuhë Letërsi, u takuan pas një bisede të shkurtër në telefon (Xhuli e mban ende mend numrin e parë të Dorit dhe çdo datë a shifër tjetër që lidhet me të) dhe u puthën pa folur fare, mu në qendër të qytetit. Ishin vitet ’80 dhe asnjëri prej të dyve nuk e ktheu kokën nga koha, por luanin gojët me frymëmarrje të shkurtra dhe qeshnin me vitin e shkuar (dëm) kur secili interpretonte në vetmi ajrin që dendësohej kur rastësisht u afroheshin duart.
Prej kësaj puthjeje të madhe, ata ishin bashkë në të gjithë qytetin. Në ato pak kafene që ishin, por që dukeshin sikur zgjeroheshin në të gjithë qytetin. Me Xhulin u takuam te ’15 katëshi’. Sapo u hap hoteli i ri, ata rrinin aty gjithë kohës. “Dori i kishte shumë qejf lokalet, por atëherë kishte pak dhe rrinim pothuajse gjithnjë te të njëjtët”. Xhuli edhe sot shkon ende aty ku kishte qejf të shkonte Dori. Me të mbërritur në Tiranë, shkon në varreza për të lënë karafilat e saj në varrin e tij. Ai i sillte gjithnjë karafila, sa herë ziheshin, bashkë me një copë të vogël letre ku shkruante ato që vetëm ai mundej të shkruante. Letrat e Dorit drejtuar Xhulit janë të vetmet që ajo nuk ka dashur të ndajë, ende jo, me askënd. I kalon e i vërtit nëpër mend e duar sa herë. Ka shkuar deri në prag të botimit, pastaj zmbrapset. “Janë gjëra të miat, të të dyve, që na përkasin vetëm ne, nuk e kam të lehtë t’i ndaj me të tjerët, megjithatë, bashkë me letrat që unë i kam shkruar atij në gjithë këto vite mungese të gjatë, shpresoj që së shpejti t’i botoj”, thotë Xhuli bashkë me një dyshim që s’i shqitet syve.
Jo dyshime nga ato që po mendoni! Ato i kanë zbutur vitet. Kanë mbetur vetëm (thuajse) gjërat e bukura dhe ca pendesa që do t’i kishte çdokush. Dyshimin e fundit e vrau me gjumin 16 vite më parë, kur shkoi në varreza, pak ditë pas vdekjes së të shoqit dhe i thanë se një grua kishte shkuar të linte lule në varrin e Dorit. Nuk fjeti një javë! Se kush kishte qenë e zbuloi vetëm rastësisht, kur më në fund e nxori dyshimin nga kraharori dhe e ndau me të tjerët. “Një shoqe e Dorit nuk kishte qenë në Shqipëri kur ai u varros dhe kishte shkuar më vonë. Mirëpo, kaloi një javë përpara se unë ta mësoja kush ishte dhe…”, -thotë Xhuli duke qeshur. Atëherë nuk qeshte! Kur Dori e kalonte orën, harronte të kthehej në shtëpi (nuk harronte të blinte karafila në çdo orë që të kthehej) shijonte verë, fliste me miq e gjurmonte personazhin e radhës, duheshin ca ditë përpara se Xhuli të kthehej në gjendje neutrale. Po të ishte edhe ajo poete, mbase do ta kishte kuptuar më mirë, por nuk ishte dhe nuk donte të ishte. Donte vetëm ta donte. Mbase donte ta donte pak më shumë se ç’duhej, por kështu ishte! Donte ta kishte aty, ta shihte.
Kur Dori kalonte orë të tëra te kafe “Europa”, duke shkruar a duke takuar njerëz, Xhuli rrinte në tavolinën e qoshes tjetër. S’ka gjë që s’flisnin, ishin të dy aty dhe kurdo që Xhuli të kthente kokën, mund ta shihte. Në fillim gjendjet që nëpër lexime ngjajnë si poetike mund të jenë edhe të bukura, por pastaj rëndohen. Të dyja palët, me gjithë përpjekjen, vrenjten nga obsesioni. “Kur linda djalin e dytë, Elion, kam ndenjur në maternitet vetëm pak orë. Doja të ikja menjëherë, të dilja, doja të shihja ku ishte Dori, çfarë po bënte”. Xhuli nuk është penduar për mënyrën si e ka jetuar! Po, është e bindur që mund të ‘sillej më mirë’, e di që ashtu duhej, por nuk do ta bënte dot. Sikur sot të kthehej 35 vite më parë, do ta donte njësoj, me urinë që hera-herës e shkatërroi. “Tashmë unë isha bërë nënë, kisha dy djem, shkoja në punë, duhet të bëja edhe gjithë gjërat që duheshin bërë në shtëpi, nuk kisha mundësi që të rrija me Dorin si më parë dhe kjo nuk krijonte gjithmonë situata të pëlqyeshme”. Jo se Xhuli e pëlqente aq sa i shoqi jetën e kafeneve. Do zgjidhte të rrinte në shtëpi, do kishte ritme të tjera, nëse Dori nuk do ishte bohemi që të gjithë njihnin. Mirëpo, nëse Dori do të ishte ndryshe, as ajo nuk do ta donte sa e deshi!
Por sot, ditën që Dori do të ishte 60 vjeç nëse do të ishte gjallë, nuk do të kishte neurone të shfrenuara si më parë. Ata të dy do të ishin pranë Teos, në një të diel me kafe e briosh të ngrohtë. Elio, djali i vogël, prej 9 muajsh është bërë me djalë dhe i ka vënë emrin Teodor. Xhuli ka rilindur! Pret fundjavat të kalojë ca orë me të! “Ne nuk i kemi shijuar fëmijët tanë kaq sa i shijojnë çiftet sot. Mbase nuk dinim, mbase nuk kishim mundësi sepse bënim gjithçka vetë. Sot shoh Teon në sy dhe përpiqem të kujtoj mimika të fëmijëve të mi në moshën e tij. Nuk më kujtohet asgjë!”. Mirëpo, Xhuli nuk harron asnjë mimikë të Dorit. E gjen ende veten duke analizuar rrethana a fjalë që do ishin harruar. Kupton edhe gjëra që atëherë nuk mundej. “Më vjen keq që nuk dita ta shijoja pak më shumë. Pak për fajin tim e pak për të tijin, marrëdhënia ndoshta ishte më shumë dashuri zënke nga ç’duhet të kishte qenë”, por pastaj qesh sepse kujton Dorin se si pas lajmit, se nuk kishte më edhe shumë jetë, mendimi i parë që pati ishte t’i blinte Xhulit një fustan të ri.
SËMUNDJA E PARALAJMËRUAR/ Dori gjithmonë ka vuajtur nga stomaku. Nuk e mbaj mend asnjëherë që të mos ketë vuajtur. Kishte një ulçer që iu agravua me kalimin e viteve e ai vetë ka qenë i pakujdesshëm. Merrte ilaçe aty për aty, por nuk kontrollohej. Mbase kjo ishte një nga arsyet që Dori nuk është më mes nesh. Kur konstatuam sëmundjen, ajo kishte kaluar në mëlçi dhe nuk kishte asnjë kthim pas. Ishte këshilltar i Kryeministrit Meta kur dhimbjet e stomakut iu shtuan së tepërmi. Miku i tij, Vasillaq Kureta, e çon në spital dhe doktori ia kishte thënë se nuk ishte mirë. U kthye në shtëpi dhe si Dori, që i kalonte lehtë gjërat më thotë: Kisha ca njolla në mëlçi, po nuk është gjë. Pasdite më thërrasin në kafe dy mikeshat e mia, Flora dhe Zana Nikolla. Zana ishte doktoreshë dhe kishte qenë gjatë kontrollit në spital të Dorit. Ajo më tregoi se nuk ishte mirë dhe sëmundja ishte e rëndë. Të nesërmen kam shkuar në punë, e paqartë për atë që po ndodhte. Më thërret ministri i Shëndetësisë, zoti Leonard Solis, dhe më tha të vërtetën se si qëndronte puna.
Të pasnesërmen jemi nisur në Greqi, doktor Solis ka qenë i mrekullueshëm, na ndihmoi shumë dhe me urgjencë filluan analizat. U konstatua shumë shpejt që kanceri ishte metastatik dhe nuk kishte shpëtim. Mjekja në spitalin e Selanikut më thirri dhe më tregoi të vërtetën: Nuk duhet të shpresosh, nëse sëmundja bashkëpunon me ne, ka vetëm një vit jetë. Në kokë të vijnë shumë gjëra. Nuk ishte vetëm humbja e Dorit. Ishin edhe fëmijët që duhet të rriteshin dhe të tregohem akoma më e sinqertë, mendova se Dori në atë periudhë ishte në momentin e pjekurisë si shkrimtar. Më vinte shumë keq që po ikte në atë moment. Ishte një humbje e madhe që ai nuk do të mund të shkruante më. Ai shkroi gjatë gjithë vitit të mbetur, por mendoi për të ardhmen. Atëherë e kam kuptuar se kishte ardhur një moment pjekurie në letërsinë e Dorit.
t’ia fshihja sadopak realitetin, por sigurisht që Dori e mori vesh. Kur dikush bën kimioterapi e hyn 7 orë në operacion, e kupton se çfarë sëmundje ishte. Asnjëherë nuk e dha veten. Gjithmonë e trajtoi atë si “Dori i vogël, me një kancer të vogël”…Po të lexosh të plotë letrën amanet që i ka lënë Elios në janar, para se të hynte në operacion, e kupton se ai ishte koshient për gjithë sa po ndodhte. Pasi kam lexuar atë letër, mendoj se kam rënë për herë të dytë në dashuri me të sepse ka lënë amanete kaq të bukura, ishte kaq qytetar…nuk e di, nuk besoj se ndokush mund të shkruante ashtu. Martini në atë kohë studionte në Holandë, Dori shkoi e takoi dhe me Martinin foli ballazi. Ndërsa Elio ishte shumë i vogël dhe ai nuk e bënte dot me të atë bisedë që kishte bërë me Martinin. Ndaj, zgjidhja që bëri Dori ishte lënia në një letër e të gjitha gjërave që do të donte t’i thoshte djalit të vogël.
HOLANDA
Ne ishim të gjithë në Holandë. Unë kisha filluar punën në ambasadë. Kishim 12 ditë që i kaluam së bashku, kur unë u vendosa aty pasi fillova punën në ambasadë. Ishte hera e parë që Dori po udhëtonte pa mua. Por atje, në Selanik, ishte Stiliani dhe ishte një mik i yni i mrekullueshëm. Nuk e di pse e lashë vetëm. Më vjen shumë keq. Atë natë, një ditë para se të nisej, dolëm, shëtitëm, hëngrëm nga një picë dhe në mëngjes Dori ishte shumë në formë kur unë e përcolla në aeroport. Pasi arriti në Greqi, më mori në telefon e më tha se kishte mbërritur mirë e se do të shkonte të pinte një kafe me Stilianin e më pas do nisej drejt spitalit. Mundohej gjithmonë ta shtynte orën e vajtjes në spital. Në ecejaket tona njëvjeçare drejt Selanikut, më kujtohet se kalonim anës spitalit. Më thoshte: më duket sikur ky spital është arkivoli, të lutem kur të kalojmë, më thuaj.
Gjithmonë donte ta shtynte kontaktin e tij me spitalin, edhe pse kishte shumë besim te mjekja që e trajtoi. Me të pati një lidhje shumë të veçantë dhe kam përshtypjen që edhe shpresoi shumë. Ishte koshient për atë që po ndodhte. Por nëse të mbaron shpresa, atëherë ke mbaruar. Por se çfarë ndjente përbrenda, dua të jem shumë e sinqertë, asnjëherë nuk e mora vesh, sepse që të dy, në një farë mënyre, ‘gënjenim’ njëri-tjetrin. Unë që mundohesha ta fshihja realitetin dhe ai që ndonjëherë më gjente duke qarë dhe më thoshte: “Mos u mërzit, unë nuk do vdes, sepse nuk dua të të lë, sepse e di që do ta kesh shumë të vështirë në këtë jetë, shumë vështirë me fëmijët”. Dhe sinqerisht gjithmonë më thoshte: “Po ti ke miqtë e mi që nuk do të lënë vetëm”. Dhe realisht janë miqtë e Dorit, që më janë gjendur gjithmonë pranë.
Drejt Gjirit të Lalzit ikin si të tërbuara makinat e fuqishme, të shpejta, të shtrenjta, të zengjinëve Mjetet e transportit të fukarenjve; autobuzat, furgonat, biçikletat, nuk duken gjëkundi. Kur i afrohesh pishave të Gjirit të Lalzit në atë kthesën e gjithnjohur ku po t’ja mbash nga e majta arrin tek parellinjtë e vilave luksoze, po t’ja therësh nga e djathta shkon te fukarenjtë që s’paguajnë dot korentin dhe ujin, që s’kanë bukë të hanë, vëren se mes makinave që ikin nga e majta e pasunarëve dhe makinave që që ikin nga e djathta e fukarenjve nuk ka asnjë dallim.
Me të hyrë tek plazhi i fukarenjve, nga të dy anët dy parkingje të stërmëdhenj ku mërzejnë nënë hije me qindra Mazda, Mitsubisha, Toyota, Benza. Kaq shumë makina të shtrenjta sa në plazhin e fukarenjve të Tiranës nuk i gjen dot në 10 shkupa, 20 Prishtina, 100 Ulqina. Pak më tutje, të tjerë parkingje edhe më të mëdhenj, me makina të shtrenjta të panumurta.
Aty, të kap dyshimi mos vallë parellinjtë me fukarenjtë kanë ndërruar vendet, zonat, plazhet, makinat ?! Vrap te kthesa nga e majta. Jo, aspak. Në plazhin e parellinjve po ato vila të heshtura si kështjella ku natën dalin fantazma, po ato lokale të shtrenjta pothuajse bosh brenda, po ato makina si te plazhi i fukarenjve. Plazhi i fukarenjve tek Gjiri i Lalzit është një Kaliforni harkore plot me çadra, peshqira, fukarenj barkderra, fukaresha si ngjala, misra të pjekur, sende plazhi, varka me qera, diku, pak si mënjanë, një jaht.
Një restorant goxha i mirë, i pastër dhe i rregullt, qënka “gjatë gjithë vitit hapur”. Sa duket, në plazhin e fukarenjve, fukarenjtë ardhkan edhe në dimër.
Një tjetër lokal i ngjajshëm të paralajmëron “ju lutemi mos fusni makinat brenda”. Ku brenda? Brenda në lokal? Një piktor bohem po u vizaton mbi qafë disa fukareshave adoleshente nga një çelës solfezhi.
Dy djem dhe një vajzë janë përkulur mbi një smartphone kokë më kokë si mbi grykën e një pusi për të parë një kovë që sapo j’u këput litari.
-Çfarë po bëni ? -Po kërkojmë më Google Earth Fortesën e Skënderbeut tek Kepi i Rodonit.-S’keni turp që po kërkoni në Internet fortesën magjepsëse që ndodhet matanë kodrës ?
A je fukara ? pyeta disa fukarenj. Njëri desh ma rrasi me grusht. Tjetri vuri dorën në brez ku mbante një kobure. Një tjetër bëri një xhest neverie dhe më ktheu kurrizin. Një zonjë e moshuar elegante, e mbajtur, sa dëgjoi fjalën “fukara”, u zverdh në fytyrë nga ofendimi që i bëra.
S’pashë asnjë që të kishte marrë “Bukë me vete” si në kohën e kurvit. 10 deri në 20 dollarë pjata me 400 gram peshk të skuqur. Ku i gjejnë fukarenjtë gjithë këto pare ? Femrat fukaresha janë më të bukura se femrat parellesha.
Ja tre fukaresha si statuja antike.-E di me çfarë më ngjan ti ? i them njërës.-Aman ma thuaj, se vdes ta di.
-Me Skraparin.-Pse me Skaraparin, dhe jo me Laçin që e kam qef më tepër ?!-Sepse aq male, kodra, hone, gremina, lumenj, përrenj, sa ke ti vetëm Skrapari ka.-Ta fal Tomorrin bashkë me Gurin e Miçanit dhe Gjerbësin po më the si të duket kjo mikesha ime, kjo e bëshmja.-Si Mallakastra.
-Ua, po pse si Mallakastra dhe jo si Puka ? ma pret e bëshmja. -Sepse trafikun drejt jugut Mallastrës po ta merr autostrada që kalon nga Levani. E mbajtur, pak e thyer në moshë, hidhet e treta; -A mund të ma thuash troç si të dukem unë, ë ? -Si Dumreja. Me liqere si në përralla, kodra të buta, por pa pyje, se pyjet që i preu kurvi nga frika mos fshiheshin diversanta.-Po ti, a e di si na dukesh ti ne ? s’duroi Dumreja. -Nuk dua ta di.
Largohem nga fukareshat e bukura.
Në një Golf 4 dikush ka rras e plas brenda të gjithë katundin; Veten, nënën, babën, nusen, tre fëmijët, për t’i prurë të nxihen në plazhin e fukarenjve. E fiksoj këtë pamje madhështore nën vështrimin kërcënues të një surratspiuni sipas të cilit në plazh nuk shkojnë kurrë fukarenjtë por vetëm borgjezia. Pak si mënjanë, gjithmonë në plazhin e fukarenjve, dy jahte të tjerë. Diku dikush shet mbi tezgë; “Rrush i freskët vendi për tavolinë”.
Dy djem po shoqërojnë një lopë për ta ndërzyer me një dem. Lopa dhe lopi do bëjnë qef. Pronari i demit do marri 10 dollarë. Një 76 vjeçar po kthehet nga ara i lodhur dhe i lumtur. Ka vajtur që pa gdhirë për të korrur. Mban në sup, në krahë dhe në duar, katër armë të ftohta; Kosore, cfurk, sëpatë, sqepar. Te plazhi i fukarenjve s’pashë fukarenj. Shqipëria fukarenj ka. Fukarenjtë diku janë. Gazetat dhe televizionet nuk ja fusin kot. Këtë herë nuk i gjeta dot. Kërkimet do t’i vazhdoj.
Të zgjohesh në mes të natës e të shohësh që jastëku, çarçafët e rrobat janë bërë qull në djersë, nuk është shenjë paralajmëruese e një sëmundjeje të vetme , por e 5 problemeve shëndetësore. Nuk po flasim për rastet kur temperatura e dhomës është shumë e lartë, apo ju jeni mbuluar trashë, pasi është normale që ju të djersiteni , por kur ambienti i dhomës është mëse normal dhe ju zgjoheni qull në djersë.
Menopauza
Gjatë kësaj periudhe kalimtare femrat përjetojnë afshe të nxehta dhe shpesh ndodh që gjatë natës gjumi t’u dalë nga këto të fundit.
Teprimi me alkoolin është gjithashtu një arsye përse dikush mund të zgjohet në djersë. Nxjerrja e alkoolit jashtë nga organizmi bën që trupi juaj të mbulohet me bulëza djerse, pasi toksinat janë liruar nga trupi.
Sëmundjet kardiovaskulare
Pas të 50-ave njerëzit janë më tepër të rrezikuar të preken nga sëmundjet kardiovaskulare. Edhe nëse nuk vuani apo nuk kuroheni për këtë sëmundje nëse për shumë netë me rradhë jeni zgjuar të djersitur duhet të bëni një kontroll tek kardiologu. Djersitja natën është shenjë e sëmundjeve të zemrës
Hipoglicemia
Nëse ju vuani nga niveli i ulët i sheqerit mund të ndodhë që të zgjoheni natën të djersitur.
Trupi juaj është duke luftuar një infeksion
Në qoftë se trupi juaj është duke luftuar kundër një sëmundjeje apo infeksioni, kjo gjendje mund të shkaktojë djersitje natën. Kjo gjë mund të vazhdojë për ditë ose edhe javë dhe pse simptomat e tjera mund të jenë zhdukur.
Vuani nga tiroidet
Djersitja natën është një simptomë e zakonshme për ata që vuajnë nga hiperaktiviteti i tiroideve.
Disa medikamente të caktuara mund të shkaktojnë djersitj
Djersitja natën mund të jetë një efekt anësor i shumë barnave. Ilaçet kundër depresionit e ato të diabetit janë në krye të kësaj liste.
Sistemi juaj imunitar është duke mos funksionuar
Çrregullimet autoimune janë gjendjet kur sistemi imunitar gabimisht identifikon diçka normale si një rrezik për shëndetin. Këto sëmundje mund të shkaktojnë djersitje të tepërt natën.
Ditën e sotme Greqia i ka dhënë nënshtetësinë greke “Honoris Causa” shqiptarit Agim Cufe dhe dy egjiptianëve që ndihmuan dhjetëra njerëz gjatë zjarreve katastrofike të 24-korrikut në Athinë.
Dekreti i tyre iu dërgua presidentit të Greqisë Prokopis Pavlopoulos për miratim, ndërsa Kryeministri Alexis Tsipras gjatë vizitës së sotme në Mati e vlerësoi aktin e emigrantëve.
Agim Cufe nga Levani i Fierit me anë të një skafi shpëtoi dhjetëra njerëz të hedhur në det teksa tentonin që t’i shpëtonin flakëve.
Analisti Fatos Lubonja duke folur në News 24 tha se “kjo qeveri ndalet vetëm me radikalizëm, kur vjen puna për çështje si ajo e Teatrit”. Me kapjen e institucioneve nga bandat, Lubonja thotë se veprimet radikale si varianti “Kukësi” janë e vetmja zgjidhje kundrejt vendimeve të Ramës.
“Hipoteza më optimiste do të ishte që Ruçi, ka kuptuar që Rilindasit kanë shkuar shumë larg në paturpësinë për të shkelur ligjet, që dëmton kështu të gjithë mazhorancën dhe kërkon me aq sa ka në fuqi, të frenojë.
Por nga ana tjetër mund të shohim demagogjinë e zakonshme kur qeveria bën thirrje për dialog, duke i thënë opozitës se je e mirëpritur. Janë dy versione. I dyti është më i besueshëm se i pari.
Kemi shumë çështje me rëndësi, por mos harrojmë krimin e përhapur në të gjithë vendin,” tha Lubonja.
Më tej shton: “Kjo mazhorancë me një kryeministër si Edi Rama ka treguar se nuk gjen rrugë tjetër për të ndryshuar mendim, përveç presionet si varianti “Kukësi” apo presion i fortë nga ndërkombëtarët. Tani ka kapur institucionet, ka dhe bandat mbrapa. Problemi është sa i ka opozita këto deklarata serioze. Duhet aksion radikal nga opozita”.
“Legjitimitetin opozita e fiton nga zullumet e qeverisë. Është problem i madh se vendi nuk nxjerr forca të shëndosha
LSI flet për zgjerim të frontit opozitar, kalim edhe të socialistëve të pakënaqur. Nuk ka ndodhur gjë deri më sot. Kryemadhi aludoi për kaos brenda e jashtë parlamentit.
Mekanizmi është ta lësh mazhorancën në minorancë, t’i marrësh deputetët me mendim ndryshe. Dihet që po vazhdoi kjo rrugë, do vijë një moment që kriza e madhe të bëjë që t’i lihet faji të mëdhenjve dhe ata t’i largohen trenit të Ramës.
Ka një pakënaqësi në rritje ndaj kësaj qeverie. Njerëzve po u përkeqësohet cilësia e jetës. Edhe pse Veliaj po bën ca rrugë për biçikletat, po një miku im holandez tha një tmerr, një kaos i paparë”, u shpreh analisti dhe publicisti i njohur.
Iku nga zonat e thella të veriut për të gjetur një jetë më mirë për fëmijët, ndërsa ndërtuan një shtëpi-barake që nuk e kanë përfunduar ende, sot ata përballen me kthetrat më të egra të mbijetesës. Historia e tyre nisi 11 vjet më parë kur familja Huli u vendos në zonën e Bathores në Tiranë, aty ku i tha “bujrum” varfërisë.
Kryefamiljari Bashkim Huli teksa rrëfen për Top Channel, thotë: “Kam 4 muaj e gjysmë shtrirë sepse jam sëmurë. 10 ditë në muaj punoj, gjej punë ku të dalë. Kam hernie diskale, nerv shiatik, variçe…”. Bashkëshortja e tij, Nazmie Huli shprehet: “Nuk ia plotësoj dot kushtet fëmijëve. Librat kushtojnë rreth 100 mijë lekë (të vjetra), pa fletore. Jam në borxhe”.
Përveç librave, për Izmirin dhe motrën e tij Veronikën mungon edhe ushqimi. “Mish kemi pak, na e kanë dhënë për Bajram. Kur nuk kemi për të ngrënë bukë në darkë, pimë ujë. E kalojmë urinë me ujë”, tregon Izmiri, djali i shtëpisë. 11-vjeçarja Veronika e ka një pasion, ajo është piktura: “Bëj punime me guaska dhe merrem me piktura”. Kushtet e vështira nuk e kanë penguar aspak Izmirin që të shkëlqejë në mundje dhe futboll. Po ashtu, edhe Veronika e përfundoi klasën e pestë me nënta dhe dhjeta.
KESH e ka nisur sezonin e shtatorit, me një tender që bie “erë” hajdutëri. Drejtori i KESH, agronomi Agron Hetoja, ka nxjerrë nga arka e koorporatës shtetërore, 150 milionë lekë, për të blerë kompujtera të rinj personalë, për drejtuesit dhe zyrtarët e HEC-it të Komanit, më motivin “rinovim” i pajisjeve informatike për administratën. Drejtori agronom Agron Hetoja, “Mon Kukaleshi” i Edi Ramës, qysh prej qershorit 2018 është nën hetim nga prokuroria, për 2.8 milionë euro korrupsion, me shit-blerjen e paligjshme të energjisë elektrike.
as interesimit që bëri “PAMFLETI”, konstatoi se pajisjet informatike (kompjuterët-printerët) e administratës në HEC-Koman, janë në gjendje pune shumë të mirë, janë blerë para 1 viti dhe janë nivel programacionesh bashkëkohorë.
Por drejtori agronom Agron Hetoja, “Mon Kukaleshi” i Edi Ramës, që administron dhe “peshkon” këtë “liqen” miliardash, i njeh mirë “stinët e vjeljes së frutave” të korrupsionit, të cilat i çon tek 4 ministra, 5 deputetë, 2 dashnore dhe tek “kamarja” e kryeministrit, gjë për të cilën, qysh prej qershorit 2018 është nën hetim nga prokuroria, pas kallzimit të KLSH, për korrupsion 2.8 milionë euro, shit-blerje energjie elektrike, të pa miratuar nga qeveria shqiptare, por të firmosur prej tij.
JA NJOFTIMI I KESH/ Emri dhe adresa e autoritetit kontraktor: KESH sh.a (Korporata Elektroenergjitiko Shqiptare), Adresa Blloku” Vasil Shanto” Tiranë, E-mail [email protected]. Lloji i procedurës së prokurimit: E hapur, me mjete elektronike. Objekti: “Blerje pajisje informatike për zyrat e administratës së HEC-Koman”. Numri i referencës së procedurës/lotit: REF-83759-08-24-2018. Fondi limit: 12,300,000 (DYMBËDHJETËMILION E TREQINDMIJË) Lekë pa TVSH, Nga të ardhurat e vet KESH sh.a. Kohëzgjatja e kontratës, ose afati kohor për ekzekutimin: 2(DY) MUAJ . Afati kohor për dorëzimin e ofertave për pjesëmarrje: Data: 20/09 /2018, Ora: 10:00/korrieri
