“Jemi duke u zhdukur” është një libër që tregon pakicat gjuhësore, një udhëtim nga Salento në Monte Rosa, në vendet e pakicave italiane gjuhësore, vende ku gjuha amtare nuk është italiane. Midis këtyre minoriteteve edhe ai Arbëresh, bën të ditur Ambasada e Shqipërisë në Itali nëpërmjet një postimi në Facebook.
Në rreth 6 shekuj nga migrimet që i sollën në Itali, gjuha dhe traditat arbëreshë ende rezistojnë, në shumë vende të rrethit jugor, por jo vetëm. Në Basilicata, për shembull, kur Valerio Yarroë dhe Emanuela Colombo ishin për të realizuar një nga raportet e përfshira në librin-reportazh, “Ne jemi duke u zhdukur – Udhëtim në Italinë e pakicës”, botuar nga CTRL.
Një udhëtim nga Salento në Monte Rosa, në vendet e Italisë të pakicave gjuhësore, vende ku gjuha amtare nuk është italiane.
Ne takuam folësit e fundit të gjuhës Ëalser, në luginat e larta të Piemontit. Occitanët, në Torino dhe Cuneo: gjuha e tyre është ajo e udhëtuesve të lashtë. Ne u ulëm në ishullin e San Pietro, në jug të Sardenjës, ku flitet tabarchino. Ne ishim në Basilicata, në territoret e arbëreshëve, pasardhës të popullatave që emigruan në Itali nga Shqipëria në shekullin e pesëmbëdhjetë. Dhe në qytetet e vogla të Pulias, ku ende mbijeton kriket: një gjuhë që ndoshta reziston që nga koha e kolonive të lashta të Greqisë ose që, ndoshta, u eksportua në Mesjetë nga Perandoria Bizantine.
Libri përmabn pesë raporte të nënshkruara nga pesë shkrimtarë: Franco Arminio, Viola Bonaldi, Nicola Feninno, Valerio Millefoglie, Mirco Roncoroni. Një pjesë e madhe fotografike nga Emanuela Colombo. Dhe shtatë përmbajtje të veçanta, të cilat tregojnë marrëdhëniet midis gjuhës dhe identitetit në territoret më pak të treguara të Italisë, edituar nga Jonathan Giardina, David Gritti, Alessandro Mininno, Gianni Miraglia, Alessandro Monaci, Luca Perri./atsh
