Duke ju referuar te thenave te bashkefshatareve ne shek. XIX-te ne Radhime ka jetuar Hasan Bonjaku, qe kishte kusheri te pare Jorgji Cacin nga Palasa, te cilet ishin te dy njerez te humorit, te gojes e vjershetore popullore. Nje here Jorgji vjen ne nje dasem ne Radhime tek i kusheriri i tij Hasani, ku gjate ceremonise ju desh te
perconte vallen duke kenduar:
Do ja them, do ja them,
Do ja them nja kater a pese…
Thuaja a mos pac pjese,
Lanet qofsh me gjithe bese,
Pocar balte i halese,
Qe m’i hedh bythet si fjese…
Sipas tregimeve te pleqve dhe te spjegimit te djalit te Hasanit, Mehmet Hasan Bonjakut, thene Hasan Pulos kur ky i fundit ishte ne moshe fare te re, kjo vjershe shkaktoi ne dasem ilaritet dhe per nje kohe te gjate kujtohej.*
Megjithese kenga nuk ka vlera historike na jep te drejten te analizojme, se familja e Jorgji Cacit mund te kete qene banor i Radhimes dhe mund te kete ikur ne Palase; nuk perjashtohet mundesia qe edhe te paret e Hasan Bonjakut te jene shperngulur nga Palasa per ne Radhime. Ka mundesi qe ne te dy rastet shperngulja te jete bere ne gjysmen e dyte te shek. XVIII-te.
Nga ky ndryshim i vone i fese spjegohet fakti qe ne Radhime si ne shumicen e fshatrave te Laberise, besimi fetar islam nuk mundi te zere rrenje te thella. Lidhjet fisnore, ekonomike dhe armiku (pushtuesi) i perbashket kane bere qe marrdheniet me fshatrat fqinje te krishtere te ishin shume me te forta se ndryshimet ideologjiko-fetare, te cilat nga banoret konsideroheshin si siper-faqesore.
Historia e Radhimes
