Gjiri i Gramës në Gadishulli i Karaburunit njihet ndryshe edhe si Gjiri i Grammatas dhe ndodhet në rrëzë të shpatit perëndimor, shumë të thiktë, pranë Orikumit.
Gjiri i Gramës ka shërbyer si vendstrehim për anijet që gjendeshin në vështirësi, përgjatë këtij bregdeti të rrezikshëm. Ky gji ka shërbyer fillimisht si zonë e shfrytëzimit të gurit lokal, gjurmët e të cilave duken edhe sot në të dy shpatet.
Emri i Gramës sipas përshkrimeve është i lidhur në mënyrë të qartë me mbishkrimet e gdhendura që në antikitet. Mbishkrimet shkëmbore kanë qenë të shumta në gjirin e Gramës, ku numërohen më shumë se 1500 mbishkrime.
Ato greke janë më të lashta dhe u takojnë shekujve të fundit para Krishtit, të pasuara nga disa mbishkrime latine të periudhës perandorake, para se greqishtja mesjetare të ishte mbizotëruese me mbishkrime që në të shumtën e herëve i drejtohen Jezu Krishtit.
Mbishkrimet antike në gjuhën greke u drejtohen Dioskurëve, Kastorit dhe Poluksit, që ishin hyjni pagane shpëtimtare; mbrojtëse të detarëve dhe të anijeve.
Autorët e këtyre mbishkrimeve u kërkonin ndihmë Dioskurëve, për njerëz të ndryshëm, anëtarë familjeje, bashkudhëtarë, bashkë-skllevër, etj.
Prania e emrave latinë të përkthyer në greqisht, flet gjithashtu edhe për lidhjet e ngushta midis dy brigjeve të Adriatikut dhe detit Jon, në atë shkallë sa emrat latinë gjenden edhe tek banorët e bregut lindor.
Mbishkrimet mesjetare, të shkruara në greqisht, janë lutje drejtuar Jezu Krishtit, përgjithësisht me formulën “Senjor, ndihmoje shërbëtorin tënd” . Dokumenti mesjetar më i çuditshëm, i paraqitur nga Henri Daumet, tregon se më 1369, Mbreti i Romakëve Johani i V-të Paleologu ka ardhur në gjirin e Gramës, gjatë një udhëtimi për në Venedik, i njohur nga dëshmitë bashkëkohëse.
