Një histori rrëqethëse e një vajze të vogël 14-muajshe, Alice, e cila thuhej se duhet të ishte vajza më fatlume në botë.
Por shpejt u diagnostikua me një gjendje kërcënuese për jetën, e nuk ishte në gjendje të shërohej nga sëmundja. Megjithatë, një mrekulli ndodhi kur ajo ishte në prag të vdekjes!
Kur ajo u pranua në spital, ajo u diagnostikua me meningjit cerebrospinal epidemik.
Gjendja e saj vazhdon të përkeqësohet me kalimin e kohës dhe detyruar të përjetojë infarkt, septikemia, dështimi i veshkave dhe komplikime të tjera të rënda.
Mjekët u lanë të pafuqishëm me kushtet e përkeqësuara të Alisës dhe ajo mund të mbështetej vetëm në një makinë ventilimi për ta mbajtur gjallë.
Disa muaj më vonë, mjekët erdhën në një vendim dhe thanë se sëmundja e Alice ishte përtej ndihmës moderne të mjekimit dhe këshilloi anëtarët e familjes së Alice që të fiknin mbështetjen e jetës së Alice për të ndaluar vuajtjet e saj.
Pasi dëgjoi sugjerimin e mjekëve, familja e saj me lot me sy u mblodh rreth saj për ti dhënë lamtumirën e saj.
Pasi mjekët fikën mbështetjen e jetës, nëna e Alice e mori butësisht Alisen për ta puthur vajzën e saj të vogël për herë të fundit.
Megjithatë, për habinë e tyre, ndodhi një mrekulli! Alice papritmas filloi të marrë frymë vetë!
Mjekët që ishin të pranishëm në atë kohë ishin gjithashtu të habitur nga mrekullia!
Dy vjet kaluan dhe ky fëmijë i bukur me faqe të kuqe, pamje të gjallë dhe një buzëqeshje të shkëlqyeshme më në fund ka një shans për të bërër një foto familjare.
Pas përvojës me meningjit cerebrospinal epidemik, ajo u la me një seri të pasojave.
Alice nuk mund të konsumojë ushqime solide kështu që ajo duhet të ushqehet me lëngje përmes një tubi të ushqyerjes, rritja e këmbëve të saj është e pabarabartë, e folura e saj është dëmtuar, por këto nuk e pengojnë atë të lëvizë.
Tani, Alice është regjistruar në një çerdhe dhe jeton si fëmijët e tjerë të moshës së saj
Një ditë, Alice foli papritur fjala e saj e parë: “Mami!” Nëna e Alisës ishte aq e lumtur sa lotët i rrokullisnin faqet kur ajo dëgjoi fjalën e parë të Alice.
Nëna e Alice tha: “Çdo natë kur vajza ime është gati të fle, gjithmonë do të mendoj për lumturinë tonë për të qenë së bashku.
Sidomos kur më në fund më thirri ‘Mummy’! “. Sigurisht, dashuria e nënës nuk njeh kufij.
Ndoshta, dashuria dhe lutjet e pafundme e nënës së saj ishin ato që ndihmuan Alice për të vazhduar dhe mbijetuar vuajtjeve.
