Nga Zhaneta Braho
Te kujtosh nuk eshte dobesi por dashuri
Nje glleqke uje desha
nga uji i krahines
Tek gufa e vjeter
ne rrjedhe te curiles
Mbi gjethe te pemes
O mbi rase guri
Malli me ka Marre
Se mposht dot as burri
Te pi uje direkt
Te mbush dhe bucjelen
T”i rrembej freskine
Te bukures pranveres
Madje Dhe ne bore
nuk me ndalej hapi
Me gjymin ne dore
Sekonde me behej sahati
Kthehesha kembe zbathur
Hunde e duar skuqur
Syte me shkelqenin
Se isha e lumtur
Kujtoj femirine
Rrugeve kur shkoja
Ne xhadene me gure
ne Orikum studioja
Rruga e Dukatit
Qe ish gure e zaje
E shkonim ne kembe
Ecnim si sorkadhe
Ktheheshim mbasdite
Ne drejtim te fshatit
uje pinim vijave
E shpejtonim hapin
Kujtoj fund Dhjetorin
me gezim e prisnim
Tre leke kartolinat
urimet i nisnim
Bredhin nga Qyrakalia
Prure… e Stolisnim!!!
Fillonin vizitat
shkonim dere me dere
Dikush nje harre
Dikush_ nje grushte sheqere
Kjo rini e bukur
Ska plakje e moshe
E kam ne valixhe
Ku jetoj ne bote
Asnje here s’jam vetem
Po me miq e shoke
