FSHATI IM NE HISTORI
Ju te rinj qe ngrihi sot,
Nje gje duhet te mesoni,
Dhe qe te behi te zot,
Ne histori te germoni,
Se ne jemi nga te rrallet,
Qe na kan patur zili,
Pompei me Jul Cezare,
Bizantinet me hordhi.
Emrin Dukat qe ne kemi,
Qe aq shum na ka lezet,
Para Eres,mund te themi,
Viti Dyqin e njezet.
Ne vitin Dyzet e tete,
Gjithnje para eres sone,
Vinte Jul Cezari vete,
Me ushtri e me tabore.
Vin per te thyer Pompein,
Te fiton luften mbi te,
Edhe tha te mos e fshehim,
Dukast,jane me ze,
Ndaj atyre u kerkoi,
Burra me trimeri shume
Me ta luften e fitoi,
Dhe Pompein e pergjujne.
Se ather gjith treva jone,
Sundohej vetem nga Duket,
Apo Dukas siç na thone,
Sot Dukat,po prap nga Duket.
Me von erdhen Bizantinet,
Me arm e ushtri te shumta,
Prap te ne kerkuan ndime,
Prap u perlasne te Duka.
Ndaj ata per nder te tij,
Dukat i thane monedhes,
Perandoret bizantine,
Mirenjohes dhe mirsjelles.
Dhe Dukati si monedhe,
Ather ne argjend dhe ar,
Per emer te Dukes u derdh
Dhe per trimerin e rrall
Ne shekull te njembedhjet,
Ka lindur kejo monedhe,
E be Kostandini vete,
Dhe Mihali menjehere,
Ne nje faqe t’ksaj monedhe,
Ata shkruan emrin Dukas,
Mirpo prap dhe kesaj here,
Filluan dhe Vendedikas.
Dhe ata prene me von,
Dhe e quajten Dukat,
Se atehere Dukas tone,
I kish shkuar nami larg.
Njmij dyqint e tethtekater,
Venedikasit e bene
Monedhen Dukat per hater
Ne vend nderi per ta vene.
Pastaj shum vende te tjera,
Ne Evrop te asaj kohe,
Po e njejt u pre monedha,
Dukat se tjeter nuk njohje.
Gjer ne te katermbedhjet,
Shekull para eres sone,
Dhe tek ne ishte prezent,
Monedha Dukat thone.
Pesedhjet Akçe Osmane,
Ishte vler e tij athere,
Vetem nje kok e Dukate,
Sa per pesdhjet jeniçere.
Pa shikoni çkrenari,
Dhe emer te mir qe kemi,
Pa mendoni o Rini,
Perpiqi veten te gjeni.
Te kthehi ku kemi qene,
Te vlerat dhe te vyrtytet,
Se siç ne e kemi zene,
çdo gje e mire po mbytet.
