Hamit Selmani!
Hamit Selmani namlart,
burrë i rrall në fshatin Dukat.
Luftove me trimëri dhe besë,
atëherë kur s’kish më shpresë.
Kurrë nuk u dorëzove,
armikut përballë i dole,
s’njihje humbje doje fitore
dhe për të me gjakë luftove.
Luftove për një krahinë,
por nderove Shqipërinë.
Në Qafë të Llogorasë shkove,
sy patrembur nuk përtove,
me Grekun fort luftove
i përzure, i tmerrove.
Ti ishe burrë i fort,
për tët bir s’derdhe lot,
por hakun e more kokë për kokë.
S’u përkule, s’u rrëzove,
s’i njihje këto fjalë se ti ishe
nga ata burrat e rrallë
dhe armiku t’a kish sevdan.
Hamit Bej na nderove
me Plakun e Vlores sec bisedove,
një darkë bashkë kalove
për Shpalljen e Pavarsis bisedove,
fjala jote u dëgjua
nga c’do kush u respektua.
Për vete more lavdin,
ndërsa popullit i dhe lirin.
Hamit Selman more burrë
emri të është gdhëndur në gur
ndoshta meriton më shumë
dhe këtë s’ta them vetëm unë.
Nderove pasardhësit e tu,
i bëre të ndihen krenar
të mburren për ata që janë.
Dhe Shqipëria të lavdëron
se ti këtë e meriton.
Dukati burra ka shumë,
por emri yt ka shumë pesh
asnjëherë nuk do të vdes.
Veprat e tua nuk kanë të sosur
Dhe për këtë të falenderojmë,
famën tënde d’e zgjerojmë
dhe emrin tënd do ta ndricojmë.
Jeta Hamiti
