Njè plak e moçme jetonte vetèm
Akoma se di pse ish fillikat
Jetonte e vetme nè njè kasolle
Nga fshati ishte si pakèz mè lart
Kaloja shpesh nga ajo rrug
Gjithmon e shija ulur te pragu
Kèrrusur mbledhur bèr njè grusht
Gjithmon i flisja plakès pèr sè largu
Mè erdhi keq pèr kètè plak
Dhe nisa pèrdit ti çoj ushqim
Ajo nga buza nxirte buzqeshje
Nga syt nxirte veç lotim
Njè dit qè plakèn se pash te pragu
Sedi mè shkoi mendimi keq
U futa brenda nè kasolle
Me vete thash diçka ti ndreq
E gjeta shtrir pèrmbi njè shtrat
Dhe digjej flak e dot nuk flit
Por sa mè ndjeu qè isha brenda
Mblodhi fuqit e u kollit
I vura dorèn pèrmbi ball
Me zè tè ulèt i thash çfar kish
Ajo s”bèzajti veç mè shikonte
Ish katandis si njè cop mish
Ma mori dorèn edhe ma çoi
Pèrposh jastèkut ku kish ven kokèn
Atje shikova njè zarf tè mbyllur
Ku kish tapin qè pèrmblidhte tokèn
S”mè la kureshtja edhe e hapa
Kur pèrmbi tè sho emrin tim
Mè zun ethet edhe po dridhesha
Ma kish len mua si trashègim
Dhe nè ktè ko qè un lexoja
Plaka i mbylli syt pèr gjithmon
Se disa her i kisha shèrbyer
Nè tok tè saj mè bè padron
Dhe e pèrcolla plakèn e gjor
Me gjith nderimet pèr njè njeri
Kur di tè sillesh dhe me tè “varfrin”
Zoti tè she me tè dy sy
