Ajo është vetëm 28 vjeçe dhe në ndryshim nga shumë bashkëmoshatare të saj, ka vetëm një ëndërr. T’i shpëtojë ba rbarisë së të shoqit dhe të jetojë me 2 fëmijët e saj, të cilët që në bark janë dr idhur nga fr ika dhe në çdo ditë të jetës së tyre kanë parë vijëzimet e dh unës të pikturoheshin mbi trupin e të ëmës në ngjyrë të kuqërremtë dhe mavi.
Kjo është historia e Behijes nga Lezha, që familja e martoi me shk uesi 9 vite më parë në Elbasan. Kjo martesë u shndërrua në një sagë dhu ne thuajse të përditshme.
Ajo detyrohej të l ypte që i shoqi të mund të blinte dr ogë, ku nën efektin e saj e dh unonte, por edhe e që llonte me th ikë dhe mjete të tjera të mprehta. Gjatë këtyre viteve, ajo heshti nën fr ikë. Nuk mundi dot të de nonconte dhu nën, derisa para 2 muajsh me 6 mijë lek të vjetra në xhep ajo mori fatin e saj në dorë dhe iku nga shtëpia.
Sot, ajo është e vetme në mes të rrugës me 2 fëmijë përdore dhe e kërcënuar seriozisht për jetën nga i shoqi.
Rrëfimi:
Me bashkëshortin më njohu motra. Më rr ihte, pinte ha shash. Dhe fëmijët i rr ihte dhe i nx inte. Mua më ka çarë edhe me thi kë. Më ka përdh unuar në sy të fëmijëve.
Më ka që lluar me shke lma në stomak. Ne kemi qenë edhe në Kosovë, dhe në Elbasan. Nuk e kuptoja ku buronte kjo dh unë. Disa herë më kë rënë të fi kët nga dhu na. Ai më ka k ërcënuar edhe me pi stoletë. Sot dua që shteti të më ndihmojë, të më japë një strehë për fëmijët.
Pse nuk de noncove?
Sepse kisha fr ikë. Më tha nëse ankohesh, unë do të të vr as. Kudo që shkoja e kisha nga pas si hije. Kur ne u martuam, u nisa vetëm nga fjalët e motrës. Më tha është djalë i mirë. Jetonte në Greqi. Nuk bëmë fejesë. Direkt erdhi dhe më mori dhe kështu nisi martesa.
Unë kisha ëndërr të isha e lirë. Prindërit i kisha të divorcuar. Babai më ka vd ekur, ndërsa nëna është martuar. Ata kanë pasur familjet e tyre, nuk më përkrahnin dot. Më ka rritur gjyshja. Nuk kisha mundësi të ndiqja shkollën. Isha vajzë e padalë. Gjyshja më mbante brenda.
Kur të nisën problemet me bashkëshortin?
Mbas 3 ditësh. Më ka gjuajtur me shk elm në brinjë. Kot pa arsye. Nuk e dija që drogohej. Ia gjeta tek xhepi i xhupit. Më pas më detyronte të dilja për të lypur. Nëse nuk dilja, më rrihte me shkop. Kam ikur nga shtëpia, jam ndarë, dhe u ktheva për hatër të fëmijëve. Më premtoi që do të ndryshonte, por vazhdoi sërish e njëjta situatë. Na linte pa ngrënë.
Shumë episode dhune kanë ndodhur në sy të fëmijëve që luteshin që mos më rr ihte më. Edhe më ka përdh unuar në sy të fëmijëve. Fëmijët kanë shumë fr ikë nga ai. Në Elbasan kisha fr ikë ta de noncoja dhe shkova në Lezhë. Aty nuk ma morën ka llëzimin. Më thoshin t’u japim një 10 mijë lekësh dhe shko te burri yt. Kur kam shkuar përsëri dhe kam bërë de noncim. Ju lutem më ndihmoni për fëmijët. Nuk kam parë buzëqeshje për 9 vite. /bw
