Alfabeti fonetik egjiptian dhe gjuha shqipe.
Thot-i, ngulmon Katapano, është themeluesi i besimit të DRITËS dhe shkencës kulte të mistereve, është gjithashtu botërisht i njohur si shpikës i shkrimit.
Pikërisht, duke studiuar me shumë kujdes këtë autorësi të fundit, Profesor Katapano zbuloi se Thoti Fliste Shqip dhe se, në hartimin e hieroglifëve të alfabetit fonetik egjiptian, ai u mbështet gjithherët nga fjalët e kësaj gjuhe. Ndërkohë, vargu i ideogramave që e përbëjnë, në këtë rast, kanë një vlerë të vetme fonetike: përfaqësojnë vetëm tingullin nistor – zanor apo bashkëtingëllor – të fjalës shqipe, të cilës i referohet.
Ja disa shembuj nga “Thoti fliste shqip” të zhvilluara pak më tej përmes gjuhës shqipe:
Gërma A përfaqësohet nga shqiponja, pasi pellazgët, ilirët dhe arbërit shqiponjën e kanë quajtur AIN. Shqiponja si simbol përfaqëson parimin e dritës, parimin jetësor mashkullor, frymëdhënës i lëndës. Më kujtohet kur isha fëmijë, shkonim shpesh në fshat te gjyshja me prindërit, të cilët në disa raste më kishin lenë atje një ose më shumë muaj. Dëgjoja gjyshen e ndjerë se si dilte shpesh nga shtëpia dhe shkonte të shikonte pulat që kullosnin prapa shtëpisë në kopshtin aty pranë. Ngrinte kokën nga qielli për të parë dhe kur konstatonte se lart aty rrotull fluturonin shqiponja apo skifterë, ajo thërriste duke tundur dorën: Ain, Ain, Ain, me qëllim që t’i trembte ato nga frika se mos i rrëmbenin pulat e shkujdesura, ose u tërhiqte vëmendjen pulave që të fshiheshin. Kujdes se mbi kokat tuaja po sillen rrotull shqiponjat=AIN, skifterët, shpendët grabitqarë. Thirrja Ain, Ain, nuk ishte e re dhe një shpikje e gjyshes sime, por e trashëguar brez pas brezi. Edhe Thot-i kur krijoi alfabetin fonetik egjiptian 12 mijë vjet më parë, jo pa qëllim simbolit të shqiponjës i vendosi shkronjën A (a).
AIN=Shqiponjë=A në alfabetin fonetik egjiptian.
Gërma B përfaqësohet nga një këmbë deri në pjesën poshtë gjurit. Ç’lidhje ka këmba me gërmën B, do të pyesni me të drejtë ju. BROF (në këmbë) shpreh gjendjen karakteristike të njeriut, të qenies që mendon, në pozicionin drejt, me kryet lartë, duke vështruar pareshtur qiellin. Brof në këmbë, është një fjalë apo një shprehje tejet kuptimplote në gjuhën shqipe, ardhur nga ilirishtja dhe kjo nga pellazgjishtja. Brof=Ngrehu në këmbë, çohu në këmbë. Brof=Ec në këmbë. Brof=Qendro në këmbë dhe vështro yjet, kundro diellin, lufto për të mbrojtur Atdheun tënd, mprehi qetë dhe lëro tokën, vrapo për të përcjellë lajmin e parë të fitores.
B=Brof=Ngrehu, Qëndro, Ec, Vrapo në Këmbë.
Gërma D përfaqësohet nga një dorë e shtrirë, pasi vetëm tek pellazgët-ilirët-shqiptarët dorës i thuhet DORË. Përfaqëson punën e dorës së njeriut; të gjithë ndërhyrjet e njeriut për zotërim, me qëllim që gjërat të bëhen pasuri, të mira të dobishme në funksion të jetës së njeriut. Dora i shtrihet mikut, Dora shkruan historinë, Dora ndëshkon armikun, Dora përkëdhel, Dora qep, Dora mbjell, Dora korr, Dora tregon Universin, Dora drejton anijet…
Dora=D në alfabetin fonetik egjiptian.
Gërma G = GATH = mbërthej, rrethoj, (gardh) vend i rrethuar, për ata që konsideroheshin jo të përshtatshëm shpirtërisht dhe fizikisht, ose për pronën, tokën, kopshtin. Gardhi lindi kur pellazgo-ilirët kaluan nga bashkësia primitive në familje të veçanta patriakale, të cilat nisën të kufizonin pronën e tyre, kasollet, tokën, vathën, duke i kufizuar nga pronat e fqinjëve. Lindja e gardhit ishte procesi i parë i ndarjes nga prona kolektive në bashkësinë primitive të pellazgëve të lashtë, e cila u bë më e qartë në kohën e ilirëve. Por fjala Gath që ka lindur gërmën e parë të tingullit nistor G, ka edhe kuptimin e vathit që rrethonte dhëntë në kohët e vjetra, por edhe në ditët tona. Pra, një vend ku strehoheshin bagëtia pasi ktheheshin nga kullota, ose gjatë stinës së dimrit, rrethohej me shkurre dhe thupra shkurresh dhe quhej Garth, ose…
Gath=G në alfabetin fonetik egjiptian.
Germa H përfaqësohet nga një gërshet, pasi në shqip (arbërisht) gërsheta quhej HJETË, gërshetë=hjetë, kordon, thurje, kryqëzim të tufave të flokëve, të litarëve prej liri. Në jetën ezoterike, pra kur një njeri nga dera princërore vdiste, bëhej balsamosja e trupit të tij. Zakonisht përdoreshin fasha të lyera me esenca dhe dyllë, të cilat kryqëzoheshin apo thureshin si gërsheta për të krijuar një izolim më të sigurt dhe të tendosur mirë që t’i rezistonte kohës. Gërma H ezoterikisht përfaqëson tre planet e jetës: fizike, hyjnore, shpirtërore, na mëson Katapano.
H=Hjetë=Gërshetë.
Gërma K = KUFË përfaqësohej nga enë ujë mbajtëse, kupë, tas, pasi shqiptarët e lashtë enën që mbante ujë ose qumësht e quanin KUFË=enë mbajtëse e ujit. KUFË=enë prej balte të pjekur, enë balte me një vesh për të mbushur ujë në një guvë të fshehur, duke e hedhur në një enë më të madhe si shtamba, ose diçka e ngjashme, ose enë vere. Kjo enë gjatë procesit të zënies së djathit përdoret shumë në baxho për të hedhur apo hequr qumështin, hirën, apo në punishtet e verës etj. Mund të përdoret edhe si Kallëp për derdhje metalesh të çmueshme si ari apo argjendi.
KUFË=K, në alfabetin fonetik egjiptian.
Gërma F përfaqësonte një nepërkë të rrezikshme dy-brirëshe, pasi në dialektin gegë në Malësi, nepërka quhej FJERË. Zvarranikët, sipas shkencës moderne, janë qeniet e gjalla që u shfaqën të parat mbi Tokë, pasi planetin ta kishte mbuluar bimësia, sipas Katapanos.
Fjerë (zvarranik) që del nga bimësia ku ka qëndruar e fshehur dhe zvarriten në tokë. Fjerë=nepërkë e rrezikshme që qëndron fshehur poshtë barit, gurëve apo shkurreve dhe që fishkëllen sapo i afrohet ndonjë rrezik, apo kërcënon dikë që kalon pranë saj, gjuan insekte apo brejtës toke. (Ç.H)
FJERË=F, në alfabetin fonetik egjiptian.
Gërma L përfaqësonte një LUAN, pasi pellazgët, ilirët, etruskët ishin të parët që e quajtën këtë kafshë me emrin LUAN. Të parët banorë të Mesdheut nga Europa kontinentale e deri në kufijtë shkretëtiror të Afrikës pellazgët, ishin të parët që e quajtën mbretin e kafshëve me emrin LUAN. Ata panë së pari një luaneshë që po luante me këlyshët e saj dhe e quajtën Luan. Pra, një kafshë që luante, lozte, që vraponte dhe që gjuan familjarisht. Mashkulli me kreshtën e tij të fuqishme dhe madhështore prinë grupin në shtegtimet ushqimkërkuese dhe që luan, vrapon, sulet mbi prenë e vet për të kapur, rrëzuar dhe vrarë. Më pas vrapojnë pjesëtarët e tjerë të familjes për të ndarë gjahun. (Ç.H)
Pra, Luan=L, në alfabetin fonetik egjiptian, e kështu me radhë deri në shkronjën e fundit të këtij alfabeti shpikur nga Thot-i, duke u mbështetur te gjuha pellazgo-iliro-shqipe.
Përfundimet e studimeve të Xhuzepe Katapanos të kryera në të gjitha drejtimet për 40 vjet, na dëshmojnë se në tokat e Nilit dhe jo vetëm atje, flitej shqip 12.000 vjet më parë. Kjo do të thotë se gjuha pellazge, ILIRISHTJA është shumë më e vjetër se sa besohet zakonisht. Kultura e sjellë në Egjipt nga pellazgët, të cilët konsideroheshin popull i lirë, ose Populli i Lirisë, është shumë e lashtë së paku më shumë se 12.000 vjet, duke kapërcyer edhe shumë parashikime të kumtuara si hipoteza pune në libra apo revista të ndryshme shkencore botërore.
Të nderuar ndjekës shqiptar dhe bijë shqiptarësh, për më shumë ju ftoi të lexoni librin, “Traktati i origjinës së shqiptarëve”. Aty do të gjeni fakte dhe vetëm fakte të vërteta dhe shkencore mbi origjinën tonë pellazgo-ilire dhe gjuhën e shkruar shqipe, të cilat na janë fshehur dhe manipuluar prej shekujsh.
