Qyteti i marinarëve, Genova në saj të tregtisë detare arrit të bëhej një qendër multi-etnike dhe multi-fetare. Në historinë gjenoveze, shembuj të integrimit multi-etnik janë të shumta, por më i famshmi ka të bëjë me atë të familjes Durazzo.
Familja mbërritën në brigjet italiane në fund të shekullit të 14-të nga Shqipëria për shkak të pushtimit osman. Giorgio Durazzo dhe familja e tij u blenë si skllevër nga Genoese Manuele De Valente në Messina në 1387. Pasi u transportuan në Genova, ata u liruan nga skl lavëria dhe filluan ngritjen e tyre shoqërore. Në mesin e shekullit të 15-të, puna si lëkurëpunues ose tregtarë lejoi familjen Durazzo të bëhet një nga familjet më të rëndësishme gjenoveze. Në vitin 1528, në regjistrin e fisnikërisë Liguriane, ata paraqiten me titullin e “fisnikë të rinj”, domethënë ato familje që kanë arritur gradën e të zakonshmeve. Në shekullin e 16 familja do të bëhet një nga më të pasurat në kryeqytetin Ligurian.
Giovanni Durazzo dhe Margherita Monsa, i pari nga gjashtë fëmijët e Giovanni Grimaldi Durazzo mbajti disa poste të rëndësishme politike në Genova. Familja e tij, tashmë pjesë e fisnikërisë gjenoveze, ishte angazhuar në disa raste në jetën publike të Republikës. Në 1533 ai u emërua si ambasador i Shtetit Papnor, ai ishte senator midis viteve 1556 dhe 1570 dhe në 1573 ai zë pozicionin e krye bashkiakut suprem. Gjithashtu në 1573 ai u zgjodh nga Senati i Republikës si krye i senatit të Genova-s. Dy vjet më vonë, në fund të mandatit të tij dhe pas një lu fte civile Giacomo Grimaldi Durazzo u zëvendësua nga Prospero Centurione Fattinanti.
Familja Durazzo nuk e përfundoi karrierën e saj në politikën gjenoveze me vetëm me zgjedhjen e Giacomo Grimaldi Durazzo. Nga kjo familje ka pasur më shumë se tridhjetë senatorë, dy kardinalë, pesë peshkopë, gjashtëmbëdhjetë ambasadorë dhe mbi të gjitha tetë kryetar senati të tjerë – Pietro Durazzo nga 1619 deri në 1621, Giovanni Battista Durazzo nga 1639 deri në 1641, Cesare Durazzo nga 1665 deri në 1667, Pietro Durazzo nga 1685 deri në 1687, Vincenzo Durazzo nga 1709 deri në 1711, Stefano Durazzo nga 1734 në 1736, Marcello Durazzo nga 1767 deri në 1769 dhe Girolamo Luigi Durazzo, i zgjedhur nën protektoratin e Napoleon Bonapartit nga 1802 në 1805 dhe i nderuar nga Napoleoni pas vd ekjes së tij me ruajtjen e zemrës së tij në Panteonin në Paris.
Pronarët të vilës madhështore të Durazzo-Pallavicini në Pegli, në perëndim të qytetit, familja Durazzo për rreth tre shekuj ka qenë e përfshirë në politikën gjenoveze , duke zënë pozicionet më të lartë të Republikës dhe duke kontribuar në shkëlqimin e Genova-s. Nga një familje emigrante, të cilën sot do ta quanim refugjat, te një fisnik.
