Nga Ylli Mece
PAK VARGJE PËR ENVERIN
( P o e m ë )
———
Kam dash shumë herët për ty ENVER
ta shkruaja një poemë
As sot, s’di pse kthehesha mbas
duke e lenë ,për një herë tjetër
Mendoja se isha krejt i pa aftë,
fundja kish më të fortë në penë
Ata,që gdhendënin si Da Vinçi
madhështinë tënde në bojë e letër.
—-
Të më falësh Enver, për ty nuk shkruajta
as me më të thjeshtat fjalë
Jam tjetër soj ,…..e si lab,ne këngët i thurim
për ata, që më, nuk i kemi
Historia paska vërtet njerz, që ajo një herë i lind,
bile tepër rrallë
Kur bëjnë epokë… – “nuk i bën më nëna” !
Në gjuhën tonë e themi.
—–
Por unë sot, nuk i kuptoj ata që për ty
gurmazin e bënë me kallo
Ata ,që më ngrinin vërtik në këmbë
me brohorimat – ” Parti-Enver” !
Tashmë, ata trokasin gotat me shampanjë
e përdridhen në ballo
Bile më keq ! Me hundë, shijojnë
bythët e Evropës.. që qelbin erë !
——
Po po..janë ata, që dikur unë me shokë,
i shihnim nëpër albume
Kush mund ta mendonte, se këta ishin
servilët e ” shtetit proletar”?!..
Ata, që për marksizmin mbanin konferenca,
ngjitur sipër në podiume
Ata, që më drejtoheshin:- Po ti aty …
Pse s’mban shënime mor djalë ?
——
Tradhëtinë e hapur, gjithë jetën tënde
Ti e luftove pa mëshirë
Dhe atëherë, kur ajo fshihej mbas shqipes
në flamur e qëndisur
“Baballarët e Kombit” nën çizmen pushtuese
çirreshin, se ishin të lirë
” Shqipëri etnike” projektuar në Romë e Berlin
prej dy njerzve të krisur
—-
Ka sot nga ata, që kudo ku ti kaloje,
të hidhnin lule e buqeta plot
Bile dhe letra dërgonin, kur shkelej
apo rrezikohej, vija e Partisë
Tashmë ata”disidenta”, që në ditën e zisë
për ty derdhën rrëke me lot
Betohen se paskëshin qënë me kohë
apolegjët e demokracisë !
—–
Ehhh Enver ! Nga ta dije se prej asaj Partie
që ne deshëm shumë !
Do të lindnin ballistë, e jo si ata të hershmit
e Mit’hat “Lumo” beut…
Të parët ikën me gjermanin,dihet,
se punë e tyre vajti e shkoi për lumë
Të dytët ,u shtuan, sa dhe të vjetrit
habitën, e u ngritën prej dheut .
——
Me ty “sa keq” paskëshim qenë në Evropë,
me të “egrën diktaturë”
S’na le të bënim si të donim, “të lirë”
e të bridhnim, nëpër kabare
“Demokracinë”, Ti për gjysëm shekulli
nuk arrite ta kuptoje kurrë
Ja shikoje vet ! Ku nuk gjendemi
gjysma e jonë… ngelur pa Atdhe!
——–
Sa ishe gjallë, më thuaj : Shqipen
kush mendoi ta nxirrte në pazar ?
Apo të guxonte dorën e tradhëtisë
ndaj saj, ta ngrinte sadopak ?
Sot Shqipëria me “Ballistët modernë”
por më të shumtit ,zuzarë
Në bixhoz, me fatet e saj ngrejnë
dolli me gota qelqi a bardhak.
—–
Kur ike Ti, në krye na erdhi ai….
që burrë nuk ish,bile as grua !
Me zërin e hollë prej hoxhe : Perpara !-tha
Në rrugën e vazhdimsisë !
Unë mendoj Enver, se tradhëtar i lindur ish
Ti çmendim ke, a s’ma thua ?
Apo mendon se tradhetar më i madh se ai
nuk gjendej në historinë Partisë ?
——
Ti Enver… ,nuk e di, se na vodhën keq,
na vranë bijtë, e i sakatuan
Ndërkohë martirja Kosovë për liri e flamur
ndezej e tëra, flakë e zjarr
Agallarët shisnin armë, e me naftën e luftës
nga larg ngrohnin duart
“Grek-ideja” projektonte jugun, teksa
flamurin ngritën në Himarë.
——-
Po Enver ! Kanë kaluar kaq e kaq vite
e na thanë se ish koha për ndryshim
Shkallmuan me themel vorreza heronjsh
e si të çmendur prishën lapidarë
Nuk e kisha parë kurrë aq keq me lot në sy
qante me ulërimë vendi im
Teksa rivarrosnin të rënët, e ngrinin në këmbë
tradhëtinë në bulevardin”Zogu i parë”
——-
Ti Enver “kishe diktaturë ” bile
dhe brenda vet Kuvendit Popullor
Askush nuk guxonte të ish i lirë
në marrëzitë e pafundme të tija
Sot ,gjithë parlamentin e kemi të mbushur
tejë e fund me desh përçorë
Ka rënë në kopenë e deputetve jo “plasja”
por vet “dep.kurvëria”!
—–
Ti kokën Shqipes në flamur e ngrite aq lart
si kurrë ndonjëherë
Dhe sa të kishim në këmbë me yll në ballë
niste fluturimin po aq krenare
Shqipe mali ti ,bashkë me shqiponjat në
stuhitë e fuqishme plot erë
Tashmë të mjerës shqipe.. tradhëtia
dhe pendët, ia nxorri në pazare!
——-
Nëse do të ishe gjallë apo të paktën
të ngriheshe vetëm disa ditë
Të ngriheshe, vërtetë por dhe zoti,
këtë që s’bën dot….ai, e di mirë
E gjithë qënëria me soj e sorollop
si gjatë lufte do merrte arratitë
Apo zvarrë do tërhiqnin hekurat
në guroret e fatit pa mëshirë.
——
Enver ! Unë e di se Ti ligështohesh keq
ndaj deomos që dhe nuk beson
Po mirë të na bëhet ! Vjen një ditë që çdo popull
paguan vet dhe kur gabon !
