Babit Tonë
O babai ynë i mirë,
Keq e shkove fëmirinë,
dhe rinia s’kasmje halle,
nëpër male, dru e trare.
Ishte kohë e mallëkuar,
nga shtëpitë tuaja ju nxuarr.
Në kasolle ,seç jetuat,
shtëpitë shihnit kundruall.
Bëtë një tok fëmi,
Irrit me vështirësi.
sakrifica ,shumë halle,
natën ,ditë male vale.
Por veç këto , nuk mjaftonin,
nga fshati ,na mënjanonin.
Iku koha e mallëkuaf dhe gjërat ,
për mirë ndryshuan.
Shyqyr zotit jemi mirë ,
dhe pët ty për pleqërinë.
Pleqërinë e shijove ,
dhe nga barku s’ulëndove.
Thoshje zotit, i kërkoj,
që të mos më mundoi.
A’s ai ,as ti s’na mundove,
një godë uji, nuk na kërkove.
Për një gjë, jam zemëruar,
pse s’më prite edhe mua.
S’më le të prosja cingarë,
se ashtu e kisha hallë.
Por ti shumë ke bërë,
dhe pranë i pate të tërë.
Miq, shokë, fshati s’kanë pushuar,
të gjithë të kanë nderuar.
O babi ynë i mirë,
po të them lamtumir .
Qofsh i qetë në atë jetë,
shpirti ytë, në xhenet.
