Një herë jetonte një biznesmen, i cili kishte një djalë dembel, të cilit i pëlqenin vetëm dëfrimet.
Biznesmeni donte që i biri të ishte punëtor dhe i përgjegjshëm. Ai donte që i biri të kuptonte vlerën e punës.
Një ditë, thirri të birin dhe i tha: “Sot dua të dalësh dhe të fitosh diçka. Nëse dështon, nuk ke darkë sonte”.
Djali ishte i pandjeshëm dhe nuk ishte mësuar me asnjë lloj pune. Kjo kërkesë e babait e trembi dhe duke qarë, shkoi drejt e tek e ëma. Nënës iu shkri zemra, kur pa lotë në sytë e të birit.
Në një përpjekje për ta ndihmuar, ajo i dha një monedhë floriri.
Në mbrëmje, kur i ati e pyeti të birin se çfarë kishte fituar, djali i dha menjëherë monedhën e florinjtë. Babai i tha më pas ta hidhte në një pus. Djali bëri siç iu kërkua.
Babai ishte burrë i mençur dhe me eksperiencë, dhe e kuptoi që nëna kish qenë burimi i monedhës së florinjtë. Ditën tjetër, e dërgoi të shoqen tek prindërit, dhe i kërkoi sërish djalit të dilte dhe të fitonte diçka, nëse donte që të hante atë mbrëmje.
Këtë herë, djali shkoi duke qarë tek gjyshi, të cilit i erdhi keq për të dhe i dha një monedhë nga kursimet e veta.
Kur babai e pyeti se çfarë kishte fituar, djali i hodhi monedhën që i kish dhënë gjyshi. Babai i kërkoi ta hedhë edhe atë në pus. Djali e bëri menjëherë.
Sërish, babai i mençur e kuptoi se djali nuk e kish fituar vetë monedhën. Kështu që, shkoi të takonte të atin dhe i rrëfeu atij për planin e tij. Gjyshi dakordësoi menjëherë. Të birit i kërkoi sërish të dilte dhe të fitonte diçka, përndryshe nuk kishte darkë.
Këtë herë, duke qenë se nuk kish më se kush ta ndihmonte, djali u detyrua të dalë në treg për punë. Një prej dyqanxhinjve i tha se do i jepte dy monedha, nëse i merrte valixhen deri tek shtëpia.
Djali i të pasurit nuk mund të refuzonte, dhe ishte bërë ujë në djersë deri kur e mbaroi atë punë. Këmbët i dridheshin dhe qafa me shpinën i dhimbnin. Kishte shenja në shpinë.
Teksa u kthye në shtëpi ai po e parapërjetonte gëzimin që do të provonte në momentin kur do t’ia jepte dy monedhat babait.
Ai mbërriti në shtëpi dhe menjëherë shkoi tek babai dhe i shtriu dorën me dy monedhat që kish fituar vetë, POR babai pasi i pa ato, i tha t’i hidhte në pus, djali i tmerruar pothuaj qau me të madhe.
Nuk mund të imagjinonte që të hidhte në pus, paratë e fituara me djersë. Mes lotëve, tha: “Baba, më dhemb i gjithë trupi, kam shenja në shpinë, dhe ti po më kërkon të hedh paratë në pus”.
Biznesmeni buzëqeshi. I tha të birit se njeriu e ndjen dhimbjen, vetëm atëherë kur frutet e punës së tij shkojnë dëm.
Në dy rastet e mëparshme, atë e kish ndihmuar mamaja dhe motra, kështu që nuk i dhimbeshin monedhat t’i hidhte në pus, kur erdhi momenti të hidhte ato që kishte fituar me djersën e tij iu dhimbsen në shpirt.
Djali sapo kish mësuar vlerën e punës.
