Kjo letër u shkrua nga një grua e cila zbuloi se burri i saj kishte një femër tjetër të dashur 30 vite më të vogël:
Zonjëzë e dashur,
Po ju shkruaj t’ju pyes se si ju ka shkuar ndër mend që ta përfshini burrin tim në tundim. Ai është një shpirt kaq i brishtë, aq sa të mos jetë në gjendje të thotë jo. Ai, me një tru që i funksionon aq keq, vendosi të zgjidhte madje shtratin tonë si një vend tradhtie.
Ai, aq i frustruar nga përparimi i moshës së tij, filloi të vishej si i ri që pasi ju takoi ju. Ai, aq i pavetëdijshëm, sepse nuk e kuptonte sa qesharak dukej i veshur në atë mënyrë anakronike për moshën e tij.
Por pas këtyre reflektimeve, unë gjithashtu pyes veten se si ajo arritët të binit në dashuri me një tip të tillë!
U dashurova me të tridhjetë vjet më parë, kur ishim të rinj dhe të papërvojë, kur trupi i tij ishte i fortë dhe i fuqishëm dhe mendja e tij ishte e ndritshme dhe plot iniciativa. Kur kalonim netët duke folur dhe duke bërë dashuri.
Tani ju, zonjëzë e mirë, jeni “dashuruar”, nëse mund të flasim për dashuri, me një burrë në të gjashtëdhjetat e tij, gjithë komplekse dhe sëmundje, i lodhur gjithnjë, me dëshirën për t’u ndjerë më i ri dhe i pavdekshëm.
Me një burrë me një tullë që i dallohet kilometra larg, me rrudha në fytyrë dhe qafë, me barkun e stërmadh që nuk do t’i bjerë ndonjëherë sepse nuk mund të heqë dorë nga gatimet e shkëlqyera që gruaja e tij, unë vetë, ka përgatitur gjithmonë për të gëzuar fytin e tij, kuptimi i vetëm i mbetur nga martesa tashmë… dhe për çfarë grua e dashur tridhjetë vjeçare?
Për seks? Unë nuk mendoj kështu, meqë tani standardi i tij ka rënë shumë saqë më shumë mund të shkaktojë telashe pasi tashmë ka një fiziologji të tillë që vetëm njerëzit e një moshe të caktuar e dinë.
Ndoshta për shkak të tregimeve të tij të bukura? Unë nuk besoj, zonjëzë e dashur, ai e kaloi jetën duke punuar për të paguar huanë që së bashku, me një mijë sakrifica u munduam ta pagonin për blerjen e shtëpisë sonë.
Ndoshta për një tekë, për të patur një përvojë shtesë, një tjetër eksperiencë.
Megjithatë, faleminderit, sepse i kam hapur sytë, sepse tani e shoh qartë “rënien” e atij njeriu, të cilit i kam premtuar dashurinë e përjetshme tridhjetë vjet më parë, por tani e kuptoj se të premtosh dashuri të përjetshme është një e madhe, gënjeshtër.
Kjo sepse kur martohesh, injorohet fakti se shpesh aksidentet mund të ndodhin dhe ju përfaqësoni këtë për mua, kështu që ju mund të vazhdoni.
Unë po ju shkruaj në fakt për t’ju falënderuar dhe për të bërë një akt bujarie me ju, kështu që ju lutem, nëse ju vlerësoni më shumë se unë, të gjitha karakteristikat e renditura më lart, atëherë është e drejtë që ta mbani ju burrin tim.
Ua kam falur!
Ama mbani mend se çdo ditë ka nevojë që t’i lahen mbathjet dhe këmishat t’i hekurosen. Gjithashtu mos harroni t’ia kujtoni çdo ditë që të marrë pilulën për tensionin dhe atë të ulçerës së stomakut.
Ah, se harrova, në fund të muajit ai ka një takim me dentistin për të rregulluar dhëmbët e përkohshëm që ai tani ka në gojën e tij prej eksperti tregimesh. Tani po e mbyll këtë shkrim, sepse duhet të shoh serialin e preferuar dhe pastaj të dal për pazar me shoqet e mia.
Me nderim,
Një Grua Mirënjohëse.
