Nga Sulejman Abazi
Cdo dite lexojme statuse, ku me te drejte kritikat drejtohen brenda gjenezes tone, duke shkaktuar nje kaos mosbesimi, merie, akuzash brenda raporteve te heroizmit, atdhetarizmit dhe tradhetise.
Ka mendime te ngaterresave gjenetike per shkak te pushtimeve, e cila shkencerisht nuk pranohet, pasi qe te kete ndikime ne trasformimin e ADN-se tek nje popull, do te duhen te pakten 4000-6000 vjet.
Nuk ka te beje me ngaterresen gjenetike, por me prejaedhjen gjenetike te rraces tone.
Ketu studiuesit tane duhet te ndalen dhe ti drejtohen argumenteve shkencore.
Une po e filloj thjeshte:
Eshte pikerisht “UNI’ dhe egua shqiptare qe sjell keto shqetesime. Nje vecori shume karakteristike qe ka kultivuar me kohe “egon e njeshit”, krenarine, mendjemadhesine, kapadajllekun, autoritetin, burrerine, trimerine, tradicionalizmin, menyren arkaike te drejtimit te familjes dhe fisit dhe te tjera si keto, qe na kane lene pas ne rrugen e zhvillimit.
Varferia eshte pasoje e “komandes” dhe “komandantit”, e pashait, guvernatorit, e dijetarit qe kane kontribuar shume per boten, por gjithmone larg vendit te tyre.
Njerezit tane lavdine nuk mund ta gjenin mes rraces egoiste, por mes popujve te tjere.
Ky eshte nja fakt.
Nje shqiptar zihet edhe me rete po t’i qendrojne siper kokes.
E do qiellin te paster dhe te shoh dhe te komunikoj vetem me mikro dhe makro kozmosin.
Nje shqiptar flet gjuhen e Perendive dhe eshte i lashte ne keto troje sa vete toka dhe jeta.
Ato qe zoti na i ka dhene me teperice, vecanerisht shkallen e inteligjencies, cuditerisht dhe fatkeqesisht e kemi perdorur perhere kubnder vetes.
Ka shume elemente qe duhen pare.
Ky fenomen midis nesh meriton nje studim te hollesishem shkencor, ne menyre qe me argumente, kjo ane teper negative te behet gjitheperfshirese, ta dine dhe ta pranojne te gjithe, per te sjelle momentin fatlum, qe ta kthejme mendjen ne te miren tone te perbashket.
Shpesh i referohemi Konices per keto “prapesi” tonat, pasi ai ka guxuar ti thote ato me kurajo, saqe sot edhe mund te kritikohet rende.
Mbase mund te jete edhe keshtu.
Po te vesh re publikimet e Faik Konices, ai gjerat i ka te shkeputura, me artikuj, nuk la asnje liber te plote pas jetes se tij, por te gjithe konstatimet e tij nuk duhet marre vetem ne anen negative, por si nje terheqje e forte vemendje qe te rishikojme qendrimin brenda gjenezes tone.
Sot ne kemi shume nevoje per kete studim qe do te na bente te gjitheve nje nder te vecante.
Ta njohesh dhe pranosh te verteten ashtu sic eshte, edhe te hidhur, ndryshe nga deformimet e qellimeshme per te rritur therrmimin dhe percarjen kombetare, eshte mencuri, eshte respekt per veten, kombin dhe prejardhjen e lashte.
Konica na ka bere nje nder, ne duhet te dime ta vleresojme.
Ne sot kemi nevoje shume per keto.
