Çdo perandori e madhe e historisë i ka rrënjët në legjenda dhe mite si, Perandoria Romake me Romulin dhe Remin apo Perandoria Osmane me ëndrrën e Osmanit, edhe Perandoria e begatë Perse (546-330 pr. K), Irani i sotëm e ka zanafillën në një legjendë mbresëlënëse të treguar nga historiani grek Herodoti, që sigurisht ka karakter apokrif.
Duke ndërthurur elementet e tiranisë, Herodoti formulon një histori rreth mbretit të Medës, Astiagesit.
Një natë Astiagesi pau një ëndërr ku vajza e tij, Mandana, po urinonte aq shumë, sa urina e saj kapërceu muret e kryeqytetit të Perandorisë Mede dhe doli jashtë gjithë vërshim. I shqetësuar, ai shkoi të nesermen të takonte priftin e tij, që quhej ndryshe maxhai, sipas Herodotit gjithmonë.
Ai pasi e dëgjoi ëndrrën e mbretit, ai i tha se Mandana do të lindte një fëmijë, dhe ai fëmijë do të ishte shkatërrimi i Perandorisë Mede. Mbreti u shqetësua dhe menjëherë pyeti maxhain se si mund ta parandalonte këtë. Maxhai e këshilloi ta martonte të bijën me dikë që nuk do të kishte kurrë mundësinë që të mbretëronte mbi medët, me një pers. Në atë kohë persët shikoheshin si inferiorë ndaj medëve.
Dhe kështu u bë. Astiagesi e martoi të bijën me një pers. Ajo që pasoi më pas ishte një ëndërr tjetër e parë nga mbreti. Këtë herë, Mandana nuk po urinonte por nga vagina e saj po rridhte verë. Ashtu siç veproi herën e fundit ai u konsultua me maxhain e tij. Maxhai i tha se diçka e tmerrshme do të ndodhë, fëmija që do të lindë do ta rrëzojë atë nga froni dhe e sugjeroi që ta vriste në mënyrë që ta shmangte atë fat.
Mbreti Astiages, urdhëroi Harpagusin, vezirin e tij, që ta vrsite të porsalindurin, dhe kështu Harpagusi ia jep një bariu duke e urdhëruar që të kryejë aktin barbar. Bariu e merr foshnjën dhe shkon në shtëpi ku gruaja e tij po qante, pasi fëmija biologjik i tyre kishte lindur i vdekur.
Ata më pas vendosin ta adoptojnë duke e ditur që fëmija që po birësonin ishte nipi i mbretit. Ata mbështjellin trupin e vdekur të foshnjës së tyre biologjike me rrobat e purpurta të foshnjës mbretërore.
Djali u rrit nga bariu pa asnjë ide të origjinës së tij biologjike dhe shoqërore.
Një ditë ai po luante me shokët dhe ai kishterolin e mbreti. Gjatë lojës, ai mori një shkop dhe rrahu djalin e një fisniku. Nuk kalon shumë kohë dhe “viktima” e tij e padit tek i ati, që punonte në pallat. Pasi i ati i ankohet tek mbreti bariu i vogël thirret në një audiencë me mbretin.
-Pse e rrahe këtë fëmijë të vogël? – e pyet Astiagesi bariun e vogël.
-Por madhëri, unë isha mbreti. – dhe vazhdon – ai duhej të bëjë si them unë.
-O çfarë përgjigjeje fisnike. Prit pak, prit pak; kthehu në profil- i tha Astiagesi i kuriozuar me habi bariut.
-Ti më ngjan mua. çfarë po ndodh këtu.- shqetësohet mbreti.
Ai thërret vezirin e tij, dhe e pyeti a e kishte vrarë foshnjën shumë vite më parë siç e kishte urdhëruar.
-Sillni babain e këtij bariu të vogël në pallat. – thotë Astiagesi.
Babai i tij erdhi, dhe mbreti e peti se pse djali i tij i ngjante kaq shumë.
-Pyet vezirin tënd? – thotë bariu.
Harpagusi u mundua të justifikohej, por mbreti tha të mos shqetësohej sepse ai do ta pranonte nipin e tij. Mbreti organizoi një darkë ku ishte i ftuar edhe veziri me djalin e tij, si dhe nipi i mbretit.
-Harpagus, sille dhe djalin tënd dhe kështu do të bëhen shokë për kokë – e sugjeron mbreti vezirin e tij.
-Dërgoje herët djalin tënd në pallat, miku im- dhe kështu përfundon mbreti.
Harpagusi kështu bëri. Biri i vezirit erdhi herët në pallat, ku u vra dhe u nda në copa, mishin e tij e gatuan dhe e servirën për darkë si shishqebab me rozmarinë. Duke mos ditur gjë, Harpagusi mirëpritet për darkë nga mbreti, por djali i tij nuk dukej asgjëkundi.
-Mirëseerdhe – i thotë mbreti, Harpagusit – të kam ruajtur një ushqim shumë të veçantë.
-Është fantastik ky shishqebab, qenka i gatuar shumë mirë – thotë Harpagusi i babazitur.
-Prit ruaj pak dhe për ëmbëlsirën – i thotë me cinizëm vartësit të tij që po e shijonte darkën.
Dhe aty vjen një enë e argjendtë. Harpagusi heq kapakun dhe zbulon kokën, këmbët dhe duart e fëmijës së tij.
Kjo është pra historia më e hershme që kemi për Siriusin, i rritur bari delesh dhe dhensh për të qënë në të ardhmen bariu i Azisë së Vogël. Siriusi u lejua të kthehej tek prindërit dhe ngjitja e tij filloi me shpejtësi duke themeluar kështu një nga perandoritë më të mëdha që ka parë Azia.
