Adoleshenca është një nga fazat më të vështira për shumicën e njerëzve. Është faza në të cilën trupi fillon të zhvillohet dhe është e vështirë të gjesh identitetin tënd, për më tepër shumë merakosemi për atë që mendojnë të tjerët.
Një nga arsyet kryesore pse kaq shumë të rinj vuajnë gjatë adoleshencës është për shkak të komenteve që ata marrin nga njerëzit e tjerë, arsyeja është se ndonjëherë të rriturit mund të jetë shumë të egër, sepse ata nuk dinë të kuptojnë pasojat dhe fuqinë që kanë fjalët. Ata as nuk e imagjinojnë se çfarë mund të bëjnë veprime ose fjalë të caktuara dhe historia e mëposhtme është një shembull.
Rehtaeh Parsons është një vajzë nga Halifax, kryeqyteti i Nuova Scozia në Kanada. Në vitin 2011, kur ajo ishte vetëm 15 vjeçe, kishte shkuar në një festë me një shoqe, por kurrë nuk do të kishte imagjinuar se ky do të jetë vetëm fillimi i një makthi që do të kishte pasoja tragjike.
Atë natë Rehtaeh u përdhunua nga katër shokë të shkollës, të njëjtët që i bënë edhe disa fotografi të dhunës, të cilat më pas me “shaka” u zbuluan në të gjithë shkollën.
Ditën tjetër, Rehtaeh nuk guxonte t’i tregonte nënës së saj se çfarë kishte ndodhur, megjithatë, ajo nuk mundi të mbajë për vetë këtë sekret të madhe dhe përfundoi duke rrëfyer çdo gjë tek nëna e saj.
Pasi dëgjoi të vërtetën, nëna e vajzës vendosi ta çonte menjëherë në spital, ku askush nuk dukej se ishte i gatshëm ta ndihmonte vajzën ose të mësonte më shumë për abuzimin.
As policia nuk kishte treguar interes për rastin e saj, në fakt, 4 të rinjtë nuk u morën në pyetje.
Pas një viti nga dita e paraqitjes së akuzave, ata e mbyllën rastin e Rehtaehit për shkak të mungesës së provave.
Disa ditë më vonë, jeta e vajzës u kthye në një makth të vërtetë. Ajo ngacmohej çdo ditë në shkollë dhe në internet, vajza kishte humbur besimin në vete dhe të gjithë “miqtë” e saj i kishin kthyer shpinën.
Jo vetëm që i duhej të jetonte me kujtimin e tmerrshëm të asaj nate, por u detyrua të duronte ngacmimet, kritikat e vazhdueshme dhe komentet që e bënin atë të kujtonte atë moment.
Çdo ditë ajo merrte mesazhe nga shokët e klasës, të cilët e ftonin të kishte marrëdhënie intime me ta; e gjora Rehtaeh ishte bërë një vajzë e lehtë për të gjithë.
Ngacmimi i vazhdueshëm e kishte çuar atë të largohej nga qyteti, pasi ajo nuk mund të jetonte më jetë paqësore, pasi edhe në rrugë i dukej sikur e abuzonin.
Vajza ndihej e vetmuar, e dekurajuar dhe kishte humbur dëshirën për të jetuar.
Më 3 Mars 2013 ajo shkroi fjalët e mëposhtme në profilin e saj të Facebook:
“Në fund nuk do të kujtojmë fjalët e armiqve tanë, por heshtjën e miqve tanë!”
Disa muaj më vonë, vajza u vetëvar në banjën e shtëpisë së saj. Kur nëna erdhi në shtëpi, për fat të keq, tashmë ishte tepër vonë.
Ajo e çoi shpejt në spital, por Rehtaeh kishte qendruar për një kohë të gjatë pa oksigjen dhe kishte pësuar dëme të pariparueshme në tru, deri në pikën që prindërit e saj vendosën t’i hiqej aparatura që e mbante të gjallë.
Babai i Rehtaeh tha se vajza e tij kishte vdekur nga zhgënjimi dëshpërimi, nga ngacmimet e shoqërisë së saj dhe për fat të keq as autoritetet e as shkolla nuk kishte bërë asgjë për ta ndihmuar.
Vazhdimisht dëgjojmë tregime për fëmijë të abuzuar, por në shumicën e rasteve askush nuk bën asgjë për t’i ndihmuar ata.
Edhe nëse prindërit bëjnë gjithçka që është e mundur për fëmijët e tyre, ata dëgjohen rrallë dhe fajtorët për këto krime të tmerrshme vazhdojnë të jenë të lirë, sikur të mos kishte ndodhur asgjë.
Ne duhet të përpiqemi t’i japim fund këtij fenomeni njëherë e përgjithmonë! Asnjë fëmijë nuk duhet kurrë të vuajë padrejtësi dhe askush nuk duhet kurrë të përdorë vetëvrasjen për shkak të një shoqërie që nuk dëgjon, që nuk ndihmon dhe nuk bën asgjë, e cila në mënyrë indirekte keqtrajton me kritikat e saj, komentet e saj dhe indiferencën e saj.
Çdokush mund të ndihmojë në këto situata të tmerrshme, në mënyrë që fëmijët tanë të rriten në një botë më të mirë. Është e nevojshme të edukojmë fëmijët tanë për të qenë njerëz të mirë dhe mënyra më e lehtë për ta bërë këtë është të jepni një shembull të mirë.
Mosndëshkimi është rendi i ditës, por ne të gjithë mund ta ndalojmë këtë lloj mizorie. Si? Thjesht duke mos heshtur dhe duke mos qenë pjesë e atyre që kritikojnë ose tallen me të tjerët.
Nuk është vetëm për Rehtah, por po flasim për mijëra të rinj që kanë jetuar të njëjtat gjëra dhe që hasin paaftësinë e autoriteteve dhe nuk është vetëm Rehtahu, por po flasim për mijëra vajza që kanë jetuar të njëjtat gjëra dhe që hasin paaftësinë e autoriteteve dhe injorancën e shoqërisë, nuk kanë parë asnjë mundësi tjetër veçse të marrin jetën e tyre.
Ne duhet të ndalojmë së jetuari me symbyllur! Nesër mund të ndodhë me dikë që duam dhe për të siguruar që kjo të mos ndodhë, le të përpiqemi të përhapim historinë e kësaj vajze, duke shpresuar që shumë do të marrin mesazhin dhe do të vendosin të bëjnë një ndryshim në këtë shoqëri që çdo ditë mbytet gjithnjë më shumë në egoizëm dhe arrogancë.
Ne shpresojmë që ata që e kanë bërë këtë nuk do të mbeten të pandëshkuar.
Çfarë mendoni për këtë histori të tmerrshme? Jepni një koment dhe mos harroni të ndani me miqtë tuaj.
