Kuriozitete

[sgmb id=”1″]

Cigarja që tymosi deri në gjysme ish-kryeministri i Britanisë së Madhe, Winston Churchil gjatë rrugës për Paris në vitin 1947, është shitur për më shumë se 12 mijë dollarë në një ankand në internet.

Mbetja e cigares, e gjatë 10 centimetra, është blerë nga një koleksionist i paemëruar nga Palm Beach në Florida, njoftoi shtëpia e ankandit RR Auction nga Bostoni.

Përveç cigares, është shitur edhe fotografia e Cherchil me cigare në aeroport, në të cilën është autografi i tij. Cigaren e kishte ruajtur piloti britanik William Alan Turner, i cili kishte pilotuar aeroplanin me të cilin Cherchil dhe bashkëshortja e tij udhëtuan deri në Paris dhe në kthim.

[sgmb id=”1″]

Kur bëhet fjalë për mbretërinë britanike, ekzistojnë dy mënyra për t’u bërë princeshë: duhet të jeni vajzë e një princi ose duhet të martoheni me një të tillë,

Opsioni i dytë shpesh ka ngjallur debate të shumta në publik, rasti konkret është i Kate, dukeshës së Kembrixhit. A duhet quajtur Kate princeshë? Ekspertët shprehen se Kate është një princeshë, por jo Pincesha Kate. Në ditën e saj të dasmën dasmës, Kate Middleton mori titullin nga bashkëshorti i saj, princ Uilliam dhe statusi i saj si një princeshë u rikonfirmua dy herë, me ardhjen në jetë të djalit të saj princit Xhorxh. Certifikata e lindjes zbuloi se profesioni i saj zyrtar është Princesha e Mbretërisë së Bashkuar. Jo

Në të njëjtën mënyrë, nipërit e lindur nga bijtë e monarkut marrin titullin e princit ose të princeshës, por ata që lindin nga bijat e një monarku nuk e bëjnë këtë. Në rastin e familjes së princi Uilliam fëmijët e Princi George do të jenë automatikisht princa dhe princesha, fëmijët e Princeshës Charlotte jo (përveç rasteve nëse ata mund të ngruhen në fron pas një tragjedie në familjen mbretërore)

Sipas Lucy Hume, drejtoreshë e asociuar e Debrett, një burim i besuar kur vjen puna te çështjet e familjes mbretërore britanike titujt mbretërorë janë trashëguar përmes djemve, kështu që nëse Princesha Charlotte ka fëmijë, ata nuk do të trashëgojnë automatikisht titujt ‘Prince, ‘ose’ Princeshë’.

Kjo është gjithashtu arsyeja pse Beatrice dhe Eugenie, vajzat e princit Andreë, janë princesha, por Zara Phillips, vajza e Princeshës Anne, nuk është.

[sgmb id=”1″]

9 tetori njihet si Dita Ndërkombëtare e Postës. Shërbimet postare janë shërbimet më të vjetra dhe më të përdorshmet. Ato lindën së bashku me njerëzimin, si një nevojë e domosdoshme e komunikimit midis fiseve, krahinave e rajoneve të ndryshme.

Në periudhën e hershme ato u realizuan në forma të ndryshme duke shfrytëzuar edhe relievin natyror dhe pozicionet gjeografike, duke përdorur sinjale me zë, me zjarre e forma të tjera. Me zhvillimin e shoqërisë njerëzore, avancuan mënyrat e komunikimit, filluan të përdoren lajmëtarët që lëviznin me këmbë, me ditë të tëra për dërgimin e lajmit, filluan sinjalet me brirë, daulle, sinjale ndriçuese, të cilat përbëjnë edhe fillimin e organizimit të shërbimit postar.

Dokumenti i pare i shërbimit postar është gjetur në Egjipt dhe daton rreth 255 vjet përpara lindjes së Krishtit. Sipas këtij dokumenti, shërbimi postar është prezent në të gjithë kontinentet në formë të mesazheve, për dërgimin e tyre udhëtohej me ditë e muaj nga një kontinent në tjetrin. Ky lloj shërbimi sigurisht erdhi duke u zhvilluar e përsosur si një nevojë e domosdoshme e komunikimeve universale, ku filluan te përdoren kalorësit dhe karrocat me kalorës dhe në raste të veçanta të shoqëruar  me forca te tjera.

Një rëndësi të veçantë në këtë periudhë mori shpejtësia e dërgimit të mesazheve dhe mbrojtja e lajmëtarëve. Në shumë vende lajmëtarët filluan të shoqëroheshin me mjetet e kohës duke transmetuar lajmin në formë stafete deri në mbërritjen në destinacion. Në këto momente konfigurohet realisht simboli tani i pa zëvendësueshëm i lajmëtarit (sot shpërndarësi i postës)  i cili tani është transmetuesi dorë më dorë i të gjitha mesazheve të shkruara, mesazhe të cilat nuk mundi ti zëvendësoj  as teknologjia moderne e kohës së sotme

Me lindjen dhe zhvillimin e sistemit kapitalist, shërbimi postar u be një domosdoshmëri e veçante komunikimi ndërmjet vendeve qe tani kishin një zhvillim te shpejte industrial. Komunikimi ndërmjet industrialistëve u be nevojshme lëvizja me shpejtësi e dokumenteve dhe mallrave, për ngritjen dhe sigurimin e tregjeve te shitjes. Rritja e shpejte e sektorëve te ndryshëm te ekonomive te vendeve te ndryshme e kryesisht atyre te zhvilluara u shoqërua edhe me dendësinë e madhe te dokumentacionit.

Një tjetër simbol i veçantë i bashkëngjitet simboleve te postes automjete te veçanta për transportin e postave me embleme e simbole njohëse për publikun. Kërkesa për komunikime me shpejtësi ndërmjet vendeve ne kontinente te ndryshme rriten koston e këtij shërbimi. Njëkohësisht filloj te rritet me shpejtësi komunikimi me shkrim ndërmjet  njerëzve si e vetmja mënyrë komunikimi ndërmjet tyre. Ne këto kushte lindi si domosdoshmëri përcaktimi i rregullave universale  te komunikimit dhe mënyrat e pagesave. Ne fillim te shekullit 17 filloi shkëmbimi i dërgesave postare ndërmjet vendeve, bazuar ne marrëveshje bilaterale ndemjet tyre, por qe vazhdonte te mbetej shqetësim mënyra e pagesës se shërbimit për shkak edhe te kostove te larta te tij.

Ne vazhdim te përpjekjeve për  te gjetur zgjidhje te pranueshme, ne vitin 1840 lordi Sir Rowrland Hill vendosi sistemin e pagesës se shërbimit nga dërguesi me pulla postare, sistem i cili vazhdon te përdoret gjerësisht edhe sot ne te gjithë boten. Ne këtë vit krijohet edhe simboli me i shenjtë dhe shume i përdorur ne shërbimit postar, polla postare e cila vazhdon te përdoret sot gjerësisht ne te gjithë boten duke u bere edhe një objekt koleksionimi nga milion njerëz ne bote, dhe vete ajo transmeton mesazhe te pa zëvendësueshme për te gjitha popujt e botes .

Ne vitin 1863, nen drejtimin e menaxherit te përgjithshëm te postave te SHBA zotit Motgomery Blair, me pjesëmarrjen e 15 vendeve te zhvilluara te Evropës dhe Amerikën, u zhvillua konferenca e Parisit, ku u përcaktuan disa norma e principe te përgjithshme për një marrëveshje postare ndërkombëtare.

Rritja me shpejtësi e ekonomisë, e veçanërisht industrializimi i shpejte i shume vendeve, diktuan domosdoshmërinë e organizimit te shërbimit postar ndërmjet tyre, sepse  lëvizja e shume dokumenteve, tërhoqi vëmendjen e industrialistëve te vendeve te ndryshme te  cilët kaluan deri ne zhvillimin e industrisë postare. Ne vazhdim te përpjekjeve për vendosjen e rregullave universale ne realizimin e shërbimit postar, me 15 shtator te vitit 1874, Henrich Von Stephan, funksionar i larte i postes Gjermane, ne Berne te Zvicrës nen kujdesin e Qeverise Zvicerane dhe me pjesëmarrjen e 22 vendeve me te zhvilluara, paraqiti projektin për miratimin e unionit postar ndërkombëtar, Projekt i cili u miratua me 9 tetor te këtij viti. Qe atëherë 9 tetori u celebrua dita botërore e postes.

Ne vitin 1878, ky Union u shndërrua ne Bashkimin Postar Universal (UPU), ku u përcaktuan rregullat baze te funksionimit te shërbimit postar botëror. Bashkimi Postar i Përbotshëm është një organizatë e specializuar e Kombeve te Bashkuara e cila përbehet nga 191 anëtarë. Rrjeti postar botëror  ka ne përbërje te tij mbi 600 mije zyra postare, mbi 5 milion punonjës dhe qarkullon me miliarda objekte postare ne vite.

Futja e teknologjive te reja te komunikimit ndërmjet vendeve dhe njerëzve, diktuan nevojën e përsosjes te mëtejshme te shërbime postare ne mbare boten, duke kaluar ne përdorimin e teknologjive moderne edhe për realizimin e shërbimeve postare, te cilat ndikuan shume shpejt ne rritjen e shpejtësisë te lëvizjes se objekteve postare.

Me gjithë shpejtësinë e madhe te zhvillimit te komunikime elektronike, roli i postes vazhdon te jete i pranishëm kudo ne bote si një shërbim i domosdoshëm dhe shumë i përdorur ne çdo vend.