Histori

Dy popujt më të vjetër në histori

Shkruan: Fahri XHARRA

Shikoni  nga të doni ,por e vërteta  është e kthjelltë si dita me dielli ; dy popujt më të vjetër në histori janë shqiptarët dhe  hebrenjtë. Mua më intereson për këtë shkrim , pse mbetëm historikisht pa  shtet me mileniume ? Kush na e kishte vjedhur atdheun ? Pse zëri ynë aq gjatë ndihej vetëm nga zërat individual dhe jo si tërësi ? Histori e vjedhur , histori e mohuar .
Ishim të urrejtur një lloj, të përbuzur dhe të veçuar si tërësi ; por si individ shkëlqenim. Po,po shkëlqenim

Sikur të shkruaja gjatë për këtë shkapërderdhje kombëtare të dy popujve më të vjetër , neve dhe  hebrenjve do i kalonte caqet e një shkrimi publicistik  por mbetet që institucionet  të bëjnë diçka të madhe në këtë drejtim
E kemi një të përbashkët si ne  ashtu  edhe hebrenjtë u bënë shtet nga fuqitë e mëdha të kohës. Por e kemi edhe një ndryshim që shqiptarët e shpallën shtetin e tyre në vitin 1912 e Izraeli në vitin 1948; pra 36 vjet më herët . E kemi  edhe një  ndryshim se në vitin 1999 e fituam edhe shtetin e dytë .

Sot mbi 43 % të hebrenjve jetojnë në shtetin e tyre. Kurse ne në shtete tona ?
Pra me 1912 me ndihmën e madhe të Austro-Hungarisë  ,Shqipëria shpallet vend i  pa varur ,fuqitë e mëdha e garantuan  pavarësinë dhe paanësinë e Shqipërisë në rang ndërkombëtar.

 (The History of Israel encompasses the Jewish history in the Land of Israel, as well as the history of the modern State of Israel. Modern Israel and the West Bank are roughly located on the site of the ancient kingdoms of Israel and Judah. It is the birthplace of the Hebrew language and of the Abrahamic religions)

Edhe shqiptarët e edhe hebrenjt pas mijëra vjetësh i shpallën shtetet në tokat e tyre.

Sot ku jemi ne dhe ku janë ata? Këtu nuk gjej përgjigje . Jemi shumë largë njëri tjetrit . Dy popuj të vuajtur historikisht sot me një ndryshim të madh të zhvillimit dhe  të përparimit.
“Ministria e punëve të jashtme të Israelit (MFA) raporton që aty shtypen ( botohen ) mbi 4000 libra në vit duke e bërë Izraelin botuesin e dytë botëror per- capita te librave ne botë ,pas RP të Kinës”
Hebrenjt i kanë180 fitues të çmimit të madh “Nobel”,  Kurse Willian Jones Sidis është vlerësuar me shkallën më të lartë të inteligjencës në botë (IQ) 200-300 njësi. Ne i kemi dy fitues , dhe me të gjitha forcat tona e pengojmë të tretin.
“ I veçantë në histori, në gjuhë, në kultet e veta, në kulturë, në shkencë. Një popull i zgjedhur nga Zoti siç janë shprehur ata historikisht, një popull pa tokë i cili po mbrohet në të “drejtën e vet” për të ekzistuar në një tokë arabe./ Veledin Durmishi/ Tirana Observer/”
Situata politike e ka detyruar Izraelin që gjithnjë të mos ndërpresë kërkimet edhe në fushën shkencore të aeronautikës si dhe të robotit. Shkenca ka njohur përparime të mëdha në këtë vend. Luftërat e vazhdueshme për të mbajtur “tokën e vet” ka bërë që në vend të lind një teknologji e lartë në prodhimin e avionëve civil .

Ka një agjenci të hapësirës, prodhon kalkulatorë aeronautikë, sisteme instrumentesh dhe simulatorë fluturimi. Prodhon aeroplanë të telekomanduar, pa pilot. Ndërsa në vitet ’70 lindi edhe industria e robotit. Prodhohen robotë të cilët kryejnë veprime të shumta në fushat e teknologjisë. Industria e diamanteve prodhon 80% të prodhimit botëror dhe zë vendin e parë në botë për përpunimin dhe tregtimin e tyre.
Të gjithë shtetasit thirren nën armë në moshën 18 vjeç. Ky shërbim zgjat tre vjet për meshkujt dhe 20 muaj për femrat. Të gjithë shtetasit, deri në moshën 51 vjeç, kalojnë në shërbim rezervë e kryejnë për çdo vit 39 ditë shërbim ushtarak. Gratë e kryejnë këtë shërbim deri në moshën 24 vjeç. Ushtarakët e karrierës dalin në pension pas 20 vjetësh shërbim në këtë detyrë.
Izraelitet ishin”400 vjet  nën sundimin pers dhe helen,-80 vjet nën sundimin asmonei,-370 vjet nën sundimin romak,-320 vjet nën sundimin bizantin,-400 vjet nën sundimin arab,– 200 vjet nën kryqëzata,-220 vjen nën sundimin mamluk (ushtarakë arabë), -400 vjet nën sundimin osman.

Dhe, ja ku janë sot.
Fahri Xharra,23.04.17
Gjakovë

David Ben-Gurion proclaiming the Israeli Declaration of Independence in 1948/njekomb

Dy popujt më të vjetër në histori Read More »

Gjuha shqipe, ja pse është gjuha hyjnore, i dha emrat perëndive

Një racë e harruar, pellazgët dhe pasardhësit e tyre
EDOUARD SCHNEIDER

Hipoteza e pellazgëve, racë primitive, është gjithashtu e pranueshme, sidomos kur t’i kuptojmë raportet e pakta që kanë ekzistuar  ndërmjet gjuhës hipotetike ariane dhe gjuhës së pellazgëve.

Këta të fundit (pellazgët), të cilët ka mundësi të jenë shfaqur në malet e larta të Thesalisë, të Perandorisë së Trakisë dhe Peloponezit, ku edhe i kanë lënë gjurmët e kalimit të tyre dhe të qëndrimit, mund të kenë banuar kontinentin e humbur  Arqipelin, dhe rrafshnaltat  e Azisë së Vogël.

Në të dyja rastet, së paku për momentin, dy hipoteza mund të jenë të pranueshme;  gjurmët e kalimit dhe qëndrimit të këtyre fiseve gjenden  në pjesën e poshtme të Arkipelit aktual sikur tokat e dala sot, që dëshmojnë gërmadhat e Mithoulas mbi  vazhdimet në Lindje te ishullit te Lemnos, të cilët sipas detarëve, duken në fund të detit.

Për të caktuar hipotezën e vërtetë, kemi vetëm gjuhën e lashtë pellazge, të cilën e kanë folur gjithmonë epirotët, thesalitë, helenët, maqedonasit, frigjët, trakët, ilirët, dardanët e iliotët dhe të tjerët, gjuhë të cilën ende e flasin shqiptarët, padrejtësisht të quajtur albanais (albanezi, albanians), ndoshta nga latinët, të cilët i quanin kështu këta njerëz me emrin që sipas tyre  përcaktonin zbardhjen e ditës (mëngjesin).

Përveç gjuhës, për të na udhëhequr në kërkimet tona, ende i kemi zakonet dhe traditat e këtyre  popujve, të cilët ende e ruajnë fenë e tyre, e cila  vetëm para disa shekujve, është zëvendësuar nga krishterimi dhe islami.

Ne u bazuam në gjuhën. Po, a kemi dëshmi se gjuha e folur nga pellazgët është gjuha që sot flasin shqiptarët? Po, pa dyshim, që kemi, madje prova të pakontestueshme.

Atëherë të shohim.

Pellazgët autoktonë apo emigrantë, ishin popujt më të vjetër të Greqisë së lashtë. Fetishizmi, së pari, është prova e parë. Dhe, siç e dimë, pellazgët kishin konsideratë dhe gjithçka që rreth tyre i godiste e konsideronin si një forcë të natyrës, si mendja e tyre primitive, instiktive kafshore, nuk mund t’i referohej asnjë hyjnie materiale, të cilën do ta kishin emërtuar dhe pastaj do t’i kishin dhënë ndonjë formë.

Dihet që gjuha e folur nga pellazgët, apo do të thoshim nga paraardhësit e pellazgëve, duhet të ketë qenë një gjuhë në thelb e admiruar, me pasthirrma, demonstrative dhe imituese. Pra sipas kësaj, një gjuhë koncize dhe monosilabike dhe çdo rrokje, çdo emetim i zërit duhej të jepte një kuptim të plotë.

Ne nuk besojmë, për shembull, që njeriu i asaj kohe, i cili sapo të ketë filluar t’i artikulojë mendimet e tij, ka përdorur një frazë apo edhe një dyrrokësh, për ta emërtuar diellin, qiellin, yjet, tokën, zjarrin, erën, njeriun, kafshën, zogun, frutat, kryet, ujin, etj., etj.

Të gjithë këta emra do duhej të ishin të shkurtër, paraprakisht të fortë sesa të butë, ekspresiv  për të shprehur harmoninë imituese e cila bëhet figura e parë e retorikës, që njeriu primitiv instinktivisht e kishte shpikur.

Megjithatë, në qoftë se e marrim gjuhën e shqiptarëve, gjegjësisht të pellazgëve ne gjejmë se Dielli quhej Diehl; qielli – Qielh, Toka – dhé,  yjet- HylhHyi, zjarri – ziarm ose zierm, era – Erh; njeriu – Nier,  kafshët – Shtans, shpendi (zogu) – Shpen, fruta – Pémdhe druri i frutës, Pemë; Koka  – Kreu, ose Krye, ujë – Uji  , etj.

            Diehl, shpreh idenë e një qendre të ndritshme dhe dielli është toka e ndritshme. Dielli do të ishte një tokë e ndritshme dhe çuditërisht, sikur të shkonim edhe më tutje me këtë fjalë-rrënjë, ne do ta gjejmë se dielli e fillon ditën. Nga Diehl, rezultatin  dit – dritë (ndriçim), dreit – drejtë, delos, orakulli i parë, tempulli i parë i të parëve që ishte i  shenjtë, siç dihet për Diellin.

Qielh, shpreh idenë e përgjithshme të riprodhimit (aktin e bashkimit seksual:  është e njohur në mitologji, se bashkimi i Qiellit dhe Tokës u lindën njerëzit e parë). Nga fjala Qielh rrjedhë nga folja me qî, krijoj; , shumësi i së cilës bën kié (kje); qén, qentë, d.m.th mashkull, krijues.

            Dhé, tokë, shpreh idenë e diçka të  zezë, të errët, kjo është përshtypja e natës mbi njeriun e parë. Ende sot thuhet  si dhé, d.m.th zi sikur toka.

            Vran, mbuluar me re.  Qielh u-vran, qielli është i mbuluar me re, u errësua. Prandaj grekët e kanë marrë fjalën u-vran-os, qielli, duke lënë jashtë dallimin karakteristik në gjuhën shqipe  në mes  një qielli të pastër dhe të qetë dhe një qielli me re.

Ziarm ose zierm, (zjarri) imiton kërcitjen apo fërshëllimën e drurit të njomë,  që digjet në shtëpi, në të njëjtën kohë sikur lëvizja dhe dendësia e ajrit të ambientit. Andaj, është krijuar  fjala Ziermî, ethe.

Erh, ajri, era, jep idenë e një lëvizje të vazhdueshme;  andej erdh, vij, me ardh,të përcaktuar andej, nga kjo grekët e kanë krijuar fjalën Hera,  perëndesha xheloze, gjithmonë e shqetësuar dhe nervoze.

Nir, njeriu, qenie e krijuar që korrespondon me Vir latine, shpreh gjendjen e njeriut të parë, i vëmendshëm dhe meditues para natyrës. Në të vërtetë, në qoftë se e dekompozojmë këtë  fjalë, i gjejmë këto dy rrënjë: Ni, nga foljame nî, dëgjoj, dhe rî, nga folja me rî,  rri, që do të thotë, dëgjoj dhe rri në një gjendje mendore karakteristike.
VIJON / Perktheu: Sefedin Krasniqi

DEDIKIM

Shumë miq të nënës tënde dhe të mi, më se njëzetë herë,  më kanë thënë të shkruaj atë që dija për Shqipërinë, për vendin ku e kam njohur nënën tënde me të cilën jam martuar dhe e cila të solli në këtë botë.

Në venat tua rrjedh gjak shqiptari, dhe nëse ta dedikojë këtë libër është nga shkaku që ti duhet ta keshë gjithmonë afër vetes, që kurrë mos ta harrosh Atdheun tënd dhe gjuhën amtare, të cilës e ardhmja do t’ia njoh vlerat.

Në këtë moment, ti ende nuk di të lexosh, por ti tashmë e flet më mirë se unë këtë gjuhë burrash (ashpër), por e ëmbël në gojën tënde, edhe pse  u ke buzëqeshur vetëm katër pranverave. Madje, ti qysh tash tregon fabula dhe legjenda, dhe duke më parë vazhdimisht duke shkruar, në gjuhën tënde të fëmijërisë, ti i tregon gjithkujt se po punoj për ty, për të fituar para që do të sjellin lodra.

Kur ta lexosh këtë libër të vogël dhe kur ta njohësh më mirë botën sesa në moshën që ke tash, si vajzë e rritur, pastaj  grua dhe nënë familjeje, ti do të kuptosh se qëllimi i shkrimeve të mia mbrëmjeve,  nuk ka qenë  të fitojë para për lodrat tua, por për të ngjallur kujtimin e racës primitive (lashtë) të harruar siç janë Pellazgët, të cilët i kanë lindur shqiptarët dhe nënën tënde.

Shekulli në të cilin ti do të jetosh do t’i takojë sikur njeriut (burrit) dhe femrës (gruas); pra nëse do të dëshiroje që hiri i babait tënd të jetojë në varr, bëj si ai, edhe pse nuk ishte shqiptar; puno aq sa do të mundesh, për ta ringjallur gjuhën e pasur të stërgjyshërve tanë të përbashkët, sepse edhe unë si evropian, jam pasardhës i Pellazgëve autoktonë të cilët e populluan Evropën, këtë kontinent, ishull i madh i cili e ka parë të shfaqet mbi tokë stërgjyshin e familjes së madhe dhe inteligjente të njerëzimit.

Konstantinopojë, më 31 dhjetor 1893

Edouard Schneider

PS: Ju vendosni se si do ta bëni publikimin, në herë apo disa herë, por kam deshirë që para çdo publikimi teksti i më poshtëm të përseritet dhe të vendoset në kyre të faqes. 

Kushdo që do ta  lexojë komplet librin e Edouard Schneider mbi Pellazgët, përkthimit të cilit i kam kushtuar një kohë të çmuar, do të kuptojë se, përveç të vërtetës së madhe që shqiptarët janë pasardhësit direkt të tyre, të gjithë emrat e zotave dhe perendeshave greke kanë kuptim në gjuhën shqipe. Të gjithë bijtë dhe bijat e tyre, gjithashtu,  kanë emra që zbërthehen dhe kanë kuptim vetëm në gjuhën shqipe. Emrat e të gjithë heronjëve  të luftërave antike kanë emra që autori me shumë kujdes i ka zbërthyer në gjuhën shqipe. Pra, Pellazgët flisnin gjuhën e cila, sipas autorit, edhe sot flitet në Mirditë (Veriu i Shqipërisë). Ne, shqiptarët, nuk jemi bijtë e Evropës, por baballarët e saj…Sefedin Krasniqi

Gjuha shqipe, ja pse është gjuha hyjnore, i dha emrat perëndive Read More »

Nuk është Brazili, kështu bëheshin pushimet e verës në kohën e komunizmit

Nëse mendoni se çdo gjë në kohën e komunizmit ka qenë bardhë e zi, sikurse kemi parë shumë filma në televizor, na vjen keq t’ju zhgënjejmë, por ka që ajo kohë ka pasur edhe ngjyra, e madje shumë.

Nëse e keni pyetur veten se si ia bënin shqiptarët në pikun e vapës gjatë komunizmit, më poshtë keni një koleksion fantastik të fotografit Ferdinando Scianna.

Fotot janë bërë në vitin 1984./njekomb

Nuk është Brazili, kështu bëheshin pushimet e verës në kohën e komunizmit Read More »

Diplomati turk që drejtoi delegacionin shqiptar në Konferencën e Paqes në Paris

Në Konferencën e Paqes, delegacioni nga Shqipëria u drejtua nga një diplomati turk. Vetë ky fakt absurd e detyroi atë që të jepte dorëheqjen, pasi ai ishte diplomati që kishte përfaqësuar Perandorinë Osmane në Konferencën e Shën Petërburgut dhe, sipas Atë Zef Pllumit, ishte i njohur në të gjitha qarqet diplomatike evropiane si një diplomat turk.

Bëhet fjalë pikërisht për Turhan Pashën!

Kur ai u paraqit në Konferencën e Paqes si drejtues i delegacionit shqiptar, përfaqësuesi i Jugosllavisë tha para të gjithëve se ai ishte diplomati turk që kishte përfaqësuar Perandorinë Osmane në Shën Petërburg dhe jo shtetin shqiptar.

Por kush ishte ky diplomat me kaq ndikim aq sa, përveç se bindi shqiptarët t’i drejtonte në delegacionin e Konferencës, ndonëse diçka të ngjashme kishte bërë edhe me delegacionin turk, u zgjodh edhe tri herë kryeministër i Shqipërisë së Pavarur?

Turhan Jusni beu leu në Tërhallë, i biri i Jahja beut, nga familjet e mëdha të qytezës së Përmetit në vilajetin e Janinës. Në medresetë e Janinës mësoi arabisht dhe persisht, kurse te “Zosimea” është diplomuar duke marrë njohuritë themelore të shkencave.

Sipas Dritan Egos, ka studiuar në Athinë për Drejtësi dhe nga disa pedagogë privatë ka marrë njohuri mbi të drejtën ndërkombëtare, të drejtën romake, mbi historinë e hartimit dhe të nënshkrimit të të gjitha marrëveshjeve duke filluar nga Paqja e Vestfalisë (1648) e deri në vitin 1815 Kongresi i Vjenës dhe njohuri mbi ekonominë ndërkombëtare.

Shkruante turqisht dhe frengjisht, dinte shqip, greqisht, italisht dhe pak spanjisht. Turhan Pashë Përmeti ishte zyrtar i lartë i perandorisë Otomane para se ti bashkohej lëvizjes kombëtare shqiptare. Ndër postet që ai ka pasur në perandorinë Otomane ishte Guvernator i Kretës në vitet 1895 dhe 1896 dhe përfaqësues i saj në Shën Petërburg.

Ai e fliste greqishten e frëngjishten rrjedhshëm dhe konsiderohej si administrator i aftë, por jo shumë i vendosur. Turhan Pashë Përmeti ishte kryeministër i Shqipërisë në vitin 1914 nga data 15 mars deri më 3 shtator, si dhe nga 1918 deri në vitin 1920. Gjate kësaj periudhe ai u ndikua shumë nga Esat Pashë Toptani.

Turhan Pasha vdiq në Neuilly, Francë./njekomb

Diplomati turk që drejtoi delegacionin shqiptar në Konferencën e Paqes në Paris Read More »

Kufijtë e Shqipërisë në vitin 1837 – sipas shkrimtarit dhe historianit anglez Richard Alfred Davenport.

Në librin e titulluar “Jeta e Ali Pashë Tepelenës, Luani i Janinës” i vitit 1837, ndër fakte të tjera historike, jepen gjatë parathënies edhe kufijtë e Shqipërisë së asaj periudhe.

Përkthimi i marrë fjalë për fjalë nga libri është si në vijim:

“Shqipëria është e kufizuar në Perëndim, për më shumë se 200 milje, nga deti Adriatik dhe Jon. Kufijtë Veri dhe Veri-Perëndimorë janë Bosnja, Serbia dhe Dalmacia Turke; fronti Lindor dhe Jug-Lindor është Rumelia; dhe ai Jugor është gjiri i Artës.”/njekomb

0e7bd110-f2dd-4f14-a3be-597467ed739f-4106-0000063faf55ed81-1

Kufijtë e Shqipërisë në vitin 1837 – sipas shkrimtarit dhe historianit anglez Richard Alfred Davenport. Read More »

“Ti puth sytë…nga burgu”, ja kartolina e rrallë e një të burgosuri shqiptar

Një relike e rrallë, si një dëshmi e vyer nga periudha e errët e regjimit komunist, është ndeshur në tregun e antikuarëve në Tiranë nga studiuesi dhe koleksionisti pasionant Jaho Brahaj, i cili na e dha për ta publikuar në faqen tonë “Kujto.al”.

Kjo është një kartolinë e rrallë, që vjen si një dëshmi e dorës së parë, nga burgu famëkeq i “shtatë penxhereve” në Kalanë e Gjirokastrës. Kartolina është shkruar më 26 nëntor 1949 dhe nënshkruan në fund Simo. Ajo i adresohej bashkëshortes së të burgosurit politik, zonjës Anastasi Prifti, e cila ndodhej asokohe në Përmet.

Ky është teksti i plotë i kartolinës:

E dashura shorteja t’ime Anastasi të puth sytë

Dëshiroj të jinni mirë dhe unë mirë jam. Caci të lutem të vështronç shëndetin se unë jam në merak të më shkruanç ngaherë, sa për të ardhur këtu, juve mos ajdeni më se është dimër. Kur të voliti më dërgoni me të tjerë ose me postë sende që dajkandisin (?). Pra prapë të shkruanj të shikonç shëndetin të fala gjithëve.

Shorti juaj

Simo.

Në të djathtë të kartolinës shënohet:

Zonjës Anastasi Prifti

Poshtë pullës me fotografinë e Enver Hoxhës shquhet shënimi “u pa”, çka dëshmon se asnjë letër e asnjë kartolinë nuk u dërgohej familjarëve pa u kontrolluar nga komanda e burgut.

Duke kërkuar për emrin e Simo Priftit në platformën tonë të arkivës online kujto.al, gjetëm këtë profil të krijuar sipas të dhënave bazë marrë nga fjalori enciklopedik i viktimave të terrorit komunist.

“Simo Prifti lindi në Përmet, në vitin 1894. Me vendim nr. 273, datë 9 dhjetor 1947, Gjykata Ushtarake Gjirokastër e deklaroi fajtor për «pjesëmarrje në një organizatë tradhëtare» duke bërë «agjitacion e propagandë» dhe e dënoi me 5 vjet heqje lirie, konfiskimin e pasurisë së tij, si dhe humbjen e të drejtës elektorale për 1 vit kohë. Me dekret nr. 962, datë 25 nëntor 1949 të Presidiumit të Kuvendit Popullor iu fal mbetja e dënimit”.

Nuk jemi krejt të sigurt që kjo kartolinë i përket ish-të burgosurit politik Simo Prifti i datëlindjes 1894, ndaj presim të dhëna të reja dhe konfirmim nga të afërm dhe familjarë të tij./Kujto.al/

“Ti puth sytë…nga burgu”, ja kartolina e rrallë e një të burgosuri shqiptar Read More »

E dashura sekrete e Esad Pashës dhe pse Coco Chanel i vendosi parfumit emrin e tij

Padyshim që figura e Esad Pashës, ngjall shumë debate në Shqipëri mes studiuesve dhe historianëve.

Një tradhëtar apo një atdhetar?

Shumë studiues tregojnë se Esad Pashë Toptani, për qëllimet e tij, donte të shiste Shqipërinë herë Turqisë dhe herë orekseve të fqinjëve.

Një tjetër aspekt, thuajse i panjohur për lexuesit është jeta private e Esad Pashës.

Një jetë me qejfe dhe e shthurur, thotë në librin e tij tij “Historia e 33 kryeministrave të Shqipërisë” gazetari Roland Qafoku.

Një tjetër detaj që përshkruhet në këtë libër është e dashura e Esad Pashës.

22-vjeçarja Dyfur Eliz, shoqëruesja e Esadit ndërkohë që ai ishte 58-vjeç.

Në një dëshmi të saj ajo pranon se kishin një lidhje bashkëshortore. Ajo u shpreh se ai i dhuronte para dhe shpenzonte pa masë.

Një tjetër fakt interesant është parfumi i stilistes me famë botërore Coco Chanel e cila e ‘pagëzoi’ me emrin “Esad Pascha”.

Pjesë nga libri:

NJË JETË E SHTHURUR

I zhytur në qejfe, në vitin 1919 ai bënte një jetë në Parisin e kohës sa edhe vendësit e kamur nuk do ta arrinin. Në shkrimin e tij me titull “Cili ka qenë Esadi”, Mit’hat Frashëri shkruan se vetëm e dashura e tij në Paris kushtonte 2 milionë franga, pa llogaritur shpenzimet e tjera.

Kush ishte kjo vajzë që e shoqëronte Pashain edhe në momentin e fundit të jetës kur u vra në atentat? Pikërisht për këtë arsye ajo u bë publike në gjyqin e Avni Rustemit në të cilën u thirr si dëshmitare.

Quhej Dyfur Eliz dhe ishte vetëm 22 vjeçe, ndërsa Pashai 58 vjeç. Ja dëshmia e saj: “Jam metresa e Esat Pashës që prej gati 10 muajsh, me të cilin jam njohur në Danvil, në muajin shtator të vitit të kaluar, e që prej asaj kohe kemi jetuar si bashkëshortë. Esat Pasha kishte shumë të holla në dispozicion të tij dhe shpenzonte pa masë. Depozitoi para meje një shumë fort të rëndësishme në bankë….

Gjenerali ishte i martuar dhe më kishte bërë të ditur se së afërmi i vinte gruaja, prandaj dhe mua më duhej të largohesha ditën e martë. Ai vetë do të vendosej në të njëjtën vilë Seid që kishte zënë me qira për dy vjet”.

Pasi hoqi dorë nga mbështetja që i bëri dhe pasi e njohu mirë pashain aventurier, Mit’hat Frashëri rrëfen edhe një episod më shumë për të treguar jetën e shthurur të Esadit: “Një ditë ai takoi përpara shtëpisë së tij në Tiranë një vajzë të sjellshme, të cilën e pyeti se e kujt ishte. “Jam vajza jote”, iu përgjigj fëmija i pafajshëm”.

Jeta personale e Esadit ishte bërë piktoreske edhe për të huajt, teksa në librin “Paris 1919”, mbesa e kryeministrit anglez, George Lloyd, shkruan: “Bashkëshortja e parë e kërcënoi Esadin sepse po e ndante dhe do merrte gruan e dytë, ajo e kërcënoi dhe për këtë në Tiranë e admiruan shumë.”

PARFUMI “ESAD PASCHA” NË PARIS!

“Chanel”, “Coco Chanel”, janë markat më ndjellëse të parfumeve në Paris. Por në vitin 1919, në kryeqytetin e parfumeve, kishte edhe një markë më shumë dhe jo pak të njohur. Në etiketë shkruhej: Parfum “D’Essad Pacha”.

Mos u çudisni! Një kryeministri me gradën gjeneral, një komandanti me 3 mijë ushtarë, një frekuentuesi të salloneve mondane të Parisit dhe të hoteleve të luksit dhe një kontraversi si Esad Pasha i duhej edhe një erë e mirë me vete.

Dhe çfarë parfumi se! Një lëng të rrallë të trashëguar për 500 vjet nga Karl Topia, gjenerali i Skënderbeut, nga i cili pretendonte se kishte prejardhjen Esad Pasha dhe që formulën e dispononte vetëm ai.

Dhe që një ditë, në shenjë mirënjohjeje, e ndau këtë sekret, duke ia vënë në dispozicion formulën Fernando Nonza-s, komandantit të shtabit qendror të forcave aleate në Lindje, të cilin e kishte njohur që në 1914.

Ja çfarë shkruante komandanti francez: Esad Pashë Toptani në zyrën e tij në Selanik, kur ishte shpallur kryeministër. “Nga një përzierje lulesh e bimësh, shumë më të rafinuara nga sa mund të mendohet sot, Karl Topia kishte mundur të siguronte një koncentrat nga ky parfum me fuqi të pashtershme.

Sekreti i këtij parfumi u trashëgua te pasardhësi fisnik i Karl Topisë, njëri prej të cilëve është gjeneral Esad pashë Toptani. Më 1 janar 1919, Esad Pasha më solli si dhuratë për Vitin e Ri formulën e përgatitjes së këtij parfumi.”

Ervina Toptani, nusja e një prej pinjollëve të familjes Toptani, ka marrë në vitin 2011 një dhuratë tejet të veçantë nga Parisi: Pikërisht një parfum ekskluziv me emrin “D’Essad Pacha.” /konica.al/

E dashura sekrete e Esad Pashës dhe pse Coco Chanel i vendosi parfumit emrin e tij Read More »

Italiania që po trondit historinë. Flamuri dhe simbolet e Skënderbeut në kishën e famshme të Venecias. Por jo vetëm kaq…

Një flamur që valëvitet në një nga nga tre harqet e tavanit që fsheh historitë biblike të Esterit dhe Mardocheos, paraqet një shqiponjë të zezë mbi sfondin e kuq dhe është lexuar deri më sot si një flamur hasburgian.  Në fakt flamuri hasburgian nuk ka pasur kurrë një sfond të kuq, por të hapur.

Në numrin  CXCVIII, seria e tretë 10/II (2011) në revistën prestigjioze të shkencës letërsisë dhe artit është botuar një artikull i Lucia Nadin me titullin “Propozimet e rileximeve të pikturës së Paolo Veronezes në Shën Sebastian në Venecia:Skënderbeg atleta Cristi dhe kisha e Shqipërisë”.

Artikulli, precizon autorja, është vetëm një parashtrim studimesh që ka në dorë dhe që synojnë të vendosin Shqipërinë një vend të veçantë në artin e mrekullueshëm në Venecia:kisha e Shën Sebastianit, që ndodhet në lagjen Dorsoduro, shumë e famshme si një kishë autoriale:nuk është tjetër veç një shembull shumë i rrallë kishe ku pjesa dekorative mban emrin e një artisti të vetëm:Paolo Caliari, veronez, një ndër interpretuesit më të mëdhenj të pikturës veneciane të viteve 1500.

Kjo kishë është një vend simbolik, një monument i madh i Rilindjes, me famë ndërkombëtare, dhe e njohur si tempulli i artistit ku ai dëshiroi dhe të varroset. Për fat të keq një sërë afreskesh të tij me kalimin e kohës u shkatërruan.

Pikturat e veronezit, në tavanin e sakristisë, muret dhe gjithë zbukurimet e tjera u realizuan në një hark kohor mes 1555 dhe 1565. I gjithë cikli celebron në fakt triumfin e Besimit/Kishës/Virgjëreshës Mari nëpërmjet tregimit ekzemplar të martirit të tyre Shën Sebastianit.

Një flamur që valëvitet në një nga tre ovalet e tavanit, në të cilën rievokohen historitë biblike të Esterit dhe Mardokeut, ku paraqitet një shqiponjë e zezë mbi një sfond të kuq dhe ky është lexuar si një flamur hasburgian.

Në fakt flamuri hasburgian nuk ka pasur kurrë një sfond të kuq por të hapur.

Propozimi i Lucia Nadin është gjithçka tjetër dhe bazohet dhe në studimet e saj mbi emigrimin shqiptar në tokën veneciane në gjysmën e dytë të 1400-ës, për shkak të ngjarjeve të mëdha që përshkruan Ballkanin dhe që shënuan emigrime masive pas vdekjes së Skënderbeut dhe pas vendosjes së paqes me turqit në vitin 1479, në vazhdim të dy pushtimeve të tmerrshme që pësuan Shkodra dhe Drivasti nga 1474 në 1478.

Studiuesja, docente e Letërsisë Italiane në Universitetin shtetëror në Tiranë, duke u nisur nga data e flamurit në tavanin e kishës, që thërret flamurin e Skënderbeut, i përshkruar nga Marin Barleti dhe i konfirmuar nga Konica në vitin 1908 dhe më pas me rastin e pavarësisë shqiptare në 1912:shqiponja dykrenore në sfondin e kuq.

Nadin i lexon në mënyrë metaforike aventurat e Moardocheos, që lufton për shpëtimin e popullit ebraik, ngjarje që sipas saj i vishen atyre të Gjergj Kastriotit. Ndaj ajo analizon se gjithë kremtimi i shën Sebastianit, një mënyrë krejt e panjohur për traditën veneciane, është paraqitur jo si shenjti i mrekullive, por si Miles Cristi, që përballon Diokleziani, persekutorin e madh të të krishterëve, dhe që shkon në martirizimin e sigurt, për triumfin e Kishës.

Në Shën Sebastian, Miles Cristi, përfaqëson në mënyrë metaforike në këtë rast Gjergj Kastriot Skënderbeun, i cili u cilësua nga papë të ndryshëm si Atleta Cristi, mbrojtësi i krishtërimit perëndimor.

Chiesa di San Sebastiano
Chiesa di San Sebastiano

Koka e dhisë

Në tavanin e kishës do dallosh dhe kokën e një dhie: që në fakt ka qenë një nga kafshët mesjetare, simbol i largpamësisë së Krishtit.

Përkrenarja e Skënderbeut  ndodhet në Vienë në Kunsthistorisches Museum. Koka e dhisë dihet që ishte pjesë zbukurimi e përkrenares së Skënderbeut që u bë mbret i popullit të tij i ndjekur nga kryqëzimet e papa Piut II dhe që mbaroi tragjikisht me vdekjen e papës në Ankona.

Pra bëhet fjalë për një simbol tjetër Kastriot, pra shqiptar.

Në martirizimin e Shën Sebastianit që pasqyrohet aq bujshëm në  kanavacat e prezbiterit autorja nuk bën gjë tjetër veç lexon martirizimin e gjithë kishës së Shqipërisë, dhe një personazh specifik që paraqet një veshje me shqiponjën dykrenore kurorëzuar me historinë e familjes së Ëngjëllorëve, që njihet në histori në vitet 50 të këtij shekulli dhe që u nderuan me Urdhrina kavaleresk të San Giorgios,  një familje që u impenjua me një guxim të jashtëzakonshëm për të kujtuar memorien historike të Shqipërisë.

Në fakt jemi në pritje të veprës kompete të Luçia Nadin mbi kishën e Shën Sebastianit për të zbuluar një faqe të rëndësishme të historisë shqiptare dhe një vend në artin mesjetar për më tepër që bëhet fjalë për një nga veprat e një prej piktorëve më të mëdhenj evropianë të të gjitha kohërave:Paolo Veronezen.

Dëshirojmë të kujtojmë në fund të këtij shkrimi, zbulimin e jashtëzakonshëm të Lucia Nadin mbi Statuset e Shkodrës, të rekuperuara nga studiuesja pas 7 shekujsh nga biblioteka e Museo Correr në Venecia. Një kontribut i jashtëzakonshëm i studiueses italiane për historinë e Shqipërisë. /konica.al/

Italiania që po trondit historinë. Flamuri dhe simbolet e Skënderbeut në kishën e famshme të Venecias. Por jo vetëm kaq… Read More »