Ai konsiderohet parashikuesi më i famshëm i të gjitha kohëve. Mishel de Nostredame, që e latinizoi emrin e tij në Nostradamus, ka bërë disa parashikime ogurzeza për kohën që jetojnë.
Astrologu francez ka parashikuar se vitet 2017 – 2018, do të jenë shumë kritike për njerëzimin.
Përveç nisjes së Luftës së Tretë Botërore në këtë periudhë, ai parashikoi një kolaps ekonomik në të gjithë botën.
Sipas Nostradamusit, lufta do të nisë fillimisht mes dy superfuqive botërore dhe do të zgjasë për një periudhë 27-vjeçare. Momenti i nisjes së dhunës do të përputhet me shfaqjen e një komete masive në qiell. Sulmet nukleare dhe katastrofat natyrore do ta godasin tonë planetin, kur një planet gjigant do të afrohet tokës.
Sipas studiuesve, parashikimet e Nostradamusit për vitet 2017-2018, përfshijnë edhe shpërthimin e vullkanit në malin Vezuv (Napoli) që do të vrasë rreth 16.000 njerëz.
Në fakt, viti 2017 shënoi një luftë me terrorizmin, ku në shumë vende të botës, përfshirë Europën dhe Amerikën, ndodhën shumë sulme të përgjakshme terroriste.
Thuhet se Nostradamusi parashikoi edhe vdekjen e tij dhe një ditë para se të ndahej nga jeta tha: “Nesër, kur të dalë Dielli, nuk do të jem më këtu”.
Bashkia Vlore ben publike kalendarin e aktiviteteve me rastin e 105- vjetorit te Pavaresise. Nje gam e gjere me aktivitete kultrore e artistike qe do te shfaqen ne qytet nga dt.17- 29 Nentor 2017.
Kur kanë kaluar më shumë se 10 ditë që është raportuar i zhdukur, dalin detaje rrëqethëse për avokatin Besnik Muça.
“Balkanweb” raporton se në tragetin ku ai kishte hipur për të shkuar në Itali, janë gjetur xhupi, kartë qëndrimi italiane, çanta me sendet personale, ku binte në sy mungesa e pasaportës shqiptare të avokatit.
Keto i ka sekuestruar Policia e Durresit si prove materiale.
Zhdukja e avokatit Besnik Muça, prokuroria shqiptare vihet në lëvizje
Prokuroria ka nisur hetimet për rrëmbim personi, pas denoncimit në Shqipëri të vëllait të avokatit Besnik Muça i cili ka mbi një javë që rezulton i zhdukur, raporton “BW”.
Muça kishte dokumente të rregullta qëndrimi në Itali ku prej vitesh jetonte me bashkëshorten dhe fëmijët, ndërsa kohët e fundit ai kishte nisur punën si avokat i lirë në Tiranë dhe e ndante jetën mes Italisë dhe Shqipërisë.
Për të ndarë më shumë kohë më familjen ai udhëtonte të paktën dy herë në muaj nga porti i Durrësit në Bari për të shkuar në Macerata.
VELLAI
Në bisedën e fundit që kishte bërë me vëllain, Muça nuk kishte shfaqur ndonjë shqetësim të dukshëm, thjesht e kishte informuar se do shkonte disa ditë të qëndronte pranë familjes, ashtu si edhe herët e tjera.
Sipas vëllait, avokati dyshohet të jetë nisur rreth orës 23:00 nga porti i Durrësit, ndërsa celulari i tij ka qënë i fikur që pas atij momenti.
ZHDUKJA
Kur kanë kaluar dhjetë ditë nga zhdukja e 54-vjecarit, policia dhe familja Muca nuk ka asnjë ide për vendndodhjen e tij. Besnik Muca, i cili është denoncuar i zhdukur nga familjarët e tij prej datës dy të këtij muaji dhe konkretisht nga bashkëshortja qe ndodhet në Itali, rezulton të ketë kryer të dyja procedurat në portin e Durrësit si atë të check-in dhe sistemin TIMS.
Sipas Policisë, kjo do të thotë se avokati është nisur me tragetin e linjës Durrës-Bari mbrëmjen e 2 nëntorit, ku si destinacion final kishte Macereta-n në Itali aty ku jeton bashkëshortja dhe fëmijët e tij. Por, 54-vjecari nuk mbërriti në destinacion edhe kur kanë kaluar dhjetë ditë nga nisja. Mësohet se Muca jetonte mes Tiranës dhe Macereta-s. Ai punonte si avokat i pavarur në Tiranë dhe dy herë apo edhe më shumë në muaj udhëtonte drejt Italisë për t’iu bashkuar familjes që jeton atje.
VERIFIKIMET
Pas denoncimit më Itali nga bashkëshortja, edhe vëllai i avokatit nga kryeqyteti bëri denoncim pranë policisë së Durrësit me qëllim që të nisnin hetimet zyrtarisht nga autoritetet shqiptare dhe ato italiane. Menjëherë pas denoncimit të vëllait, policia e Durrësit nisi hetimet dhe verifikimet në pikën kufitare. Burime nga policia thanë për gazetën “Panorama” se nga verifikimet Besnik Muca rezulton të jetë nisur në Itali me tragetin e linjës Durrës-Bari mbrëmjen e 2 nëntorit. Sipas burimeve, ai ka bërë check-in dhe ka kaluar në sistemin TIMS. Nje dokument të tillë zyrtar që tregon se Muca ka kaluar kufirin e disponon edhe gazeta “Panorama“.
“Menjëherë pas denoncimit të vëllait, nisëm hetimet dhe kryejmë verifikimet e rastit për ngjarjen në fjalë. Nga verifikimet rezulton që shtetasi Besnik Muca të jetë nisur me tragetin e linjës. Rezulton që Muca të ketë kaluar të dy kordonët në Pikën Kufitare (check-in dhe sistemin TIMS). Në këto kushte, dimë që shtetasi Besnik Muca i denoncuar i zhdukur nga familjarët ka hipur në traget dhe është nisur drejt Italisë”,-thanë burime nga grupi i hetimit që është ngritur për zbardhjen e kësaj zhdukje misterioze të avokatit nga kryeqyteti.
DYSHIMET
Policia dyshon se duke marr parasysh faktin që Muca të jetë imbarkuar në traget, zhdukja e tij mund të ketë ndodhur gjatë udhëtimit në mënyrë misterioze (mund të jetë vetëhedhur nga trageti ose shtyrë nga persona te tjerë në det). Për këtë arsye, është urdhëruar që rojet bregdetare të patrullojnë përgjatë bregdetit shqiptar me qëllim për të verifikuar nëse trupi i tij ka dal në breg. Grupi hetimor po verifikon nëse avokati Besnik Muca ka pasur konflikte apo ndonjë mosmarrëveshje me ndonjë prej klientëve të tij, ndërkohë që ushtronte aktivitetin e avokatit të lirë në kryeqytet.
“Po vazhdojmë me hetime intesive dhe verifikim të cdo indicie që kemi. Një ndër pistat që po verifikojmë është edhe ajo e ndonjë konflikti me klientët e tij. Dy janë pistat aktuale: E para të jetë vetë hedhur nga trageti ose shtyrë nga persona të tjerë dhe e dyta që të jetë zhdukur në mënyrë misterioze në territorin italian.
Do verifikojmë aktivitetin e avokatit për të parë nëse ka konflikt me ndonjë klient, pasi zhdukja e tij në mënyrë misterioze bënë të dyshojmë se mund të kemi të bëjmë edhe me ndonjë larje hesapesh”,sqarojnë burime nga grupi hetimit. Muça i ka humbur kontaktet me familjarët që nga data 2 nëntor, kur ai do të imbarkohej në traget, për t’u nisur drejt Italisë. Që prej asaj dite, bashkëshortja, familjarët e tjerë në shqipëri, shokët, të njohurit dhe të afërmit e tij nuk e kanë idenë e vendndodhjes së 54-vjecarit.
Kur isha 13 vjeçe, shkolla ime, shkolla e besimit mysliman, u këshillua nga policia për t’u mbyllur për tre ditë pas 9 shtatorit, sepse kishin frikë se studentët do të ishin në rrezik dhe se ndërtesa e shkollës mund të sulmohej.Rritja e mprehtë e krimeve të urrejtjes dhe sulmet në veçanti ndaj vajzave dhe grave të dukshme muslimane treguan se ky ishte një rrezik shumë real. Por si fëmijë ishte shumë e vështirë të kuptohej pse njerëzit do të lidhnin një grup nxënësish me këto ngjarje globale.
Duke u rritur unë isha e dhembshurisht e turpshme dhe dëshiroja të shihem si e mirë. Por të gjitha vitet e mia duke qenë një fëmijë “i mirë” dukej se ishin në konflikt me mesazhet mbizotëruese që muslimanët ishin devijantë dhe të denjë për dyshim dhe se gratë myslimane në veçanti nuk mund të kishin një punë nëpër korporatat kryesore.Mënyra se si e shihja veten ishte në kundërshtim me atë se si isha “parë” nga të tjerët. 16 vitet e fundit më kanë përfshirë shumë pyetje dhe reflektime, si në kuptimin e asaj që do të thotë të jesh “i mirë”, por edhe në mitet të ndryshme raciste rreth muslimanëve.
Vështirësia kryesore është se islamofobia është aq lehtë e kuptueshme. Në vend që të fokusohet në dëmin e përjetuar nga myslimanët britanikë, islamofobia zakonisht hiqet duke argumentuar se nuk mund të jeni racist kundër një sërë idesh Natyrisht ka hapësirë për të kritikuar besimet, dhe në të vërtetë shumica e këtij debati zhvillohet midis dhe brenda komuniteteve myslimane. Por kjo është mjaft e dallueshme nga karakterizimi i muslimanëve që u mohon njerëzve mundësinë për të përcaktuar vetë identitetin e tyre. Ajo bie në kundërshtim me premisën e së drejtës për lirinë nga diskriminimi – që njerëzit të gjykohen mbi atributet e tyre individuale sesa në bazë të kategorisë në të cilën ata perceptohen se i përkasin.
Një vështirësi tjetër është se i ashtuquajturi “komunitet mysliman” është pozicionuar si homogjen, jashtë dhe i kundërvënë ndaj britanizmit.Njëzet vjet pasi Runnyemede Trust publikoi një studim të ri mbi Islamofobinë në Britani, një raport i ri përpiqet ta zgjerojë më tej debatin duke e identifikuar qartë, jo si një çështje abstrakte të kulturës, por për atë që quhet: racizmi anti-musliman.
Ne tërheqim vëmendjen ndaj mohimit të dinjitetit, të drejtave dhe lirive në një sërë institucionesh politike, ekonomike, sociale dhe kulturore. Raporti shqyrton dhe përshkruan ndikimin e islamofobisë tek individët dhe komunitetet në një sërë çështjesh, përfshirë punësimin, shëndetin, strategjinë e parandalimit të krimit e urrejtjes dhe integrimin.Ai rishfaq fokusin tek individët dhe përcakton 10 rekomandime specifike mbi atë se çfarë duhet bërë nga qeveria, mediat, shoqëria civile, autoritetet lokale dhe me të vërtetë nga të gjithë njerëzit për të luftuar islamofobinë.
Por ne gjithashtu kërkojmë të theksojmë faktin se ky është një debat për njerëzit.Vërshimi i pikave të demonizuara të komuniteteve myslimane depërton në përvojat e përditshme të individëve. Ajo manifestohet kur ata aplikojnë për punë dhe CV-ja e tyre nuk konsiderohet për shkak të supozimit se ata nuk do të “përshtaten”; kur vizitojnë një mjek ata bëjnë supozime të hamendësuara rreth mënyrës së jetesës së tyre dhe familjes së tyre “konservatore”, kur askush nuk do të ulet pranë tyre në autobus në këtë mënyrë ata sulmohen verbalisht ose fizikisht për shkak se janë muslimanë.
Kur ndonjë student në universitet shpreh një mendim dhe do të mbajë ndonjë qëndrim mbi politikën e Lindjes së Mesme ai perceptohet si terrorist dhe jo si një njeri që do të argumentojë me logjikë e arsye.Të gjithë muslimanët mund të tregojnë shembuj kur islamofobia ka ndikuar tek ata ose tek dikush që ata njohin.Një incident që vazhdon të më shqetësojë ka të bëjë me një ish-nxënës, i cili në atë kohë nuk kishte mbushur ende 12 vjeç. Në rrugën e tij për në shkollë një burrë e qëlloi në fytyrë duke pretenduar për abuzime islamofobike. Një ekuipazh plot me të rritur e panë këtë skenë dhe hnuk pati asnjë reagim.
Është e vështirë që një 11-vjeçar të kuptojë se pse i ndodhi ai sulm pikërisht atij. Por, kuptimi se islamofobia është një formë e racizmit mund ta ndihmojë atë të përballet me paragjykime dhe diskriminim.Ne nuk duhet t’i atribuojmë përgjegjësinë kolektive për krimet në bazë të identitetit të përbashkët të grupit.Por, ne gjithashtu duhet të ndalojmë së përpjekuri për të provuar vlerën e individëve muslimanë duke treguar sa shpejt ata përshtaten ose sa shumë ata bëjnë bamirësi.Muslimanët britanikë apo kudo në botë nuk janë të jashtëzakonshëm në ves apo virtyt. Ne jemi vetëm njerëz.-Farah Elahi është një hulumtuese dhe analiste e politikave për Runnymede, një organizatë e pavarur e barazisë racore.
Emri i tij është John Ward, i ka 33 vjet dhe është dëshmia më e mirë se gjithçka mund të arrihet në jetë, nëse keni ndonjë ëndërr të cilën gjithmonë keni pasur dëshirë ta jetësoni, shkruan Daily Mail.
John kishte dhënë dorëheqje nga puna e tij në Sidney, dhe 93 eurot e fundit që i kishte i investoi në atë që gjithmonë kishte dashur të bëhet – bloger,
Ai duke udhëtuar deri më tani ka fituar afro dy milionë euro, kurse karrierën e filloi si një turist që të gjitha gjërat e nevojshme i barte në çantën e shpinës. Sot, udhëtimet e tij kushtojnë shumë.
John jeton nga reklamat në blogun e tij, kurse gjatë udhëtimeve viziton vendet për të cilat dikur kishte ëndërruar dhe pretendon se jeta e tij është si ajo në ëndrra.
“Kam hequr dorë nga puna ime në Sidney pasi kisha dëshirë të udhëtojë nëpër botë dhe të bëhem bloger. Kur më janë lajmëruar kompanitë e interesuara për reklamim, mendoja se miqtë po tallen me mua. Por, për fat të mirë sot kemi bashkëpunim të ngushtë. Flejë nëpër vende të ndryshme të botës, punojë dhe argëtohem gjithkund, zgjohem në orë të çuditshme që të arrij në kohë në aeroport që të mos i humbi fluturimet”, ka deklaruar ai.
Ai është lindur në Irlandë, por prindërit e tij ishin zhvendosur në Irlandën e Veriut kur ai ishte fëmijë. Ata ishin të varfër dhe për shkak të gjendjes së rëndë ekonomike, prindërit nuk mund t’i siguronin të holla për udhëtime të ndryshme nëpër botë.
Por, pasi përfundoi fakultetin vendosi të marrë pjesë në testimin medicinal të barnave, në mënyrë që të mbledh para për udhëtime, duke marrë parasysh faktin se nuk ka mundur të llogarit në ndihmën e nënës dhe babait.
“Testimi i barnave ka qenë mënyra e vetme që të mbledh shuma të majme për një kohë të shkurtër. Pas kësaj pune, kam punuar në kampe verore me fëmijë që kanë probleme të realizojnë fluturime në Amerikë, gjë që më ka ndihmuar të vizitojë shumë vende. Pasi vija nga një familja e varfër, pas përfundimit të studimeve më është dashur të punojë shumë. Ndoshta kjo edhe është arsyeja pse kam marrë pjesë në testimin e barnave dhe kam dhënë gjuhën e letërsisë angleze në Tajlandë”, ka shtuar ai.
Por, ideja që të fitojë shumë para i ra në kokë derisa punonte në Sidney, kurse me paratë që i fitonte paguante biletën njëdrejtimëshe për në Zimbabve.
Ai pranon se reklamat në blog i kanë mundësuar të udhëtojë nëpër gjithë botën dhe të fitojë afro dy milionë euro. Për fillimin e këtij biznesi, përveç biletës së aeroplanit i janë nevojitur vetëm 100 dollarë, të cilat ia kishte dhënë një të riu nga Filipinet që t’ia dizajnoj blogun.
“Fillova punën me blog, dhe Brenda një kohe të shkurtër fitoja katër mijë euro në muaj. Më pas fillova punën në disa blogje tjera, ku punësova njerëz tjerë që shkruanin shpejt dhe më sillnin shuma marramendëse në muaj – deri në 40 mijë euro”, pretendon John.
“Shqiptarët dhe Lotaria Amerikane” ishte tema e emisionit të sotëm “Njerëz në Fokus” të gazetares Ola Bruko në News24. Përveç diskutimeve në studio, kanë rrëfyer eksperiencën e tyre edhe qytetarë shqiptarë që kanë pak kohë që kanë mbërritur në “tokën e premtuar”.
Anisa Mimo është një nga shumë shqiptarë që ka shkuar në SHBA përmes Lotarisë Amerikanë bashkë me bashkëshortin e saj. Ajo rrëfen se në fillim e ka pasur të vështirë, por tashmë është stabilizuar dhe nuk dëshiron të kthehet në Shqipëri.
“Jetojmë në Boston të Shteteve të Bashkuara të Amerikës prej 3 vitesh bashkë me bashkëshortin tim. Në Shqipëri sapo u diplomova për diplomaci dhe punoja në call center. Bashkë me bashkëshortin ishim në kërkim të një pune në profesion, por ishte gati e pamundur. Bashkëshorti bëri aplikimin për Lotarinë Amerikane. Kishim aplikuar disa here. Është një procedurë e gjatë deri në momentin që arrin të ikësh në SHBA dhe duhet të kesh edhe garant. Unë kisha një kushërirën time që më strehoi dhe më pas gjetëm një punë”- thotë ajo. 7i6jm Ndër të tjera Anisa Mimo shprehet se në fillim e kishte të vështirë në SHBA dhe bashkë me bashkëshortin kishin bërë punë të rëndomta, por tashmë punojnë me bashkëshortin në një bankë dhe nuk dëshirojnë të rikthehen në Shqipëri.
“Në momentin që u vendosëm këtu kishte sfida, por mendoj se është zgjidhja e duhur në momentin e duhur. Jemi duke u zhvilluar dhe SHBA na ka dhënë më tepër se sa mund të na japë Shqipëria. Ne filluam të punonim në pastiçeri si fillim, më pas aplikuam edhe në vende të tjera dhe tani kemi 2 vite që punojmë në bankë. Jemi sistemuar sa i përket anës profesionale dhe të ardhurave. Kur jetonim në Tiranë të ardhurat që merrnim atje nuk na mjaftonin. Mendoj për sa kohë jemi të rinj dhe për t’u rritur profesionalisht ky është vendi i duhur dhe për momentin nuk kemi ndërmend të kthehemi në Shqipëri”- tha Anisa Mimo, raporton BalkanWeb.
Por në emision janë trajtuar edhe rastet e shqiptarëve që kanë shkuar në SHBA dhe janë rikthyer. I tillë është rasti i një qytetareje nga Korça e cila është rikthyer pas 10 vitesh qëndrimi në SHBA.
“Në vitin 2000 më doli lotaria dhe kemi qënë me shkëputje sepse kemi biznesin këtu. Amerika është vendi i mundësive. Kemi qenë fotograf dhe fotograf jemi akoma”- ka thënë Miranda Duro.
Mund të kishin qenë edhe më shumë se 100, por këto ishin ato më të bujshmet, që kanë mbetur në mendjen e shqiptarëve. Janë vrasje “të vjetra” e vrasje “të reja” dhe, në një mënyrë apo në një tjetër, kanë shënjuar historinë e Shqipërisë. Janë vrasje politike, vrasje për pushtet, vrasje për pasion, por edhe për një llaf goje. Viktimat ishin politikanë, biznesmenë, luftëtarë e njerëz publikë. Nuk ka rëndësi nëse kishin poste ose jo, eliminimet e tyre kanë bërë shumë bujë.
Me pistoletë, me thikë, me helm… format janë nga më të ndryshmet dhe skemat nga më të çuditshmet. Gazetari Roland Qafoku sjell për adhuruesit e historisë e më së shumti të ngjarjeve të mistershme, librin “100 vrasjet më të bujshme në historinë e shtetit shqiptar”. Një vepër voluminoze, që i ka kushtuar autorit vite kërkimi në arkiva, shfletime dhe takime me dëshmitarë, e cila na sjell për herë të parë historinë e Shqipërisë përmes vrasjesh, që zënë fill që me Shpalljen e Pavarësisë, deri në ditët tona. Autori sjell fakte të reja për çdonjërën nga ngjarjet, që vërtiten rreth personazhesh të famshëm.
Nëse nuk e dini si është vrarë Isa Boletini, Ismail Qemali, Bajram Curri, amerikanët e Mamurrasit, Qemal Stafa, Margarita Tutulani, Vojo Kushi, Bardhok Biba, Adem Jashari, Azem Hajdari e deri te vrasjet e viteve të fundit të bankierit Artan Santo e komisari Artan Cuku, mund të gjesh informacione, të thëna e të pathëna, në librin e Qafokut. “Përjashtova nga lista vetëvrasjet, aksidentet ose vdekjet në incidente, fatkeqësitë natyrore dhe ato të ndodhura në rrethana të këtij lloji. Nuk kam përfshirë në këtë listë asnjë pushkatim ose varje që është kryer me vendim gjykate. Natyrisht, ka shumë pushkatime të padrejta në historinë e Shqipërisë, por ama nëse ato kanë pasur një vendim gjykate, sado i padrejtë të ketë qenë, atëherë ato nuk mund të ishin pjesë e kësaj liste”, shprehet autori. Ama në libër gjejmë edhe emrat e Nako Spirut e Mehmet Shehut, vdekja e të cilëve është futur në histori si vetëvrasje.
“Me qëmtime dhe një punë prej dy dekadash kam mundur të sjell një variant të besueshëm, që ato jo vetëm kanë qenë vrasje të pastra, por që vetë shteti ka qenë ideator, pjesëmarrës dhe autor në to. Për mua është e rëndësishme të themi mjaft më me teoritë zyrtare se Mehmet Shehu dhe Nako Spiru vranë veten. Ekzaktësisht ata janë vrarë dhe në këtë libër ka shumë fakte e dëshmi që e vërtetojnë këtë”, thotë ai. “Rolandit i do njohur merita që ia ka dalë të bëjë bashkë ata për të cilët Fishta thosh se ‘është më kollaj të bësh bashkë një grusht me miza sesa 5 shqiptarë’, paçka se për t’ia dalë kësaj pune i është dashur të punojë njëzet vjet mbi dosje dhe të presë të ndërrojnë jetë më parë. Duke qenë gazetar i kronikës, në shumicën e vrasjeve të pas vitit ’90, Rolandi i ka ndjekur ato gati në kohë reale, ka qenë në vendngjarje ku ndoshta ende nuk ishte përtharë gjaku, ka pyetur njerëz ende të freskët nga ndodhia dhe kjo e bën edhe më të besueshëm analizën e tij.
Për ngjarjet e mëparshme, aha, ka arritur ‘me vonesë’ në vendngjarje, diku 30 e 40 e diku edhe 100 vjet me vonesë, ndaj analiza i është dashur të bëhet veç mbi dokumente dhe dëshmi të shkruara. Dhe si për të plotësuar këtë prekje të vendngjarjes, shërbejnë skicat e momenteve të fundit që shoqërojnë secilin rast, skica që të fusin gati brenda ambientit të zymtë ku, trokitja e hapave të fundit shoqërohet me zhurmën e të shtënave. Edhe nga kjo pikë- pamje, ky libër është kontribut për kujtimin e gjithë këtyre njerëzve që nuk janë më”, nënvizon Artan Lame në parathënien e librit të Roland Qafokut, botuar nga shtëpia botuese “Onufri”.
ROLAND QAFOKU Në atë terren armiqësor të Shqipërisë komuniste të Pasluftës së Dytë Botërore kishte vetëm dy rrugë: ose të të vrisnin si armik, ose të vrisje veten. Nako Spirut i ndodhën të dyja. Të enjten e 20 nëntorit në orën 20:00, ministri i Ekonomisë dhe kryetari i Komisionit të Planit të Shtetit në qeverinë e Kryeministrit Enver Hoxha u gjet i plagosur, i ulur në kolltukun e zyrës së tij dhe – në orën 02:00 të mëngjesit të ditës tjetër ndërroi jetë në spital.
SKENA E KRIMIT Në orën 20:00 të 20 nëntorit, ministri i Ekonomisë dhe kryetari i Komisionit të Planit të Shtetit, Nako Spiru, duhet të ishte në sallën e mbledhjeve në Komitetin Qendror për mbledhjen e thirrur enkas për të. Por i ulur në kolltukun e zyrës së tij, dy plumba të dalë nga një revolver e qëlluan në trup duke i shkaktuar vdekjen. Ata që kanë dëgjuar krismat kanë rendur me vrap në zyrën e tij. E kanë parë shefin e tyre të larë në gjak dhe kanë nisur të ndihmojnë. Kanë lajmëruar një ambulancë dhe menjëherë e kanë nisur në spital. Por atje Nakoja nuk u mbijetoi plagëve dhe gjashtë orë pas përpjekjeve të mjekëve, ai ndërroi jetë.
ARSYET E ELIMINIMIT TË NAKO SPIRUT Në vitin 1947, Shqipëria jo vetëm që ishte nën ndikimin jugosllav, por po ravijëzohej një projekt i zi për kthimin e saj në republikë të shtatë të saj. Brenda qeverisë së Enver Hoxhës kishte një kundërshtar të fortë: ky ishte Nako Spiru. Ministri i Ekonomisë dhe kryetari i Kontrollit të Lartë të Shtetit kishte kohë që e kundërshtonte me forcë planin që ekonomia shqiptare do të mbështetej në të ardhmen vetëm në ndihmën e Jugosllavisë.
Savo Zllatiç, i ngarkuari i Titos, në një takim me Enver Hoxhën më 6 nëntor 1947 ka derdhur një lumë akuzash ndaj Nako Spirut: “Ne kemi bindjen që Nako Spiru e kryen këtë veprimtari antijugosllave e antishqiptare si agjent i imperializmit. Ai punon për shërbimet e huaja kundër vendeve tona… Shoku Tito më porositi që t’i shihni mirë këto çështje, veçanërisht çështjen e Nako Spirut. Që aty nis edhe e keqja, andej duhet të fillojë edhe shërimi. Revolucioni i ka këto”. Por, i ndodhur në një situatë të vështirë, Kryeministri dhe Sekretari i Parë i PK të Shqipërisë, Enver Hoxha, e quante më shumë zbulimin e Titos për veprimtarinë e Nako Spirut si sulm ndaj vetes. Në këtë mënyrë e kritikoi fort anëtarin e kabinetit të vet dhe anëtarin e Byrosë Politike. Ndikim në këtë kryqëzim kishte edhe zëvendëskryeministri dhe ministri i Brendshëm, Koçi Xoxe. Vetëm tri ditë pas bisedës me të dërguarin e Titos, Koçi Xoxe shkoi në shtëpinë e Hoxhës dhe i tha këto falë: “Gjithë e keqja nis nga Nakoja dhe nga mbështetësit e Nakos. Ata duhet t’i spastrojmë”.
Se si duhet ta bënte spastrimin ministri i Brendshëm që ka në kurriz shumë krime, këtë e dinte vetëm ai. Për dy ditë me radhë, më 18 dhe 19 nëntor, Spiru u kritikua rëndë në Byro dhe një ditë më pas pritej diskutimi i tij. 20 nëntori ishte dita më e ngarkuar, më e rëndësishme për fatin dhe jetën e tij. Në pjesën e parë të kësaj dite Nako Spiru zhvilloi dy takime: të parin me ambasadorin e Bashkimit Sovjetik në Tiranë, A. Gagarinov, të cilit i kërkoi ndihmë për këtë situatë, por ai nuk i premtoi. Ja raporti i diplomatit rus për takimin me Spirun.
“Tiranë/ 19 nëntor 1947/ Sekret. Sot mua më bëri vizitë Nako Spiru, i cili erdhi me iniciativën e vet. Është vështirë ta quash këtë bisedë, më saktë, më drejt, kjo mund të quhet monolog. Pasi u përshëndetëm, ai direkt filloi të thotë se do të dëshironte të fliste për mbledhjen e djeshme të Byrosë Politike të KQ-së”. Takimin e dytë e pati me Enver Hoxhën, të cilit i kërkoi 5 ditë kohë. “Desha t’ju lutem edhe një herë, – më tha, – Kuptoni situatën time të rëndë. Influenconi që të më jepen 5 ditë kohë”. Por kryeministri dhe njëkohësisht shef i tij e refuzoi duke i thënë se duhet të fliste hapur për gjithçka që ka mbetur e mbuluar prej vitesh. Për këtë takim, Enver Hoxha shkruan në kujtimet e tij: Mbledhja e Byrosë Politike ishte lënë në orën 20:00. Por, pikërisht në këtë orë Nako Spiru qëllohet me dy plumba në trup. Pas 6 orësh në spital, ai ndërroi jetë.
U VRA APO U VETËVRA? Versioni zyrtar i vdekjes së Nako Spirut edhe sot është ende në fuqi: ai ka vrarë veten. Por janë shumë fakte, detaje, dëshmi që hedhin dritë për të kundërtën, se gjithçka ka qenë një vrasje e pastër. I pari që jep versionin pa u zhvilluar asnjë veprim hetimor është Kryeministri Enver Hoxha. “Mbasandaj pak minuta pas orës tetë, d.m.th. 20:00, në të cilën ishte caktuar mbledhja, ai vrau veten si një armik, si një tradhtar i Partisë”. Çudia është se edhe lajmin për ngjarjen Enver Hoxhës ia dha Koçi Xoxe: “Të kam thënë – thirri ai, ai është armik i poshtër. Ia hoqi vetes dhe mbaroi si qentë. Tani vërtetohet se ka qenë armik e shkuar armikut… Fliste me një zemërim të tillë ku s’ishte e vështirë të dalloje një gëzim të brendshëm, të thellë. Kishte ikur nga skena e komplotistëve pengesa e vetme për t’u drejtuar shigjetat ndaj meje”.
Miku i Nako Spirut, i luftës dhe i pasluftës, Ramiz Alia, e quan vrasje duke i vënë thonjëzat falës. Në fakt, në versionin që ai jep thonjëzat janë pa kuptim. “Një natë të nëntorit të vitit 1947, Nako Spiru vrau veten. Sapo e dëgjova këtë lajm të hidhur, nuk kisha dyshim se Nakon e “vranë” jugosllavët, se ai ishte viktima e parë e tyre. Kur u vetëvra Nako Spiru, unë punoja në Organizatën e Rinisë, si sekretar i përgjithshëm i saj. E njihja mirë Nakon, ashtu siç njihja edhe familjen e tij, nënën, motrën dhe vëllanë, të cilët banonin në Durrës. E mbaj mend mirë… Kishte kaluar mesnata, kur më njoftojnë të paraqitesha menjëherë në zyrat e KQ të Partisë. Shkova atje dhe, Manush Myftiu, i cili atëherë drejtonte Sektorin e Agjitacionit e Propagandës në Parti, më tha: Nakua u plagos rëndë aksidentalisht dhe më pas ka vdekur. Si aksidentalisht? – e pyeta. Ai më përgjigjet: Duke e pastruar, i kishte shpërthyer arma që mbante në dorë. Vetëm kaq. Asgjë më tepër. Më porositi që të nisesha menjëherë për në Durrës dhe të njoftoja për këtë gjëmë familjen e Nakos”.
Por bindja dhe dyshimet ua kanë lënë vendin provave. Edhe pse eksperti mjekoligjor, Bardhyl Çipi, në një analizë të posaçme për këtë ngjarje, mbështet tezën e vetëvrasjes, ai gati dorëzohet përpara trajektores që ka përshkuar plumbi në trupin e Nako Spirut: “Nga pikëpamja mjekoligjore dhe kriminalistike, argumenti kryesor që dëshmon për versionin e vrasjes, pa dyshim që është drejtimi i pjerrët që duhet të ketë pasur kalimi i predhës në trupin e viktimës, sipas dëshmisë së Dr. Hoxhës, që përputhet me atë të marangozit të kolltukut ku duhet të ketë qenë ulur Nako Spiru, në momentin që është qëlluar me armë zjarri.
Zakonisht, një vrasës më këmbë, që qëllon në trup nga përpara një viktimë të ulur në karrige apo kolltuk, duke qenë se është në një pozicion më lart se viktima, i shkakton një plagë arme zjarri me drejtim të pjerrët, sikurse duhet të ketë qenë edhe ajo e rastit të Nako Spirut. Ndërsa në një qitje të zakonshme me qëllim vetëvrasjeje të kryer nga viktima me dorën e saj, zakonisht duhej të ishte shkaktuar një plagë arme zjarri horizontale”.
Por gjetja e plumbit në kolltukun e Nako Spirut, është prova më e fortë se Nako Spiru është vrarë dhe jo vetëvrarë. A mund të vrasë veten njeriu në pozicion të pjerrët? Dëshmia e Vath Jeshilit, specialist në Komisionin e Planit të Shtetit, përmbys plotësisht versionin e vetëvrasjes. “E ja kështu, Ahmeti thërret një ditë marangozin Spiro që ta modifikonte kolltukun. Duke punuar, Spiroja gjen plumbin në dërrasën e kolltukut. Ahmeti më thërret menjëherë: “Hajde se ç’kemi gjetur!” Po, ai ishte plumbi që kishte vrarë Nakon. Unë nuk jam specialist kriminalistike, por ajo që më bëri përshtypje, ishte pozicioni i plumbit. Nakoja ka qenë ulur në kolltuk kur ka vrarë veten. Në atë pozicion, plumbi duhej të ishte horizontal. Jo, ai ishte në pozicion të pjerrët, rreth 45 gradë, në një dërrasë në shpinë të kolltukut. Më shkoi mendja se mund të kishim të bënim me një vrasje. Por këtë nuk ia thashë njeriu. Mora plumbin dhe e futa në një qese plastmase, që e mbajta në tavolinë për aq kohë sa punova në Komisionin e Planit të Shtetit. Pastaj kalova specialist i ekonomisë për plan-bilancin në Ministrinë e Shëndetësisë, në vitet 1989-91. Atyre që më vinin në zyrë, shpesh u thosha se ja, “ky është plumbi që i mori jetën Nako Spirut”.
PËRSE-TË E VRASJES Projugosllav dhe më pas kundër i tyre, i pambështetur nga diplomatët e Bashkimit Sovjetik në Tiranë dhe i braktisur nga Enver Hoxha pas kritikave të rënda që kishte bërë, Nako Spiru duhet të ketë qenë në një gjendje terrori ato ditë nëntori. Më mirë se kushdo, situatën e tij e jep Ramiz Alia, por duke llogaritur këtu që vetëvrasja gjatë regjimit komunist ishte veprim i dënueshëm edhe pas vdekjes, Alia e gjen me mjeshtëri justifikimin.
“Ai (Nako Spiru) vërtet gjatë Plenumit të Beratit ishte radhitur me tezat jugosllave që godisnin Enver Hoxhën dhe vijën e PKSH gjatë luftës, por nuk ishte as projugosllav, as antishqiptar. Ai ishte komunist dhe në të njëjtën kohë, patriot i vendit të tij. Është e qartë se Nakua, pas çlirimit të vendit, kur jugosllavët kërkuan që të vërë në praktikë planet e tyre për nënshtrimin e Shqipërisë, u “zgjua” dhe refuzoi të zbatonte kërkesat e tyre. Nga rrethanat që u krijuan, si rrugë shpëtimi ai zgjodhi vetëvrasjen, pa gjetur forcën që të denonconte të gjitha veprimet antishqiptare të jugosllavëve, si gjatë Plenumit të Beratit, ashtu edhe pas çlirimit të vendit”.
Një 18-vjeçar i ka dhënë fund jetës ditën e sotme në qytetin e Librazhdit, pasi është hedhur nga ura e Bushtricës. Ai quhet Fatjon Feci, nxënësi i vitit të tretë të shkollës së Mesme Qukës i ka dhënë fund tragjikisht jetës sot duke u hedhur nga Ura e Bushtricës.
Djali duket se nuk ka qenë mirë dhe ka manifestuar shenja edhe në shtëpinë e tij sipas familjarëve të tij.
Nga të dhënat e para mësohet se nëna e djalit i kishte kërkuar ditën e sotme mësueses që ta kishte në kujdes, pasi ai nuk ndihej mirë. Dhe mësuesja ashtu ka vepruar.
Shokët e tij shprehen se që nga koha që ai filloj të shoqërohej me ata dy djem të panjohur që vinin fiks në orën 10:30 të paradites ai filloj të mos të shoqërohej me taderi sa kishin marre vesh që kishte vrarë veten.
“E kam pasur shumë shok rrinim bashkë, hanim bashkë, i tregonim çdo gjë njëri tjetrit, mirëpo erdhi një kohë që ai nuk më fliste më. Filloj të bëhej agresiv edhe shumë i dhunshëm. Unë nuk e mendoja kurrë se mund të ndodhte kjo që ai bëri.
Ai filloi të shoqërohej me disa të panjohur që takoheshin vazhdimisht madje sot nuk e pashë në shkollë deri sa mora vesh lajmin që është hedhur nga ura. Unë e njoh Fatjonin edhe ishte tip i urtë, asnjëherë agresiv, nuk e kuptoj pse duhet të merrte një vendim kaq të tmerrshëm”-shprehet një shokë ti i klasës në shkollën e Mesme Qukës.
Mendohet se rënia e tij ka qenë e menjëhershme dhe ata dyshojnë se i riu u vetë hodh nga lartësia e madhe prej Urës së Bushtricës.
Policia bashkë me hetuesit nuk gjetën shenja dhune mbi trupin e tij. Megjithatë po hetojnë se cilat ishin shkaqet që e dërguan atë të ndërmarrë aktin fatal pasi ka dyshime të forta se ai është vetë hedhur nga ura duke ndërmarrë vendimin fatal të vetëflijimit. Për këtë qëllim po merren në pyetje të afërm dhe familjarë e të ndierit.
</
.jpg)
