Një nga historitë që u trajtua në programin “Dua të të bëj të lumtur” ishte historia e Entelës dhe familjes së saj. Entela kishte 13 vite pa i takuar ata. Gjithçka kishte nisur kur ajo ishte martuar dhe më pas ishte divorcuar. Familja e saj nuk kishte pranuar që pas divorcit ajo të jetonte me ta dhe kështu Entela ishte detyruar të merrte shtëpi më vete.
Më pas ajo u njoh me dikë tjetër dhe u martua me të. Nga kjo martesë Entela pati dy fëmijë, Kristin dhe Markon. Pas 8 vitesh ajo ishte divorcuar me bashkëshortin e dytë pasi ai pinte dhe ishte i dhunshëm. Edhe pse Entela ishte bërë nënë, mamaja e saj nuk kishte shkuar për ta takuar dhe as për t’i njohur nipërit.
Kristi dhe Marko nuk i kishin takuar asnjëherë gjyshërit e tyre edhe pse ata jetojnë në të njëjtin qytet. Jo vetëm gjyshërit, por edhe pjesën tjetër të familjes të mamasë së tyre. Kjo për shkak se nëna e Entelës nuk i lejon që të kenë kontakte.
Ishte Kristi, ai që kishte ftuar mamanë e tij në programin “Dua të të bëj të lumtur” për ta bashkuar atë me familjen e saj dhe pse jo për të njohur gjyshërit dhe tezet.
Arbana Osmani kishte dërguar dy ftesa drejtuar gjyshërve dhe tezes së Kristit, Albanës. Ftesës iu përgjigj vetëm tezja pasi gjyshërit nuk kishin mundësi që të vinin për arsye shëndetësore.
Në momentin që u hap zarfi, Albana mbeti e shtangur dhe uli kokën duke pohuar që ishte motra e saj, me të cilën kishte 13 vite pa u takuar. Kristi i kërkoi tezes së tij që ajo të fliste me Entelën sepse kështu të dyja do të ishin tepër të lumtura. Më pas Arbana e pyeti Albanën nëse ajo dëshironte që të dëgjonte mesazhin e tyre. Ajo u përgjigj: “Po”.
Arbana i kërkoi Kristit që të linte studion dhe të shkonte në prapaskenë sepse këto biseda i takonin të rriturve. Motrat patën një komunikim të gjatë në studio, por në fund ato nuk e përqafuan njëra-tjetrën.
Besimtarët e krishterë e dinë se Jezu Krishti ka qenë hebre. Me siguri keni dëgjuar edhe se Ajnshtajni ka qenë hebre.
Adhuruesit e modës e dinë tashmë se Calvin Klein ka qenë gjithashtu hebre. Disa nga ata që janë lexues të rregullt të librave të ndryshëm, ndoshta kanë dëgjuar edhe për Ana Frank, vajzën me ditarin më të dhimbshëm të shkruajtur ndonjëherë , që po ashtu ka qenë hebre. Ajo çfarë të kalon menjëherë në mendje kur flitet për hebrenjtë, është inteligjenca e tyre shumë e lartë. Studimet kanë treguar se koeficienti i tyre i inteligjencës është rreth 15 njësi mbi mesataren duke i bërë të njihen si gjeni në popullatën botërore. Kjo gjë nuk është pak.
Por çfarë i bën hebrenjtë kaq të zgjuar? Në fakt ka dy teori të mbështetura nga mjekë, psikologë dhe shkencëtarë në mbarë botën. Njëra ka të bëjë me aspektin gjenetik, dhe tjetra me ambientin që i rrethon.
Aspekti gjenetik.
Thuhet se hebrenjtë e kanë të trashëguar në gjene inteligjencën e tyre. Shumë persona mund të mendojnë se inteligjenca nëse nuk vihet në punë, është e kotë, por studimet ka treguar se fëmijët hebrenj, edhe të pastimuluar nga ambienti për ta treguar inteligjencën e tyre, sërish kanë treguar intelekt më të zhvilluar se fëmijët e tjerë. Mirëpo të njëjtat studime kanë nxjerrë në pah edhe shumë sëmundje në rrethin e hebrenjve. Pothuajse çdo hebre vdes nga sëmundja e Gaucher-it, Tay-Sachs, ose nga forma të rralla të anemive. Dy sëmundjet e para kanë të bëjnë me degjenerimin dhe shkatërrimin e neuroneve, pra të qelizave bazë të trurit që janë përgjegjëse për gjithë aktivitetin mendor. Pra, vërtet hebrenjtë kanë inteligjencë më të lartë, por kanë edhe më shumë rrezik për të vuajtur nga sëmundje nervore. Studimet e tyre kanë ngritur edhe shumë teori të rëndësishme, sipas të cilave, nëse vërtet gjendet një mënyrë për të përdorur një pjesë të madhe të trurit tonë (jo vetëm 10 të tij sa përdorim të gjithë ne), kjo do të shtojë rrezikun edhe për shfaqjen e sëmundjeve nervore.
Aspekti ambiental.
Këtu ndalen shumë studimet dhe e mbështesin fortë idenë se fëmijët hebrenj rriten të zgjuar, sepse prindërit i kushtojnë shumë vëmendje edukimit dhe arsimimit të tyre. Është e pamundur që të gjesh një fëmijë hebre në moshën 5 vjeçare që të mos dijë minimumi dy gjuhë të huaja dhe kjo ndodh, sepse sapo fëmijët nisin të flasin, prindërit e tyre u mësojnë fillimisht shkrimin, leximin dhe gjuhët e huaja. Kjo gjë i bën ata më të zgjuar dhe më të dalluar në aspektin verbal. Nuk ndodh shpesh të gjesh hebrenj të famshëm në fusha të artit. Shumica e tyre janë avokatë, gjuhëtarë, mjekë, sepse në vite stimulojnë dhe përforcojnë vetëm pjesën e të mësuarit verbal në tru.
E dini se si funksionon truri i njeriut? Njësoj si muskujt e një personi body-builder. Ushtrimet e shpeshta që ai bën, ia bëjnë muskujt më të mëdhenj e më të fuqishëm. Njësoj edhe truri i njeriut, nëse stërvitet, vë në punë një pjesë më të madhe të tij dhe arrin “të përthithë” më shumë informacione.
Prindërit hebrenj, sapo fëmija i tyre nis të flasë, fillojnë të ulen e t’i mësojnë ata. Fillimisht nisin me një orë e më pas me rritjen e tyre, e shtojnë edhe kohëzgjatjen e mësimit. Dhe nëse e mendoni, është e pamundur që një fëmijë të mos bëhet një i rritur inteligjent, nëse përditë truri i tij vihet në punë kaq shumë kohë për të mësuar. Këtë shembull kanë marrë edhe familjet në Indi dhe Kinë, ku mund të shohësh fëmijë në kopsht që mbajnë në duar libra që mezi sa i ngrejnë. Ata duan të mësojnë. Ata duan të bëhen inteligjentë e ta çojnë përpara botën dhe shoqërinë.
Në fund të fundit, inteligjenca drejton botën. Kjo është arsyeja se pse Adolf Hitleri i trembej hebrenjve. Ai nuk i trembej atyre si njerëz, sepse lehtësisht mund t’i ekzekutonte siç bëri me gjithë viktimat gjatë kohës së sundimit të tij. Ai i trembej inteligjencës së tyre dhe e dinte që, nëse do t’i jepte atyre sadopak liri, ata do ta rrëzonin nga pushteti.
Hebrenjtë janë shembulli perfekt i thënies së psikologut të njohur Skinner “Më jepni një fëmijë dhe unë do ta bëj atë si ta doni juve”. Pra, nëse ne duam një shoqëri inteligjente, duhet të punojmë me fëmijët tanë. Nuk është gjë e keqe ta largojmë pak fëmijën nga lojërat reale apo elektronike dhe ta mësojmë atë nga pak që të vogël, sepse siç ka thënë edhe populli ynë “Gur gur bëhet kalaja”. Dalëngadalë edhe inteligjenca e tyre do të forcohet akoma më shumë. Hebrenjtë në fund të fundit janë një mit, për aq kohë sa mbështetet fortësisht se ata bëhen të zgjuar, sepse prindërit u kushtojnë orë të tëra duke i mësuar që të vegjël. Për aq kohë sa kemi të bëjmë me një mit, ne mund të bëjmë më shumë se aq, nëse i përkushtohemi fëmijëve tanë aq sa duhet, për t’i bërë ata, të rriturit që ne duam të shohim në këtë shoqëri.
Lezha është një nga zonat më të bukura dhe më të pasura të Shqipërisë, falë vendndodhjes së saj, buzë detit nga njëra anë dhe maleve nga ana tjetër, me një klimë dhe mikroklimë që do ta kishte zili çdo vend i botës. Begati dhe bukuri
Duke qenë nën ndikimin e klimës mesdhetare, me ditë me diell mbi mesataren e vendit, Lezha shquhet për prodhimet bujqësore e blegtorale, sidomos për perimet e herëshme, për prodhimin e patates e të bostanit, të frutave e të tjera produkte blegtorale. Prodhime të tilla si vera “Kallmet”, rakia “Lezha”, mishi i gjelit të detit i racës së njohur “Zadrima”, etj janë tashmë të njohura e vlerësuara në vend e jashtë tij. Vetë fakti që Lezha në të dy krahët rrethohet nga dy fusha pjellore, ajo e Zadrimës dhe e Bregut të Matit, ka në vetëvete premisën e zhvillimit si të industrisë për sektorin, ashtu edhe të agroturizmit, i cili është në fillimet e tij premtuese. Lezha për vetë pozitën gjeogafike që ka, turizmi bregdetar mbetet më kryesori. Rajoni ka një sipërfaqe turistike bregdetare afro 11 000 ha, vijë bregdetare prej 38 km (duke filluar nga Kepi i Rodonit dhe deri në Velipojë),me plazhet e mrekullueshme të Shëngjinit, Tales, Patokut, Godullit etj. Gjerësia e brezit bregdetar prej 3 km përbën një tjetër favor për zhvillimin e turizmit. Ndodhet në bregdet, në jug të Shëngjinit. Përbën një lagunë të vogël interesante të formuar nga akumulimet lumore e detare. Është e gjatë rreth 850 m dhe e gjerë rreth 400 m. Në të është formuar një ekosistem, ku dallohet një botë shumë e pasur bimore dhe shtazore. Ka vlera shkencore (biologjike), ekologjike. Për të vajtur tek ky monument natyre duhet ndjekur itinerari i rrugës automobilistike Lezhë- Shëngjin – Merxhan.
Plazhi i Shëngjinit
Është një prej plazheve më të përmendur të Veriut të Shqipërisë, i njohur veçanërisht për kualitetin e rërës. Gjendet 8 km larg qytetit të Lezhës. Këtu ka 200-300 ditë me diell në vit. Në veri të plazhit të Shëngjinit në një largësi prej 2.5 km, rrëzë kodrave të Rencit, gjendet i mbrojtur nga erërat plazhi i mrekullueshëm i “Ranës së Hedhun”. Ndër plazhet më të frekuentuara si nga pushuesit vendas ashtu dhe të huaj, mbetet plazhi i Shëngjinit, ku fluksi ditor i pushuesve varion nga 40 000 (në ditë të zakonshme) deri në 90 000 (në fundjavë). Pushuesit janë kryesisht nga 3 rrethet e Qarkut Lezhë, por edhe nga Shkodra, Kruja dhe kryeqyteti. Rruga e Kombit, Durrës- Kukës-Morinë, ka rritur me 30 %.numrin e pushuesve kosovarë dheshqiptarëve të Maqedonisë.
Në plazhin ranor, që ofron Shëngjini me shetitoren e re dhe një varg invetimesh në gjith infrastrukturën e bregut, turizmi sa vjen dhe njeh zhvillim të vrullshëm. Pastërtia e detit, ajri i pastërt si dhe qetësia që ofron ky plazh përthith çdo vit e më shumë turistë të huaj dhe vendas , të cilët shprehen të kënaqur nga shërbimet e ofruara. Njësitë akomoduese, të cilat ofrojnë një shërbim cilësor, shtrihen në një pjesë të madhe të gjatësisë së plazhit. Këto janë ndërtime të viteve të fundit dhe nuk mungojnë baret, restorantet, diskot etj, të cilat plotësojnë më së miri kënaqësitë e turistëve. Plazhi i Shëngjinit me disa pika pothuajse të virgjëra është një premisë për ndërtimin e fshatrave turistikë, të cilat kanë nisur të ndërtohen me inisiativa private.
Në Shëngjin vihet për diellin, për detin e rërën, për bukuritë e rralla, që natyra u ka dhuru-ar banorëve mikpritës e të shoqërueshëm. Rripi i gjerë i rërës së pastër, nga njëra anë kufizohet me detin dhe nga ana tjetër me pyllin e rrallë me pisha e drurë të tjerë. Një rrip i ngushtë rërë me bimësi, ndan ujrat e cekta bregdetare me lagunat.
Plazhi i Tales
Edhe plazhi i Tales, në Komunën e Shënkollit, deri më dje “i virgjër”, pas përfundimit të ndërtimit të rrugës lidhëse me autostraden Lezhë-Tiranë, po popullohet çdo ditë dhe më tepër, dhe çdo sezon, po e rrit ofertën turistike. Investimet e vazhdueshme infrastrukturore, por dhe zgjerimi i rrjetit të hoteleve dhe njësive të sherbimit nga investitorët vendas, po e kthejnë Plazhin e Tales në një destinacion të rendësishëm të turizmit detar e familjar. Rripi i gjerë i rërës së pastër, nga njëra anë kufizohet me detin dhe nga ana tjetër me pyllin e rrallë me pisha e drurë të tjerë. Një rrip i ngushte rëre me bimësi, ndan ujërat e cekta bregdetare me lagunat.
Ishull-Lezha, gjuetia turistike
Shëngjini, për vetë kushtet që ka, ofron si të veçantë edhe gjuetinë në rezerva të posaçme, si dhe peshkimin me natyrë sportive, por edhe për biznes, kryesisht në det, si dhe në ujrat e lagunave të Kenalles, Kunes, Merxhanit e Vainit. Shoqata e Gjuetarëve të Lezhës ka krijuar marrëdhënie të rregullta me shoqata gjuetarësh të vendeve fqinje, të cilët frekuentojnë gjithnjë e me shpesh Shëngjinin, gjë që tregon se kjo formë e turizmit është një mundësi tjetër për zhvillimin e kësaj zone me tradita në këtë fushë.
Shërbimi, i shkëlqyer, njerëzit shumë miqësorë Në plazhin e Shëngjinit dhe të Kunes, pushuesit gjejnë hotele, restorante e mjedise të tjera, të ngritura në përshtatje me kushtet dhe traditat e zonës, por edhe shtëpi tradicionale, me kopshte dhe lulishte të bukura. Kudo ofrohet kuzhina tradicionale, por edhe ajo e huaj, sipas shijes e kërkesës. Mbizotërojnë prodhimet e detit, shpendët e egër dhe mishi i zgarës. E, mbi të gjitha, shërbimi i standardeve bashkëkohore.
Natyrë e papërsëritshme
Dy lagunat e Lezhës, Kune e Vain, me sipërfaqe rreth 1800 ha. Janë të njohura e të vlerësuara në Mesdhe për florën e faunën e pasur që kanë. Gjenden pranë qytetit dhe lidhen me detin Adriatik. Dy lagunat e Lezhes janë mjaft atraktive. Atje natyrshëm shkohet për një shëtitje në natyrë, për ajrin e pastër, aromën e pyllit e flladin e detit, shkohet për të shijuar bukuritë e natyrës së virgjër, shkohet edhe për gjueti sportive, peshku e shpendë të ndryshëm të egër, shtegtarë dhe stacionar.
Në Kune e Vain numurohen rreht 92 lloje shpendësh. Objektet kryesore natyrore janë plazhet ranore të Shën Gjinit, Ranës së Hedhun, Tales si dhe sistemi lagunore Drinit (Kune – Vaini), plazhi i Patokut në Kurbin, laguna e Patokut, rezervati i Fushë – Kuqes, burimi kurativ i Kroit të Bardhë në komunën e Selitës në Mirditë, bjeshkët e Valmurit, pllaja e Didhës, shpellat karstike, etj. Monumentet kulturore dhe historike janë 21 objekte, nga këto: në rrethin Lezhë 15 objekte
Memoriali ose Vendvarrimi i Skënderbeut në Lezhë
E para gjë që mund të vizitosh në Lezhë, Memoriali i Skënderbeut. Për vlerësimin e katedrales së varrimit të Skënderbeut në të u ngrit përkujtimorja, e cila pati si ide qëndrore përkujdesjen dhe vënien në pah të vlerave historike, nëpërmjet një ndërtimi të ri të trajtuar me anë të një kollonade brenda së cilës ruhen pjesët origjinale të shek.XV-te. Në punimet e restaurimit të monumentit u nxorën në pah gjurmët origjinale të shek.XV-të. Në brendësi të monumentit u vendos busti i Skënderbeut si dhe një serë objektesh që evokojnë veprat e heroit. Për të simbolizuar varrin e heroit afër qëndrës së kishës u vendosën kopjet e përmendores dhe shpatës së Skënderbeut sipas origjinaleve që ruhen në Vjenë. Në vitin 1981 përfundoi restaurimi i plotë i Katedrales së Shën Nikollës, e cila ka një rëndësi të posaçme historike për shqiptarët, jo vetëm për Kuvendin e Lezhës, por edhe si vendvarrim i Gjergj Kastriot Skenderbeut. Kjo katedrale, në shek. XVII, qe shndërruar në xhami. Themelet e saj janë të shek. XIV, katedralja është e tipit bazilikë me gjatësi 17 m dhe gjërësi 8 m. Ruhet në muret e saj një afresk i Shën Nikollës. Sot rrënojat e Katedrales së Shen Nikolles janë shndërruar në memorialin e Gjergj Kastriot Skënderbeut, padyshim një nga monumentet më të mëdha të historisë kombëtare të shqiptarëve në të gjitha kohërat.
Kalaja e Kaninës është një monument i trashëgimisë kulturore në Kaninë, Rrethi i Vlorës, në qarkun e Vlorës, Shqipëri[1]. Ky monument është i llojit “Arkeologji”, i miratuar me numër “Nr.95 Dt. 1.10.1948“.
Kalaja e Kaninës ndodhet 6 km larg nga qyteti i Vlorës. Kjo kala është përmendur që në shekullin IV. Megjithatë aty janë zbuluar gjurmë që prej periudhës ilire. Mendohet se është ndërtuar që në shek III. Gjurmë të mëpasme janë ato të periudhave bizantine, veneciane dhe turke. Kalaja është rindërtuar nga Justiniani në shek V dhe meremetuar nga sulltan Sulejmani më 1531. Kalaja ngrihet në majë të një kodre me lartësi 380 metra mbi nivelin e detit. Ajo ka një sipërfaqe prej 3.6 hektarësh. Prej këndej hapet një pamje mjaft e bukur drejt Vlorës dhe gjirit të saj.
Ne mesin e gjirit te Vlores, male te larta i afrohen se tepermi bregut duke e ndare ate ne dy pjese. Ne kete zone, paksa e terhequr ne thellesi, ngrihet nje koder 379 m e larte, ne te cilen gjenden rrenojat e nje qyteti te vjeter, atij te Kanines. Po ketu lugina e Lumit te Vlores shtyhet deri ne rreze te kodres duke e lehtesuar teper lidhjen e zones bregdetare me hinterlandin. Faktor me rendesi ky, pasi me ne jug malet fitojne lartesi te madhe, ndersa me ne veri largesia midis bregdetit me luginen e Lumit te Vlores rritet mjaft shpejt. Keto jane dhe kushtet qe percaktojne rendesine strategjike te Kanines, si ndaj kalimit nga pjesa jugore ne ate veriore (dhe ne te kundert), po ashtu dhe ndaj lidhjes se treves se Lumit te Vlores me Gjirin e Vlores. Nga ana tjeter kodrat perreth saj krijojne kushte te mira per zhvillimin e blegtorise, ndersa ne lindje gjenden troje mjaft te gjera dhe te pershtatshme per bujqesi, duke plotesuar keshtu krahas pozites strategjike dhe ate ekonomike.
Kushtet e mesiperme ndikuan ne kete vend, qysh ne periudhen antike, te linde nje qender e fortifikuar, jeta e se ciles zgjat thuajse pa nderprerje deri ne shekullin e kaluar. Natyrisht, roli i kesaj qendre nuk ka qene kurdohere i njejte, keshtu ajo ka pasur rol te dores se pare ose ka qene ne varesi te qendrave te tjera ne funksion te kushteve ekonomiko-shoqerore te periudhave perkatese. Perveç kushteve strategjike dhe ekonomike vendi ploteson dhe kerkesa te tjera te nevojshme per ngritjen e nje qendre te fortifikuar: mundesine e komunikimit, pranine e ujit te pijshem, nxjerrjen e gurit te ndertimit si dhe mbrojtje natyrale.
Qyteti i Fortifikuar i Kanines eshte ngritur aty nga shekulli i IV p.e. sone. Ne te gjithe sistemin fortifikues dallojme disa faza ndertimi qe shtrihen ne dy periudha, ne periudhen antike si dhe ne ate te periudhes mesjetare.
Ne antikitet kemi mbeturinat e murit ilir, gjurmet e te cilit u zbuluan ne te gjitha anet e keshtjelles. Ne murin ilir kemi te perdorur sistemin “izodomik katror“.
Ne antikitetin e vone kemi rindertim ne muret rrethus te keshtjelles. Ketu kemi te bejme me nje mur te ndertuar me tekniken “opus mixtum“.flori
Periudha e mesjetes si ajo e hershme e me tej, perfaqesohet me rindertimet dhe meremetimet e murit rrethus. Ne fazat e mesjetes muri eshte ndertuar kryesisht prej guresh mesatar te papunuar dhe blloqe antike te riperdorura te lidhur me llaç gelqere. Ne muret rrethus te periudhes mesjetare kemi perforcime me kulla, me trajta te ndryshme.
Veç rrethimit te fortifikimit, ne territorin e brendshem te keshtjelles ne te gjitha pikat, u zbuluan mure ndertesash, qe ndonese te demtuara, na lejojne te kapim gjurm te planimetrive dhe te krijojme nje ide mbi trajten e banesave te kesaj qendre ne lashtesi. Ne territorin brenda keshtjelles gjenden te zbuluara dhe elemente te tjere ndertimor, si rruge me kalldrëm, kanale e strera.
Dy gra ruse që zbuluan të vërtetën e lindjes së bebeve të tyre 40 vite më parë, kane bere nje rrëfim vërtetë rreqethes per dramen e shkëmbimit të foshnjave më 7 mars 1978,
Kjo ishte dita kur te dyja grate shtatzëna, Rimma Shvetsova dhe Julia Savelieva, nxituan në maternitet në rajonin Perm të Rusisë.
Por dicka e rralle kishte ndodhur ate dite ne atë spital. Kishin lindur përnjëherësh katër gra, gje qe ishte e pazakontë për një spital të vogël rural.
Me sa duket, mjekët harruan të vendosnin etiketat e emrit tek të sapolindurit.
Gratë nuk mund të kujtojnë momentin e saktë kur fëmijët e tyre janë ndërruar, por ata u larguan nga spitali me foshnjat e gabuara. U deshën gati 40 vjet për të kuptuar se nuk kishin rritur vajzat e tyre biologjike.
Ndërsa vajzat u rritën, gratë filluan të kuptonin se nuk shfaqnin tipare familjare. Vajza e Rimma, Veronika kishte flokë bionde dhe sy blu, gjë që ngriti dyshimet e burrit Anatoli. Ai mendonte se gruaja e tij e kishte mashtruar atë, një supozim që pati pasoja tmerruese.
“Sigurisht, ai nuk e donte aq shumë,” pranon Rimma, duke folur në RT. Ajo kujton një ditë kur u kthye nga puna dhe nëna e saj i tha se kishte parë Anatolinë duke vënë një jastëk mbi fytyrën e Veronikës. Përfundimisht, Anatoli braktisi familjen.
Veronika gjithmonë ka fajësuar veten për ndarjen e prindërve të saj. Rimma thotë se vajza gjithmonë pyeti pse nuk duket si ajo dhe ka një karakter tjetër. “Ajo [Veronika] është e qetë dhe e rraskapitur; fytyra e saj ndryshon nga e jona. Unë i thosha me shaka se fytyra e saj ishte ‘ndezur’ në lindje“, kujton me lot Rimma.
Kishte dyshime të tjera kur Veronika u sëmur në moshën dy vjeçare. Ajo u diagnostikua me një gjendje të trashëguar, të cilën askush tjetër në familje nuk vuante. Vite më vonë, kur nëna e Veronikës u kthye në spitalin e lindjes për përgjigje, ajo gjeti se të dhënat e vjetra mjekësore ishin shkatërruar dhe ambulanca nuk ekzistonte më.
Ndërkohë, një vajzë tjetër po rritej në një lagje të ndryshme. Emri i saj ishte Tanya, dhe ajo gjithashtu u rrit nga një çift, i cili besonte se ishte fëmija i tyre. Përsëri, nuk kishte ngjashmëri familjare. “Unë kurrë nuk kam qenë e rrethuar nga të gjitha këto thashetheme; ndoshta prindërit e mi më mbrojtën. Kur kuptova, isha e tronditur – mendova se nuk do të më duan më, tani që kanë gjetur vajzën e tyre të vërtetë, “tha Tanya.
Ndryshe nga Veronika, Tanja u rrit me një baba të përkushtuar që nuk vuri në pyetje identitetin e saj, as besnikërinë e gruas së tij.
Në kohën kur vajzat kishin lindur, testi i ADN-së nuk ishte i mundur dhe familjet nuk kishin mundësi të zbulonin të vërtetën. Por më në fund, rreth dyzet vjet më vonë, ata kryen testet dhe frika e tyre u konfirmua; vajzat që ata kishin rritur, nuk ishin fëmijët e tyre biologjikë.
Julia, nëna e Tanyas, beson se testi nuk ka ndryshuar asgjë. “Nëna juaj është ajo që ju rriti, jo ajo që ju ka lindur“, thotë ajo në mënyrë të vendosur. Rimma gjithashtu thotë se Veronika gjithmonë do të jetë vajza e saj. Të dyja, Veronika dhe Tanya u u takuan pas 40 vitesh më 7 mars 2018.
Megjithatë, Veronika vazhdon të përndiqet nga vuajtjet që ajo pa dhe ndjehet keq për nënën e saj, e cila akuzohet gabimisht për “tradhti”.
“E kam parë të luftojë gjithë jetën e saj. Jo të gjithë mund të jenë si ajo. Për hir të fëmijëve të saj ajo ka harruar gjithçka, ajo do të shkojë në fund të botës vetëm për fëmijët e saj që të jenë të sigurt dhe të shëndoshë, “tha ajo.
“Ndihem fajtor për jetën e shkatërruar të nënës sime dhe babai im e la atë,” pranon ajo.
Avokati i gruas Igor Savvin tha për RIA Novosti se familjet kërkojnë dëmshpërblim moral nga spitali në një veprim gjyqësor.
Tregime të tilla nuk janë të pakta. Në një rast në rajonin Oryol, 350 km në jug të Moskës, dy nëna zbuluan se po mbanin fëmijët e gabuar dy vjet pas lindjes së tyre. Një grua tjetër nga rajoni i Chelyabinsk ishte 30 vjeç kur mësoi se ajo u ndërrua gjatë lindjes dhe dërgoi çështjen në gjykatë.
Suad Morina u përball me situatën më të sikletshme të jetës kur bëri aktin e shpalljes së martesës me një vajzë, me të cilën kishte vendosur të ndante jetën. Kur po procedonte me celebrimin në Dërmenas mësoi se partnerja kishte një tjetër martesë të shpallur në Gjendjen Civile të Korçës.
Në këtë moment nisi odiseja për të anuluar aktin e shpalljes së martesës, pasi Gjendja Civile Dërmenas dhe Fier nuk e bënë dot këtë gjë. Pas interesimit të emisionit “Stop” pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Gjendjes Civile, përgjigjja zyrtare ishte se është pranuar kërkesa e shtetasit për zgjidhjen e martesës, por ky akt fshihet nga sistemi për një vit
ngashqiperiaime.al (09/03/2018 ora 10:18)
Suad Morina u përball me situatën më të sikletshme të jetës kur bëri aktin e shpalljes së martesës me një vajzë, me të cilën kishte vendosur të ndante jetën. Kur po procedonte me celebrimin në Dërmenas mësoi se partnerja kishte një tjetër martesë të shpallur në Gjendjen Civile të Korçës.
Në këtë moment nisi odiseja për të anuluar aktin e shpalljes së martesës, pasi Gjendja Civile Dërmenas dhe Fier nuk e bënë dot këtë gjë. Pas interesimit të emisionit “Stop” pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Gjendjes Civile, përgjigjja zyrtare ishte se është pranuar kërkesa e shtetasit për zgjidhjen e martesës, por ky akt fshihet nga sistemi për një vit.
“Unë jam Suad Morina, nga fshati Dërmish i qytetit të Fierit. Iu drejtova emisionit “Stop” për një arsye. U njoha me një vajzë para disa kohësh dhe vendosa të lidhesha e të martohesha me të. Bëra shpalljen e martesës dhe kur erdhi koha për të bërë celebrimin na doli që ajo kishte bërë një shpallje martese me dikë tjetër. Në momentin që unë e mora vesh, doja që të tërhiqesha nga kjo. Shkova për ta tërhequr shpalljen e martesës, por këto të komunës nuk e tërheqin dhe nuk e di pse e bëjnë këtë. Pa kaluar një vit thonë nuk ke drejtë të drejtë të bësh shpallje tjetër martese. Nuk jam më me atë unë se ajo është e martuar me dikë tjetër, ka bërë celebrimin”.
Suadi rrëfen se është ndjerë shumë keq, por tanimë ka vazhduar jetën dhe dëshiron të martohet me një grua tjetër. Por problemi qëndron te shpallja e parë e martesës, e cila ende nuk është anuluar.
Gazetarja e emisionit “Stop” sëbashku me denoncuesin iu drejtuan Njësisë Administrative Dërmenas për të pyetur sesi mund të anulohet kjo shpallje martese.
“Zotëria është paraqitur tek unë për të bërë shpalljen e martesës me certifikatën e bashkëshortes, të marrë në Gjendjen Civile Fier. Pranvera Isufaj ndërkohë ka patur një shpallje martese në Gjendjen Civile Korçë. Zonja ka bërë edhe martesë në datën 17.05.2017 me Adem Isufaj. Mua nuk më del në sistem sepse në momentin që merr certifikatë del vetëm në Gjendjen Civile Fier. Unë kam bërë shpalljen e martesës për banorin tim. Zotëria është paraqitur pas 11 ditësh për të bërë martesën dhe unë atëherë e kam hapur problemin që Pranvera ka qenë me dy shpallje martese”.
Punonjësja e Njësisë Administrative Dërmenas tregoi se kishin kaluar 11 ditë nga shpallja e martesës, ndaj ajo nuk mund të anulohej. Ajo shtoi se Suad Morina duhet të presë një vit nga shpallja e martesës së parë për të shpallur një tjeër.
Ndërsa në Gjendjen Civile të Fierit u tha se denoncuesi nuk është banor i qytetit të Fierit, ndaj dhe nuk ishte përgjegjësi e tyre. Gjithashtu u fajësua punonjësia e Njësisë Administrative Dërmenas për shpalljen e martesës, pasi duhej të kishte kontrolluar të dhënat për Pranvera Isufaj.
“Ne lëshojmë dy certifikata për shpallje martese, një e dërgojmë në destinacionin e shpalljes dhe një e mbajmë ne. Kjo ka bërë dy shpallje njëkohësisht, të parin e ka bërë në Korçë, ku ka realizuar edhe martesën dhe tjetra është shpallja e martesës së dytë padashej nga punonjësja. Nuk e di si vepron ajo, por e ka bërë padashje. Ajo duhej ta kontrollonte nëse kjo (Pranvera) ose personi tjetër (Suadi) kishte shpallje apo jo. Kjo ka kërkuar për Suadin, por po të kishte kërkuar për Pranverën, atëherë do të dilte që kishte shpallje tjetër”.
https://youtu.be/kHVGcEf8YRk
Ashtu si edhe Njësia Administrative Dërmenas, Gjendja Civile Fier tha se Suad Morina duhet të presë pak kohë derisa të bëjë një tjetër shpallje për martesë.
“Nuk qaj më, më ka marrë malli të qaj. Jam kaq e lumtur”, me këto fjalë na pret Sidorela nga Gramshi, kur e pyesim si ndihet pak javë pasi historia e saj bëri xhiron e botës.
Emisioni “Shqiptarët për shqiptarët” në “News24” ka një tjetër surprizë të madhe për të.
“Shqiptarët për shqiptarët” udhëtoi sërish në Gramsh, tek banesa e Hasanit. Për stafin e emisionit ka gjithmonë një arsye për t’u kthyer atje, tek Sidorela dhe Aisha. Motrat janë gëzuar shumë këtë javë.
“Kam filluar të bisedoj me mamin, më kishte munguar shumë të bisedoja më zë të ulët më të pasi gjithmonë kur flisja me mamin ngrija zërin. Mami dëgjon shumë mirë tani”, thotë Sidorela.
“Tani shtëpia sikur ka rënë që qetësi, nuk ka më zhurmë si më parë”, thotë Hasani duke qeshur.
Nga ana tjetër, e ëma e Sidorelës dhe Aishë thotë se: “Tani i dëgjoj vajzat çfarë më kërkojnë dhe çfarë më thonë”.
Vajzat ndryshimin e së ëmës e kanë ndier qysh në momentin që hyri në banesë pas kthimit nga Tirana, ku ishte kuruar për përmirësimin e dëgjimit.
“E ku ka më bukur zgjohemi në mëngjes, pimë të treja kafen me mamin, llafosemi normalisht pa i bërtitur njëra-tjetrës që të merremi vesh siç bënim më parë”, thotë Aishja.
“Babi kishte shumë halle që i rëndonin, por tashmë çdo gjë është rregulluar, kjo falë shqiptarëve, falë Elvisit, Sidritit”, thotë me sytë që i qeshin Sidorela.
Në fakt, biseda për dëgjimin e së ëmës së Sidorelës kishte për qëllim që ajo të hutohej paksa, dhe të mos kuptonte një tjetër surprizë të madhe që “Shqiptarët për shqiptarët” kishte përgatitur për të.
Kantautori Alban Skënderaj e ka befasuar përsëri Sidorelën gjatë koncertit të tij ku e ndiqnin mijëra persona të pranishëm.
Gjatë koncertit që e ka mbajtur në Pallatin e Koncerteve, Albani ka menduar një surprizë të veçantë që ka emocionuar publikun në sallë. Sidorela nuk ka mundur të ndjekë nga afër koncertin madhështor të idhullit të saj.
Por përmes telefonit me “Skype”, Albani i ka kënduar ‘live’ asaj këngën e tij dhe të Miriamit ‘Dhurata’. Kjo këngë është e preferuara e vajzës nga Gramshi, gjë që ia shprehu vetë Albanit, kur ai e takoi në shtëpinë e saj disa javë më parë.
“Sidorela nuk ka mundur dot të jetë këtu sot, kam menduar t’i bëj një surprizë, ju si thoni”, pyeti Albani publikun. Kur Sidorela hap telefonin habitet nga surpriza e papritur. “Përshëndetje, të uroj shumë suksese”. i thotë ajo Albanit.
“Shumë njerëz i ke bërë të reflektojnë, dhe të vlerësojnë gjithçka që kanë në jetë. Vazhdo të jesh kështu, e fortë plot energji”, ishte mesazhi i Albanit nga skena për Sidorelën.
Vajza ka përjetuar gjithë emocionet e skenës, kur Albani e ftoi të kërkonte për t’i kënduar në skenë këngët që kishte më përzemër.
“Nuk e prisja që unë të isha pjesë e ëndrrës së atij. Nuk ma priste kurrë mendja, une mendova se ma dhatë telefonin celular për të parë diçka”, thotë Sidorela.
Mesazhi në celular nuk vonoi, kënga “Dhurata” u performua me shumë dashuri nga çifti Skënderaj. Albani ftoi në skenë Miriamin dhe të dy kënduan për Sidorelën, zemra e së cilës rrahu më shumë se zakonisht.
“Sot u bëra pjesë e koncertit, gjithë njerëzit duartroktiën për mua”, thotë ajo mes emocioneve.
“Hyre pa biletë”, i thotë e motra me shaka. “Epo Albani tani më ka shoqe”, ia kthen Sidorela e lumtur.
Qyteti historik i Krujës ndodhet rreth 35 km larg nga Tirana dhe diçka më larg nga Durrësi, më të cilin që prej gati 18 vjetësh “bashkëjetojnë” në të njëjtin qark administrativ.
I njohur si “qyteti i bardhë” ai është ndërtuar në një lartësi mesatare 608 metra mbi nivelin e detit dhe kur koha është e kthjellët prej tij mund të shohësh bregdetin Adriatik nga Durrësi deri në derdhjen e Bunës.
I njohur më së shumti si kryeqendra e vendit tonë në mesjetë dhe si qyteti i heroit tonë kombëtar Skënderbeut, Kruja është një nga trevat më përfaqësuese në vendin tonë dhe me të drejtë banorët e tij thonë: ” Kush nuk ka vizituar Krujën, nuk ka vizituar Shqipërinë”.
Udhëtimi drejt Krujës ka disa stacione të rëndësishme natyrore, arkeologjike dhe historike, të cilit prej 10 vjetësh i është shtuar terminali i ri i aeroportit “Nënë Tereza” të Rinasit, një vepër moderne dhe shumë funksionale me një kapacitet prej 1.5 milion udhëtarësh në vit. Modeli i tij lejon që kapaciteti të shtohet deri në tre milion udhëtarë në vit.
Albanopolis, qyteti që i dha emrin shqiptarëve
3 km pasi nisesh nga Fushë Kruja drejt qytetit historik, në të djathtë do të ndeshësh tabelën me shenjën e monumentit arkeologjik “Albanopolis” dhe bashkë me të treguesin për në fshatin Halil. Pasi vijon në rrugën e re të fshatit, pjesa tjetër është një shëtitje e këndëshme mes rrënojave, mikpritjes së banorëve dhe natyrës së bukur të kësaj zone. Qyteti ilir i Zgërdheshit nuk përmendet si i tillë në ndonjë dokument historik, megjithëse shumë dijetarë besojnë se ai është Albanopolis i cituar nga historiani Ptolemeu. Kërkimet arkeologjike kanë treguar se vendosjet në këtë vend filluan në shekujt e VII dhe VI para Krishtit, ndërsa gjatësia e mureve të kështjellës arriti në 1350 metra linear. Zgërdheshi, ose Albanopoli, siç i pëlqen ta quajnë banorëve të zonës u braktis në shekullin e dytë pas Krishtit dhe sipas legjendës vendasit u shpërngulën në qytete më të sigurta.
Krojet e Krujës
Emri i Krujës e ka origjinën nga fjala “kroje”, burim uji natyral. Sipas burimeve historike në fillim të mijëvjeçarit të dytë në qytet dhe në rrethinat e tij kishte tridhjete kroje, shumë prej të cilëve ekzistojnë dhe sot me emrat dhe historinë e tyre. Një prej tyre është edhe kroi i Ballabanecit, i cili e merr emrin nga një pasha turk i vrarë pranë tij. Ndërsa pas kalasë ndodhen pranë njëri tjetrit përroi i Taslloit dhe lisi gjigand i njohur me të njëjtin emër. Një tjetër vend mjaft i preferuar është edhe Qafë Shtama, me ujin e pastër dhe ajrin e freskët. Parku kombëtar me të njëjtin emër ndodhet në një lartësi prej 1200 metra, afro 15 larg Krujës.
Teqeja e Sarisalltëkut
Në Krujë ka shumë teqe e tyrbe që i kushtohen besimit musliman bektashi. Një nga më të vjetrat është Teqeja e Dollmës në Kalanë e Krujës, ndërsa më e njohura është ajo e Sarisalltëkut që ndodhet mbi malin e Krujës, rreth 6.7 km me automjet larg qytetit.
Rruga e re që u përurua disa muaj më parë e ka bërë shumë të lehtë ngjitjen në Mal, siç e njohin krutanët, vendin e shenjtë, që ka marrë pamjen e një pike turistike mjaft të vizituar nga vendasit dhe të huajt.
Pazari i Krujës
Pazari karakteristik i Krujës, i vendosur në të dy anët e një koridori të gjatë e të shtruar me kalldrëm, ka qenë shumë më i gjatë se sa është sot. Në dyqanet e tij prej druri dikur grupoheshin zeje të ndryshme si bakraxhinj, qëndistarë, punues të armëve, etj.
Gjatë verës Pazari është mjaft i vizituar nga turistë vendas dhe të huaj të cilët mund të gjejnë suvenire të vjetra që shitësit i mbledhin nga e gjithë zona rreth e rrotull, ndërsa artizanët e traditës vazhdojnë punimet e qelesheve, qilimave apo ato të drurit.
Në afërsi të pazarit është një xhami e shekullit të XVI-të, e ndërtuar thuajse në të njëjtën kohë me atë që ndodhet brenda kështjellës.
Muzeu kombëtar Gjergj Kastrioti Skenderbeu
Muzeu Historik Kombëtar “Gjergj Kastrioti Skenderbeu” ndodhet brenda mureve të kalasë mesjetare. Godina është përfunduar në vitin 1982. Në sallat e eksponateve, që ruajnë një itinerar të historisë së popullit shqiptar në shekuj vijnë çdo vit mesatarisht deri në 100 mijë vizitorë.Një kopje e përkrenares dhe shpatës së Skenderbeut janë vendosur në sallën kryesore, ku ndodhen flamurët me stemat e familjeve të mëdha që luftuan përkrah heroit.
Një afresk gjigand i piktorit Naxhi Bakalli dëshmon një nga betejat e mëdha pranë mureve të kalasë së Krujës. Portrete, piktura dhe libra të shkruar për Skenderbeun janë vendosur në mjedist e katit të tretë të Muzeut.
Muzeu Kombëtar Etnografik
Muzeu Kombëtar Etnografik i Krujës ndodhet përballe Muzeut Kombetar Gjergj Kastrioti Skenderbeu, në oborrin e kalasë mesjetare. Muzeu është vendosur në një godinë të vitit 1764 të familjes Toptani. Shtëpia është një ndërtesë dykatëshe me mjediset e punishteve ose kantinat në katin e parë dhe mjediset e banimit në të dytin. Muret e muzeut kanë afreske origjinale 250-vjeçare, tavane të gdhendura në dru, mobilje të rralla, qilima dhe kostume tradicionale. Veglat muzikore, armët e kohës si dhe veshjet e grave dhe të burrave e bëjnë muzeun etnografik të Krujës mjaft të vecantë. Banjoja turke me avull brenda shtëpisë është një nga të vetmet e këtij lloji që kanë mbetur në Shqipëri. Në muze ndodhen rreth 1200 objekte origjinale, që dëshmojnë për mënyrën e jetesës së kësaj treve në shekujt 18-19.
Në këtë moment nisi odiseja për të anuluar aktin e shpalljes së martesës, pasi Gjendja Civile Dërmenas dhe Fier nuk e bënë dot këtë gjë. Pas interesimit të emisionit “Stop” pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Gjendjes Civile, përgjigjja zyrtare ishte se është pranuar kërkesa e shtetasit për zgjidhjen e martesës, por ky akt fshihet nga sistemi për një vit
