Arsim

Studimet tregojnë se për të patur fëmijë të zgjuar, nganjëherë “më pak është më shumë” dhe shprehja vlen për lodrat në këtë rast, shkruan flipboard.com.

Ditët e sotme fëmijët kanë mundësi zgjedhjesh të pafundme përsa i përket lodrave: që nga ato me bateri e deri tek platformat dixhitale. Fëmijët e sotëm mund të rrinë para ekranit të televizorit apo kompjuterit deri në 8 orë në ditë, diçka e paimagjinueshme për prindërit e viteve të mëparshme.

Një studim i bërë në Universitetin e Toledos mbi numrin e shumtë të lodrave të fëmijëve, sugjeron jo vetëm kohë të limituar para ekranit, por edhe numër të limituar lojrash.

Studimi tregon se të vegjlit kanë cilësi më të mirë të lojës kur luajnë më 4 lodra në vend të 16 të tillave. Ja tek sjellin 6 arsye pse numri i kufizuar i lojrave mund të sjellë benefice për trurin e fëmijëve tuaj.

1. Fëmijët që luajnë me më pak lodra kanë përqendrim më të mirë

Me shumë lodra nëpër duar, fëmijët “hidhen” nga një aktivitet tek një tjetër, pa u përfshirë tërësisht në një aktivitet të caktuar.

Fëmijët zhvillojnë fokusimin e tyre kur kanë më pak mundësi zgjedhjeje. Krahasojeni këtë gjë me veten tuaj, kur keni njëkohësisht shumë gjëra për të bërë në punë.

1. Fëmijët me më pak lodra janë më kreativë

Duke patur shumë opsione lojrash, fëmijët pengohen të zhvillojnë sa më shumë imagjinatën e tyre.

Fëmijët janë të predispozuar të krijojnë lojra kur kanë më pak mjete në dispozicion dhe kjo është diçka shumë e mirë për imagjinatën e tyre.

1. Fëmijët me më pak lodra kanë aftësi më të mira sociale

Kur nuk hutohen nga argëtimet e pafundme, fëmijët janë më të predispozuar të fokusohen tek njerëzit rreth tyre, si të rritur edhe fëmijë. Kështu, ata mësojnë aftësitë e komunikimit dhe interaktivitetit me të tjerët.

1. Fëmijët me më pak lodra mësojnë të vlerësojnë atë që kanë

Të vegjlit që kanë më pak lodra nuk i falin ato lehtë tek të tjerët. Ata e dinë se kanë pak gjëra në posedim, ndaj janë të predispozuar t’i mbajnë mirë dhe t’i vlerësojnë ato, pasi e dinë se janë gjithçka kanë.

1. Fëmijët me më pak lodra janë të predispozuar të fokusohen tek librat, artet dhe eksperiencat

Kur fëmijët kanë pak lodra, është më e lehtë t’i marrësh me vete në muze, në park për një shëtitje, apo të ulesh e të lexosh një libër dhe të bëjnë pikturë. Ata kanë mundësi më të madhe për të krijuar eksperienca se sa po të kenë male me lojra plastike me ngjyra dhe drita në shtëpi.

1. Fëmijët me pë pak lodra mësojnë të zgjidhin problemet më shpejt dhe të këmbëngulin më shumë se ata që kanë shumë lodra

Kur fëmijët kanë shumë lodra në dispozicion dhe nuk e studiojnë me vëmendje se si funksionon një lodër e caktuar, mund të ketë shumë mundësi që të heqin dorë dhe të shkojnë tek një lodër që u duket më e lehtë në përdorim. Ata mund të kenë vështirësi në zhvillimin e përqendrimit mendor, vështirësi për t’i shkuar gjërave deri në fund dhe vështirësi në durim.

Pra, siç shihet, të rrisësh një fëmijë, nuk do të thotë t’u japësh sa më shumë materiale plastike, por t’u mundësosh atyre të mendojnë me kreativitet, gjë që mund të influencojë tek ata në të ardhmen.

Fëmijët në Francë do të fillojnë shkollën në moshën tre vjeçare, bazuar në reformat e reja të njoftuara nga Presidenti Emmanuel Macron.

Ndryshimi do t’i japë Francës një nga shkollat e arsimit të detyrueshëm me moshat më të vogla në Evropë.

Por kjo do të ndikojë vetëm në një numër të vogël fëmijësh, pasi shumica e familjeve franceze tashmë zgjedhin të dërgojnë fëmijët e tyre në shkollë në moshën tre vjecare.

“Vetëm 2.4% e fëmijëve nuk janë të regjistruar në atë moshë”, tregojnë shifrat e qeverisë.

Presidenti Macron tha se ndryshimi kishte për qëllim të reduktonte pabarazinë në arsim, pasi prindërit në zonat më të varfra të Francës dhe në territoret jashtë shtetit kanë më pak gjasa të dërgojnë fëmijët e tyre në shkollë në moshë të vogël.

Mësuesja vendosi që këtë herë t’u kërkonte diçka ndryshe nxënësve të saj. Ajo u kërkoi vogëlushëve një kërkesë të thjeshtë për ta:

– “Më bëni ju lutem listën me ato që mendoni se janë 7 mrekullitë e botës“, – tha ajo.

Pjesa më e madhe e nxënësve dhanë këto përgjigje:

Piramidat e Egjiptit

Kulla Eiffel

Muri i madh Kinez

Kanali i Panamasë

Koloseu

Kanioni i Madh

Taj Mahali

Pasi i mblodhi përgjigjet mësuesja vuri re që një nxënëse nuk e kishte dorëzuar fletën.

Mësuesja e pyeti:

– “Përse vallë nuk më ke dhënë një përgjigje? A nuk po të kujtohej asnjëra nga këto?”

Vogëlushja e sigurtë se nuk kishte bërë asnjë gabim që nuk kishte shkruar asgjë, e pa drejt e në sy dhe i tha:

– “Isha e pavendosur se cilët të fusja në atë listë prej 7 vendesh Mësuese, sepse ka shumë”.

– “Thuaj ndonjërën prej tyre”, – e inkurajoi mësuesja.

Vajza pasi hezitoi për një çast tha:

– “Për mua 7 mrekullitë e botës janë:

Prekja

Shija

Dëgjimi

Shikimi

Buzëqeshja

Dashuria

Ndjenjat…

Në klasë pllakosi një heshtje dhe as miza nuk pipëtinte.

Mësuesja vuri buzën në gaz me zemrën plot, vogëlushja e kishte lënë pa fjalë…

Në jetë mundohemi të kërkojmë për gjëra të mëdha, të jashtëzakonshme dhe që nuk i ka askush. Harrojmë se gjërat e mëdha përbëhen nga ato të voglat, nga ato pa të cilat nuk bëjmë dot.

Ato që na mbushim jetën dhe na bëjmë të ndjejmë gëzimin dhe hidhërimin, dashurinë, adhurimin, shpresën.

Janë ato jetësoret që i marrim si të mirëqena dhe nuk ua dimë vlerën e paçmuar që kanë. Gjithë këto gjëra që nuk i vëmë re më, sepse janë kaq të thjeshta dhe të zakonshme janë Mrekullitë e jetës, ato të vërtetat!